ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 330
ตอนที่ 330 เกราะคุ้มกัน
“ธุรกิจนี้ของคุณ สภาพคล่องเป็นยังไงบ้าง”
เมื่อครู่นี้ทนายอันยังมีสีหน้ายิ้มแย้ม ตอนนี้ทนายอันหน้าเสียทันที!
โจวเจ๋อถามสิ่งนี้มีความหมายว่าอย่างไร ขอแค่ไม่ใช่คนโง่ก็สามารถบอกได้ว่า นี่เป็นการพยายามก้าวล่วงเข้ามาแทรกแซง
ทนายอันเพิ่งจะโยกย้ายรากฐานมาที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซีนี้เอง หากโจวเจ๋อเข้ามามีส่วนร่วมในวงการอุตสาหกรรมนี้ด้วย ก็คงกลายเป็นคู่แข่งโดยตรงของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย
อีกอย่างคิดว่าวิญญาณร้ายที่หนีออกจากนรกเป็นต้นกุยช่ายที่โตขึ้นตามพื้นดินหรือไง
คุณ ‘คลิก’ เก็บเกี่ยวพืชผล
ผม ‘คลิก’ เก็บเกี่ยวพืชผล
ไม่ได้เก็บเกี่ยวต้นกุยช่ายกันแบบนี้เสียหน่อย ต้องปล่อยให้พวกมันได้เติบโต มีคุณค่าทางโภชนาการหน่อยสิ
ยิ่งไปกว่านั้น วิญญาณร้ายที่หลบหนีออกจากนรกได้ในแต่ละปีมีเพียงไม่กี่ดวงเท่านั้น จำนวนโควตาของสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซี ทั้งหมดก็มีแค่นี้จริงๆ
“เฮ้อ…ลำบากจัง”
ทนายอันถอนหายใจยาว รู้สึกเหมือนแบกรับความเศร้าและความทุกข์ยากอันยิ่งใหญ่ผสมปนเปกับความลำบากยากเข็ญของชีวิตที่มีแต่ผู้ชายเท่านั้นที่เข้าใจ
“ธุรกิจแย่มากเลยเหรอ” โจวเจ๋อถาม
“อันที่จริงก็ไม่ดีเท่าไรหรอก” ทนายอันรีบพยักหน้าและพูดต่อ “ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าผมต้องตอบแทนน้ำใจบางอย่างกับคนในนรก มีคนรู้จักบางคนที่ต้องดูแล ไม่งั้นผมคงจะเลิกทำธุรกิจนี้ไปนานแล้ว ไปเที่ยวพักผ่อนแบบสบายๆ มันสบายจะตายไป ใครอยากจะรับมือกับผีทั้งวี่ทั้งวัน”
เมื่อพูดจบ ทนายอันก็ถอนหายใจอีกรอบ “ลำบากนะ”
โจวเจ๋อมองทนายอันที่มีสีหน้าขมขื่น แล้วเหลือบมองบุหรี่ยี่ห้อลี่ฉวินรูปเทือกเขาฟู่ชุนซองนั้นที่ถูกเขาโยนส่งๆ อยู่บนโต๊ะรับแขกเมื่อสักครู่นี้
“ดูเหมือนว่ามันจะยากลำบากมากจริงๆ”
“ก็นั่นน่ะสิ ลำบากจริงๆ” ทนายอันมีสีหน้าเหมือนคุณเข้าใจผมสินะ “ผู้ชายน่ะนะ ต้องกล้ำกลืนฝืนทนเพียงลำพังถูกไหมครับ”
“อืม” โจวเจ๋อตอบ
“เฮ้อ”
“เอางี้ ผมช่วยคุณปลดปล่อยความทุกข์แล้วกัน คุณมอบงานที่ทุกข์ยากนี้ให้ผมสิ จากนั้นคุณก็สามารถไปเที่ยวพักผ่อนอย่างมีความสุขได้เลย ได้ผลดีกันทั้งสองฝ่ายใช่ไหมล่ะ”
“…” ทนายอัน
สาวน้อยโลลิที่อยู่อีกด้านเผยรอยยิ้มมุมปาก เธอเดาความคิดของโจวเจ๋อออกตั้งนานแล้ว เถ้าแก่เป็นผู้ชายประเภทที่เห็นผลประโยชน์แล้วก็ลุยเลย
หลิวฉู่อวี่ที่อยู่อีกด้านกลับตกใจเล็กน้อย
ฉิบหาย ทำไมผมถึงต้องมานั่งฟังพวกคุณคุยเรื่องนี้กันที่นี่ด้วย
“สิ่งนี้…มันลำบาก…จริงๆ…”
ทนายอันรู้สึกได้ถึงอาการปวดฟันอยู่พักหนึ่ง และก็ยังรู้สึกตะขิดตะขวงใจมากเช่นกัน
“ลำบากหรือไม่นั้น ลองนึกถึงทหารแดง 25,000 นาย เพื่อการสร้างสังคมที่ปรองดอง เพื่อให้สัมฤทธิ์ผล…”
