ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 244

ตอนที่ 244 เศร้าสลด!

รูปแบบบ้านในชนบทของมณฑลเจียงซูและเจ้อเจียงมีจำนวนไม่น้อยที่ด้านหนึ่งเป็นบ้านเก่าชั้นเดียว อีกด้านหนึ่งเป็นบ้านสองชั้นขึ้นไป พวกคนแก่ส่วนใหญ่จะอยู่บ้านชั้นเดียว แต่รุ่นลูกรุ่นหลานจะชอบอยู่บ้านตึก หลังจากคนแก่เสียชีวิตแล้ว บ้านชั้นเดียวจะถูกทำเป็นห้องเก็บของ ไม่อย่างนั้นก็รื้อแล้วสร้างใหม่ทำเป็นห้องครัว

หลังจากโจวเจ๋อเดินออกมาจากบ้านชั้นเดียวแล้ว สิ่งที่เห็นคือบ้านตึกสามชั้นสไตล์ตะวันตก มีลานบ้านขนาดใหญ่อยู่หน้าประตู ด้านนอกยังมีบ่อปลาที่ซ่อมแซมปรับปรุงขึ้นมาใหม่ในบ้านของตัวเอง ถูกล้อมด้วยทุ่งนาโดยรอบ ถึงแม้จะพูดว่าเป็นเรื่องธรรมดามากในชนบท แต่หากมองอีกมุมหนึ่ง ถือว่าเป็นคฤหาสน์เล็กๆ ในชนบทของจริง

ตาชุยเดินออกมาจากบ้านดินของเขา น่าจะมาที่นี่เหมือนกัน แต่ตอนนี้มีปัญหาแล้วละ หลังจากตาชุยออกจากบ้านชั้นเดียวแล้วไปไหนกันแน่ ภายใต้ความมืดยามราตรี ถ้าหากตาชุยพาหลานสาวของเขาไปหลบอยู่ในไร่นาที่ไหนสักแห่ง โจวเจ๋อจะตามหาพวกเขายากมาก

ตอนนี้ดึกมากแล้วแต่คนในบ้านตึกยังไม่นอน มีเสียงดื่มเหล้าสรวลเสเฮฮาย่างมีความสุขดังมากจากข้างใน

โจวเจ๋อเดินมาที่ลานบ้านตรงหน้าตึกหลังนี้ แล้วจุดบุหรี่หนึ่งมวน เขารู้สึกรำคาญเรื่องในคืนนี้พอสมควร อาจจะเป็นเพราะว่าสำหรับเถ้าแก่โจวในตอนนี้ นั่งอยู่ในร้านหนังสือรอให้เหยื่อติดกับเองถึงจะเป็นเรื่องที่น่าพอใจที่สุด นี่ก็เหมือนยัดกระดาษโน้ตเข้าไปใต้ช่องประตูห้องพักของลูกค้าตามโรงแรม คนที่คุณโทรไปหาจะไม่สวยเหมือนในรูปแน่นอน แต่อย่างน้อยก็รับประกันได้ว่าใช้งานได้ทันที

ถ้าหากคุณออกไปข้างนอกหาเองทีละจุด คุณไม่มีบัตรสมาชิกไม่ใช่ลูกค้าประจำอาจจะไม่มีใครสนใจคุณ แล้วก็บอกคุณว่าที่นี่ของพวกเราให้บริการถูกต้องตามกฎ สะอาดบริสุทธิ์เหมือนดอกบัวขาว แต่ตอนที่โจวเจ๋อกำลังสูบบุหรี่อยู่เขาทำจมูกฟุดฟิดเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะเถ้าแก่โจวจมูกไวเหมือนสุนัข แต่เป็นเพราะตัวตนของเขาในชาติที่แล้วทำให้เขามีความรู้สึกไวต่อกลิ่นบางอย่างสูงมาก นั่นก็คือกลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อ!

ตอนนี้เวลานี้ มีกลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อโชยมาจากภายในบ้านหลังนี้ ทำให้โจวเจ๋ออดไม่ได้ที่จะหมุนตัวหันไปมอง ก่อนจะทิ้งก้นบุหรี่ในมือขยี้ด้วยฝ่าเท้าแล้วเดินเข้าไปในตึกที่อยู่ตรงหน้า โจวเจ๋อเดินมาถึงหน้าประตูห้องด้านข้าง เขาใช้เล็บไขประตู ผลักประตูแล้วเดินเข้าไป

ชั้นหนึ่งน่าจะเป็นห้องครัวกับห้องรับแขก ด้านในห้องด้านข้างที่โจวเจ๋อยืนอยู่ยังมีลานตากข้าวโพดขนาดใหญ่ มีเพียงตามชนบทเท่านั้นที่สามารถใช้พื้นที่อยู่อาศัยได้อย่างฟุ่มเฟือยแบบนี้ จากนั้นเดินเลี้ยวตรงมุมของห้องรับแขกจะมีบันไดสามารถเดินขึ้นชั้นสองได้ เสียงหัวเราะดังมาจากชั้นสอง โจวเจ๋อเดินขึ้นไปช้าๆ กลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อเริ่มฉุนมากขึ้น

“ทำไมน้องสามยังไม่มาอีก นัดกันแล้วว่าคืนนี้จะดื่มเหล้าดูบอลด้วยกันไม่ใช่เหรอ”

“ใครจะไปรู้เล่า ไม่แน่เขาอาจจะถูกแม่หม้ายคนไหนเชิญไปซ่อมห้องน้ำในบ้านอีก ฮ่าๆๆๆ”

“น้องสามคนนี้เนี่ยนะ จิตใจดีเกินไป สั่งให้เขาทำอะไรเขาก็ทำทุกอย่าง โง่จริงๆ”

“ความรู้น้อยจึงเห็นของธรรมดาเป็นเรื่องแปลก ฉันจะบอกนายให้นะ น้องสามฉลาดจะตาย ไม่แน่อาจจะไปลูบคลำประตูห้องของผู้หญิงหลายคนแล้ว”

ภายในห้องรับแขก มีผู้ชายสามคนนั่งดื่มเหล้าและดูโทรทัศน์อยู่ด้วยกัน มีของกินประเภทหัวหมูและถั่วลิสงวางอยู่บนโต๊ะตัวเล็ก บรรยากาศคึกคักมาก

“อ้าว เข้าแล้ว! ฮ่าๆๆ เข้าแล้วจริงๆ!”

“แม่งเอ๊ย!”

“ฉันบอกแกแล้วว่าอย่าแทงทีมซาอุฯ แต่แกก็ดันแทง ทีมซาอุฯ เป็นทีมที่อ่อนที่สุดของเอเชีย ทีมรัสเซียเป็นทีมที่อ่อนที่สุดของยุโรป ถึงแม้จะอ่อนเหมือนกัน แต่ก็แตกต่างกันมาก แกให้ทีมชาติไปเตะกับทีมซาอุฯ อัตราต่อรองของซาอุก็หกต่อสี่แล้ว”

“คราวที่แล้วตอนเอเชียนคัพทีมชาติก็ชนะทีมซาอุฯ ใช่ไหม”

“ใช่ คราวที่แล้วเอเชียนคัพหวังต้าเหลยเซฟลูกโทษได้ก่อน จากนั้นอวี๋ไห่ทำประตูได้จากลูกฟรีคิก ดูเหมือนจะชนะหนึ่งต่อศูนย์”

“ฉันก็ดูว่าใครมีอัตรารองสูงเผื่อจะเป็นม้ามืดไม่ใช่เหรอ”

“พี่ ซุ่นจื่อ พวกนายสองคนเบาเสียงหน่อย พี่สะใภ้กับลูกยังนอนหลับอยู่ในห้องนะ”

“ไม่เป็นไร ผู้ชายอย่างพวกเรานั่งดูบอล พวกผู้หญิงจะกล้าพูดอะไร ไม่ต้องกังวลๆ”

ผู้ชายทั้งสามคนไม่สวมเสื้อ นั่งดูฟุตบอลแล้วโม้ไปด้วย โจวเจ๋อเดินขึ้นบันได ไม่ได้เข้าไปในห้องรับแขก แต่เดินอ้อมไปห้องข้างๆ ตรงนั้น เพราะโจวเจ๋อได้กลิ่นที่แปลกยิ่งกว่า เฉกเช่นเดียวกัน กลิ่นนั้นทำให้โจวเจ๋อรู้สึกไวต่อกลิ่นมากเพราะเกี่ยวข้องกับอาชีพของเขาในชาติที่แล้ว นั่นคือกลิ่นเลือด

โจวเจ๋อผลักประตูห้องนอน เหอะๆ พูดจริงๆ นะ เหมือนกับในนิยายท้องถิ่นจริงๆ ที่บรรยายว่าแอบไปคบชู้ในบ้านของเพื่อนบ้านกลางดึก แต่ตอนนี้เถ้าแก่โจวไม่มีความคิดพวกนี้เลยสักนิด เพราะกลิ่นคาวเลือดแบบนั้นเริ่มฉุนมากขึ้นเรื่อยๆ ภายในห้องปิดไฟอยู่ การตกแต่งภายในห้องเรียบง่ายมาก มีเตียงหนึ่งตัวกับตู้เก็บของต่างๆ แต่พื้นที่กว้างมาก

โจวเจ๋อเพิ่งจะก้าวเท้าเข้าไปก็หยุดชะงัก ดูเหมือนใต้ฝ่าเท้าของเขาจะเหยียบอะไรที่เหนียวๆ โจวเจ๋อยื่นมือคลำกำแพงข้างประตูสักพักหนึ่ง จากนั้นจึงหาปุ่มเปิดปิดไฟเจอแล้ว

‘ปัก!’ เสียงดังชัดเจน โจวเจ๋อเปิดไฟแล้ว กองเลือดไหลลงมาจากบนเตียงตลอดทาง แผ่ขยายออกไปอย่างช้าๆ และพื้นรองเท้าของโจวเจ๋อ ก็กำลังเหยียบเลือดที่ไหลผ่านไปอย่างช้าๆ เช่นกัน

บนเตียงน่าเป็นแม่ลูกคู่หนึ่ง ตอนที่ตายร่างกายบิดเบี้ยว สภาพตอนตายน่าอนาถสุดๆ เหมือนโดนสัตว์ดุร้ายกัดกิน และยังกัดกินเละเทะเหมือนตั้งใจมาแก้แค้น

โจวเจ๋อเดินเข้าไปตรวจสอบเล็กน้อย เขาไม่ใช่ตำรวจและเรื่องสืบสวนก็ทำไม่เป็น เขาแค่อยากยืนยันให้แน่ใจว่าเป็นฝีมือของสิ่งใดกันแน่ เป็นคนหรือว่าอย่างอื่น

หลังจากตรวจสอบบาดแผลแล้ว โจวเจ๋อพบว่าแม่ลูกที่อยู่บนเตียงถูกกัดตาย นอกจากนี้น่าจะถูกกัดตายอย่างรวดเร็ว และที่น่าขำมากที่สุดคือ สามีของผู้หญิงกับพ่อของเด็กคนนี้ ตอนนี้กำลังดื่มเหล้าดูการแข่งขันฟุตบอลกับเพื่อนๆของตัวเองอยู่ในห้องรับแขก กลับไม่รู้ถึงโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นภายในห้องนอนเลยสักนิด

“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน แม่งเอ๊ย ทีมซาอุฯ ทำให้ฉันต้องเสียเงิน” ผู้ชายคนหนึ่งเดินไปที่ห้องน้ำชั้นสองโดยตรง