ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 316

ตอนที่ 316 ทนาย

โจวเจ๋อหยิบโทรศัพท์ออกมา เตรียมโทรหาหลิวฉู่อวี่ ในเมื่อมีวิญญาณร้ายมาที่ทงเฉิง เช่นนั้นฉางโจวก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะมีเช่นกัน ถึงแม้จะพูดว่าเป็นการรับลูกน้องโดยบังเอิญในตอนแรก เทศกาลต่างๆ ก็ไม่ได้ทักทายถามไถ่สารทุกข์สุขดิบอะไรกัน และยิ่งไม่รู้จักส่งของขวัญอะไรแสดงความกตัญญูมาให้เขา แต่โจวเจ๋อเป็นคนที่มีจิตใจกว้างขวาง การช่วยเหลือคนด้วยเมตตาเป็นกฎประจำตัวที่เขาปฏิบัติมาตลอด ดังนั้นเขาจึงเป็นฝ่ายไปฉางโจว ไปดูว่าสามารถช่วยเหลืออีกฝ่ายได้หรือไม่

อย่างไรก็ตามวิญญาณร้ายอยู่ในโลกมนุษย์นานหนึ่งวัน จะเป็นภัยต่อการสร้างสังคมที่สงบสุขอีกหนึ่งวัน ในฐานะประชาชนที่ปฏิบัติตามกฎหมายจ่ายภาษีคนหนึ่ง เถ้าแก่โจวรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นภาระหน้าที่ของตัวเอง

“ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาโทรใหม่อีกครั้งค่ะ…” โจวเจ๋อวางโทรศัพท์ลงแล้วพูดด้วยความแปลกใจเล็กน้อย “อาจจะเจอเรื่องเข้าแล้ว เพราะปิดเครื่อง”

“ไม่แน่เขาอาจจะบล็อกเจ้าไปแล้วก็ได้” สาวน้อยโลลิพูดซ้ำเติม แน่นอนว่าแค่ล้อเล่นเท่านั้น

ไม่ว่าอย่างไรเลือดวิญญาณของหลิวฉู่อวี่ก็อยู่กับโจวเจ๋อ จึงเท่ากับว่าโจวเจ๋อกำชีวิตของเขาไว้ในมือ ถ้าเขากล้าซุกซนต่อหน้าตัวเอง เถ้าแก่โจวคงต้องนับถือเขาจริงๆ

รถสีขาวมาจอดหน้าร้านหนังสือ ผู้หญิงสวมชุดกระโปรงสีดำคนหนึ่งเดินลงมา ผมยาวประบ่า รูปร่างสมส่วนประกอบกับบุคลิกที่น่าชื่นชมของเธอ ทำให้คนที่เดินผ่านไปมาแถวนี้ต่างต้องมองเธอ ไม่ว่าข้างตัวเองจะมีแฟนอยู่หรือไม่

สาวน้อยโลลิยื่นมือไปจิ้มโจวเจ๋อ แล้วทำปากยื่นไปข้างนอกร้าน โจวเจ๋อเปิดประตูร้านหนังสือเดินออกมา ข้างนอกแดดแรงมาก บนถนนยิ่งร้อนเหมือน ‘ถูกเผา’ ผู้อำนวยการหลินกลับไม่ถือสา แต่เธอไม่ได้เข้าไปดูสถานการณ์ในร้านหนังสือ และดูเหมือนเธอจะไม่ได้รอโจวเจ๋อ แต่กลับไปดูความคืบหน้าการตกแต่งร้านขายยาที่อยู่ถัดไป

ร้านขายยาอันที่จริงตกแต่งใกล้จะเสร็จแล้ว แขวนป้ายเรียบร้อย และมีสไตล์การตกแต่งหรูหรา หากจะพูดว่าเป็นร้านขายยาน่าจะพูดว่าเป็นคลินิกส่วนตัวระดับไฮเอนด์จะดีกว่า แต่จะมีคุณสมบัติและสามารถดำเนินการได้ไหมต้องดูการใช้เส้นสายของหมอหลินแล้ว

อันที่จริงหากปัดเรื่องโจวเจ๋อลงมือรักษาด้วยตัวเองที่อาจจะทำให้เกิดเรื่องยุ่งยากตามมาภายหลังทิ้งไป การเปิดคลินิกส่วนตัวขนาดเล็กไม่ใช่เรื่องยากสำหรับผู้อำนวยการหลินเท่าไร ไม่อย่างนั้นเธอจะเปิดโรงพยาบาลในเครือหลายแห่งในผูเถียนได้อย่างไร

“คุณมาแล้วเหรอ” เถ้าแก่โจวเข้ามาก็พูดประโยคที่ไร้สาระทันที ผู้อำนวยการหลินพยักหน้า จากนั้นเถ้าแก่โจวจึงพูดไร้สาระอีกหนึ่งประโยค “กินข้าวหรือยัง”

…

ด้านข้างประตูกระจกของร้านหนังสือ สาวน้อยโลลิกับไป๋อิงอิงยืนเรียงกัน สาวน้อยโลลิสองมือกอดอก ไป๋อิงอิงก็ทำท่าแบบเดียวกัน ผู้หญิงสองคนอย่างน้อยเวลานี้ก็ยืนอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน

“ดังนั้น ชาติที่แล้วเขาถึงเป็นโสดใช่ไหม” สาวน้อยโลลิมองไปทางผีดิบเซ่อซ่าน่ารักในสายตาของเธอที่อยู่ด้านข้าง

ไป๋อิงอิงพยักหน้า “ชาติที่แล้วเถ้าแก่อายุสามสิบปีกว่า ยังไม่ได้แต่งงาน”

“ตามหลักแล้วหัวหน้าในโรงพยาบาล ทั้งยังเป็นศัลยแพทย์ที่มีชื่อเสียง น่าจะโชคดีถึงจะถูก ไม่ว่าหน้าที่การงานหรือตำแหน่งทางสังคม สามารถดึงดูดเพศตรงข้ามและเป็นที่ชื่นชอบของแม่ยาย เขามีฐานะและเงื่อนไขที่ดีขนาดนี้ แต่ยังเป็นโสดได้ ไม่ง่ายเลยจริงๆ”

ไป๋อิงอิงพยักหน้าต่ออย่างเห็นด้วย

“พรืด…คุณมาแล้วเหรอ กินข้าวหรือยัง…” สาวน้อยโลลิเลียนแบบคำพูดและน้ำเสียงของโจวเจ๋อ จากนั้นตัวเองก็กลั้นไม่ไหวหัวเราะออกมาก่อน

“โสดและเก่ง หาเรื่องไม่ได้”

…

“ฉันผ่านมาทางนี้พอดี ดังนั้นจึงอยากมาดูว่าตกแต่งร้านเป็นยังไงบ้าง สงสัยใกล้จะเสร็จแล้วค่ะ”

“ครับ” โจวเจ๋อขานรับหนึ่งที

“รออีกสองสามวันฉันจะจัดทีมแพทย์และพยาบาลทีมเล็กเข้ามา เรื่องคุณสมบัติการดำเนินงานฉันจะจัดการเอง วันไหนถ้าคุณคันไม้คันมือ ก็ลองเข้าไปเล่นข้างในได้นะคะ ฉันได้จัดห้องผ่าตัดเอาไว้ให้คุณแล้ว อุปกรณ์ล้วนเป็นของชั้นหนึ่ง ส่วนใบประกอบวิชาชีพหมอ ฉันจะทำให้คุณหนึ่งฉบับ ทำเป็นแพทย์แผนจีนนะคะ ฉันเชื่อว่า ด้วยระดับของคุณจะไม่มีปัญหาแน่นอน อย่างน้อยจะไม่มีอุบัติเหตุจากการรักษา”

โจวเจ๋อพยักหน้า เธอตกแต่งร้านขายยาเสร็จแล้ว หากตัวเองยังปฏิเสธคงจะดูกระบิดกระบวนเกินไปหน่อย และตอนนี้เถ้าแก่โจวก็มีความสามารถพิเศษสามารถจับวิญญาณได้ ถ้าหากเป็นหมอก็เท่ากับมีสูตรโกง เวลานี้จู่ๆ โจวเจ๋อมองเห็นคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ในรถของผู้อำนวยการหลิน คนนั้นใส่ชุดสูทสีไวน์แดง สวมแว่นกันแดด นั่งอยู่เบาะหลังกำลังดูโทรศัพท์อยู่ อายุประมาณสี่สิบปี ใส่ของแบรนด์เนมตั้งแต่ข้อมือถึงรองเท้า เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานและมีรสนิยม

อีกฝ่ายรู้สึกได้ถึงสายตาของโจวเจ๋อ จึงถอดแว่นกันแดดเผยให้เห็นนัยน์ตาที่ลุ่มลึก พยักหน้าแล้วยิ้มให้โจวเจ๋อเล็กน้อย โจวเจ๋อหรี่ตา เขาจำได้ว่าตัวเองยังไม่ได้หย่า ถึงแม้ความสัมพันธ์แบบสามีภรรยาจะไม่เป็นจริง แต่สามารถพูดได้ว่ายังอยู่ในนาม ขาดแค่ถือปากกาเซ็นชื่อเท่านั้นความสัมพันธ์ก็จะจบลง แต่อย่างน้อยก็ยังไม่จบใช่ไหมล่ะ ต่อให้จบความสัมพันธ์แล้ว เวลาเห็นแฟนเก่าหรือภรรยาเก่าอยู่กับชายอื่นก็ยังอวยพรได้ คนประเภทนี้เป็นคนจอมปลอมสุดยอดหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว

“นี่คือทนายอัน โรงพยาบาลของพวกเราและสำนักงานทนายความของเขาได้ตกลงร่วมงานกันเมื่อเร็วๆ นี้ และทนายอันช่วงนี้ได้ช่วยทำคดีขัดแย้งเรื่องการรักษาให้พวกเราค่ะ จัดการได้เหมาะสมมากเลย” ผู้อำนวยการหลินแนะนำให้โจวเจ๋อรู้จัก

“ทนายอัน คนนี้เป็นสามีของฉันค่ะ สวีเล่อ”