“นี่มันผิดกฎหมายนะ” ทนายอันขัดโจวเจ๋อ
โจวเจ๋อชะงัก ในขณะเดียวกันก็เอ่ยด้วยความเสียใจเล็กน้อย
“นี่ยิ่งต้องให้ผมไปทำแล้วละ ในเมื่อพฤติกรรมเลวร้ายและกติกาซ่อนเร้นแบบนี้ไม่อาจขจัดให้หมดสิ้นได้ แม้ว่าวันนี้ทนายอันจะเดินออกไปแล้วจู่ๆ ก็ถูกรถชนตายก็ตาม…”
“นี่…”
“ผมแค่บอกว่าสมมตินะ สมมติคุณเดินออกไปแล้วจู่ๆ แจกันหล่นลงมากระแทกใส่คุณจนตาย…”
“ผม…”
“มันเป็นแค่เรื่องสมมติน่ะ แค่เรื่องสมมติจริงๆ อย่างเช่นจู่ๆ คุณก็ถูกเล็บทั้งสิบนิ้วแทงกระซวกจนตาย”
“…” ทนายอัน
“ไม่มีทนายอันแล้ว ก็ยังมีทนายเจ้า ทนายซุน ทนายหวัง ถูกไหมครับ ขอเพียงแค่มีห่วงโซ่แห่งผลประโยชน์นี้อยู่ก็จะมีคนมาสานต่อไปเรื่อยๆ อย่างแน่นอน ดังนั้น สู้ปล่อยให้ความเลวร้ายอยู่ภายใต้สายตาของทางการโดยมีผมคอยดูแลอยู่ไม่ดีกว่าหรือ
ผมสามารถคัดเลือกคนที่เหมาะสมกับการดำเนินการจัดการ พวกชั่วช้าสามานเหล่านั้น วิญญาณร้ายที่จิตไม่ปกติ มาทางไหนก็กลับไปทางนั้น พวกเราไม่รับคำสั่งซื้อนี้ แบบนี้ก็สามารถควบคุมระดับความอันตรายที่สถานการณ์นี้อาจจะก่อให้เกิดขึ้นได้ด้วย”
ทนายอันพึมพำติดอยู่ที่ริมฝีปากอยู่นานกว่าจะเปล่งคำพูดออกมาได้
“คุณ…”
“มีอะไรเหรอ”
“หน้าไม่อายจริงๆ”
“นี่คือตกลงแล้วใช่ไหม” โจวเจ๋อถาม
“คุณอยากทำจริงๆ เหรอ” ทนายอันยกขาขึ้นไขว่ห้าง
“อืม”
“ไม่กลัวความเสี่ยงเหรอ” ทนายอันถามต่อ
“อืม วิธีใดๆ ก็ตามที่อยากให้คนขี้เกียจร่ำรวยได้ โดยพื้นฐานล้วนเขียนไว้ในกฎหมายอาญาหมดแล้ว”
“แต่คุณไม่มีเส้นสายเลยนะ นี่มันต้องรู้จักกับคนที่อยู่ในนรก ไม่อย่างนั้นไปต่อไม่ได้ ทำธุรกิจก็ไม่สำเร็จด้วย ไม่มีแหล่งที่มาของลูกค้า”
“ไม่เป็นไร คุณมีก็พอแล้ว”
มุมปากทนายอันกระตุกยิกๆ เอาตรงๆ แบบนี้เลยเหรอ
“ดังนั้นคุณหมายความว่าอยากจะร่วมหุ้นงั้นเหรอ”
“ประมาณนั้น ผมสามารถเป็นเกราะคุ้มกันให้คุณได้ เรื่องประเภทนี้ถ้าไม่มีเจ้าหน้าที่คอยคุ้มกันให้คุณก็ทำไม่ได้ใช่ไหมล่ะ อย่างน้อยๆ ผมสามารถรับประกันว่ายมทูตตนอื่นจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับคุณแน่นอน”
ผมไม่ได้กลัวยมทูตตนอื่นเสียหน่อย…ทนายอันคิด
“เรื่องนี้ ถ้าทำได้ไม่ดีแม้ครั้งเดียวก็อาจจะเกิดปัญหาใหญ่ได้เลยนะ ตอนแรกผมก็ทำงานสายนี้เหมือนกัน ก็เป็นเพราะก่ออาชญากรรมถึงได้ทำให้ร่วงลงมาจนถึงจุดนี้ ชีวิตลำบากยากแค้น อยู่เบื้องล่างก็ไร้ตำแหน่ง และดูเหมือนจะทำได้แค่สูบบุหรี่รูปเทือกเขาฟู่ชุนถึงจะใช้ชีวิตผ่านไปในแต่ละวันได้”
“…” โจวเจ๋อ
“นี่ไม่ได้โป้ปดนะ ไม่ใช่การโม้จริงๆ” ทนายอันยิ้มเอ่ยและชี้บุหรี่ตรงหน้า “ตอนที่ผมได้ดิบได้ดี จะไปสนใจไยดีบุหรี่ขยะแบบนั้นได้ยังไง”
“…” โจวเจ๋อ
โจวเจ๋อยั้งมือไว้ไม่สั่งให้สาวน้อยโลลิปิดประตูแล้วกระโจนไปฆ่าคนทิ้ง พลางสูดหายใจเข้าลึกและเอ่ยเสียงทุ้ม
“จะร่วมงานกันไหม ส่วนแบ่งแปดต่อสอง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล