ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 401

ตอนที่ 401 เดือดดาล

“ซี้ด…เจ็บ…ซี้ด…”

โจวเจ๋อคุกเข่าซบลงบนพื้น มือซ้ายวางบนหน้าอก บนนิ้วชี้และนิ้วนางมีบาดแผลขนาดใหญ่สองจุด ความรู้สึกเจ็บปวดจากการฉีกขาดส่งทอดไปยังส่วนลึกของจิตวิญญาณของเขาไม่ขาดสาย

สิบนิ้วเชื่อมต่อถึงหัวใจ ในกรณีของโจวเจ๋อเป็นการเชื่อมต่อกับจิตวิญญาณ ความเจ็บปวดนี้ทวีคูณมากกว่าสิบเท่า เพียงพอจะทำให้คนธรรมดาสลบได้ในคราวเดียว

“ทำไมต้อง…ปล่อยให้ตัวเองเจ็บปวดขนาดนี้…ข้าเห็นแล้วสงสารจับใจ…”

“ขอเพียงแค่เจ้าปลดผนึก…เราก็จะกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน ศัตรูหน้าไหนที่ขวางหน้าสามารถกำจัดได้อย่างง่ายดาย…”

“เจ้าไม่จำเป็นต้องทนรับความเจ็บปวดใดๆ…ข้าช่วยกำจัดทุกสิ่งที่ขวางหน้าเจ้าได้…กำจัดอย่างไร้ร่องรอย…”

โจวเจ๋อพยายามหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเอาชนะความเจ็บปวดนี้ แต่ในเวลานี้คนผู้นั้นเริ่มพล่ามออกมาไม่หยุด!

นับตั้งแต่ที่เขาถูกผนึก เขาก็ถูกกดข่มเอาไว้อย่างสมบูรณ์ แต่ด้วยเหตุนี้ระยะห่างระหว่างเขากับโจวเจ๋อจึงใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น

ก่อนหน้านี้ที่มหาวิทยาลัยทงเฉิง ตอนที่โจวเจ๋อเผชิญหน้ากับผีสวมหน้ากากที่สามารถยั่วยุกิเลสในส่วนลึกของจิตใจคนได้ ทำไมโจวเจ๋อถึงสามารถส่งมันไปอยู่ตรงหน้าคนผู้นั้นในร่างของเขาได้ ก็เป็นเพราะสาเหตุนี้เช่นกัน

แต่เวลาเจอเรื่องแบบนี้คนผู้นั้นก็มักจะโผล่มาพล่ามไม่หยุดทุกที มันเหมือนกับทุกครั้งที่คุณกลับบ้านไปก็จะเจอกับพวกพี่ป้าน้าอาที่เอาแต่รบเร้าให้คุณไปนัดดูตัวและแต่งงานจริงๆ

“เจ้างั่ง!” โจวเจ๋อตะโกนเรียก “หุบปากเขาที”

ต่อมา เสียงก็เงียบไป โจวเจ๋อถอนหายใจโล่งอกและลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ

หยกผีลอยอยู่ตรงนั้น นับตั้งแต่มันก่อตัวใหม่อีกครั้งและปรากฏตัวขึ้นจนถึงตอนนี้ ใบหน้าเด็กน้อยบนหยกผีเปลี่ยนสีหน้าไปแล้วหลายครั้ง

ในตอนแรก มันทำหน้าแบบนี้ (～￣▽￣)～

เมื่อมันเห็นว่าโจวเจ๋ออยู่ในที่เกิดเหตุด้วย

มันทำหน้าแบบนี้ (？⊙ω⊙)？

เมื่อเห็นโจวเจ๋อถูกผู้หญิงทุบตีและปราบจนราบคาบ

มันทำหน้าแบบนี้ (￣︶￣)

หลังจากที่โจวเจ๋อล้มผู้หญิงคนนั้นได้

มันก็ทำหน้าแบบนี้แล้ว X﹏X

โจวเจ๋อเดินไปหาหยกผีที่เพิ่งประกอบร่างได้ หยกผีที่มีเพียง ‘อากัปกิริยา’ เท่านั้นแต่หลบหนีไปไหนไม่ได้ถูกโจวเจ๋อคว้าหมับมาไว้ในมือ จากนั้นโจวเจ๋อใช้เล็บสามนิ้วที่ยังเหลือแทงซ้ำอยู่อย่างนั้นไม่หยุด

แต่ผลลัพธ์ยังไม่ดีพอ เห็นเพียงหยกผีกำลังถูกโจวเจ๋อเคล้นคลึงอยู่เท่านั้น คล้ายกับดินน้ำมันที่เปลี่ยนรูปร่างต่างๆ ไปเรื่อยๆ

เขาประมาทเอง ไม่ได้พกยันต์ของนักพรตเฒ่ามาด้วย แน่นอนว่าเป็นเพราะยันต์ของนักพรตเฒ่าเมื่อคราวก่อนดันใช้ไปจนเกือบจะหมดเกลี้ยง แทบไม่เหลือไว้เลย

อย่างนั้นจะจัดการกับเจ้านั่นอย่างไร

และในตอนนี้เอง ราวกับจะรู้ว่าถึงคราวเคราะห์ของมันแล้ว จู่ๆ สีหน้าของเด็กน้อยบนหยกผีก็แข็งกร้าวขึ้นมาในทันใด ร่างกายพองขยาย ตามด้วยเสียงดังที่เหมือนกับเสียงลูกโป่งระเบิดแตก

‘ปัง!’

สิ่งที่เป็นสีชมพูกลุ่มหนึ่งแทรกซึมเข้าไปในร่างของโจวเจ๋อทันที

เวรเอ๊ย เจ้านี่อยากจะฮึดสู้เฮือกสุดท้ายงั้นเหรอ จะให้พินาศไปพร้อมกัน!

ไม่ต้องพูดถึงสภาพของหยกผีในตอนนี้ว่ายังมีพลังเหลืออยู่อีกเท่าไร บวกกับยังมีประสบการณ์ของเถ้าแก่โจวเกี่ยวกับการต่อต้านเจ้าพวกนั้นที่ต้องการเข้าควบคุมร่างของเขา ที่ไล่บี้ประสบการณ์ในการต้านทานกลยุทธ์สาวงามของเถ้าแก่โจวมาเลยทีเดียว

…

ตึง!

ตึง!

ตึง!

หยกผีเข้ามาแล้ว อันที่จริงมันรู้ว่ามันทำอะไรไม่ได้ และพลิกเกมได้ยากมากเช่นกัน แต่สาเหตุที่สิ่งชั่วร้ายประเภทนี้ทำให้ผู้คนหวาดกลัว เป็นเพราะว่าความบ้าคลั่งยึดติดแบบนั้นได้ฝังลึกลงไปถึงกระดูกของมัน

แม้ว่ามันจะสลายไป แม้ว่ามันจะเป็นเถ้าธุลีก็ตาม มันก็จะไม่นั่งงอมืองอเท้ารอวันตายเด็ดขาด มันจะทำทุกอย่าง อย่างน้อยๆ ก็กัดกินชิ้นส่วนของร่างกายคุณ!

เงาคนมากกว่าสิบร่างโยกคลอนไปมา คล้ายกับหุ่นกระบอกสิบกว่าตัวแกว่งไกวไม่สิ้นสุดท่ามกลางความเวิ้งว้าง

มันเข้ามาแล้ว แต่ในขณะเดียวกัน มันก็งุนงงเช่นกัน

นี่ที่คือที่ไหนอีก

เมื่อเงาทะมึนเริ่มเพ่งมองไปเรื่อยๆ เมื่อหมอกสีขาวรอบๆ เริ่มถูกกำจัดออกไปอย่างต่อเนื่อง เมื่อมันเตรียมจะค้นหาจิตสำนึกของโจวเจ๋อนั้น มันพบว่าอาณาเขตที่มันอยู่กลายเป็นหินแมกมาไปทั้งแถบ

บนพื้นผิวมีรอยร้าวสีแดงเพลิงอยู่ทุกหนทุกแห่ง และมีเหล็กหลอมเหลวกระเด็นกระจายออกมาตลอดเวลา เดิมทีในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเงาคนมากกว่าสิบเงานี้ถูกหยกผีสังหารจนวิญญาณกลายเป็นหุ่นเชิด แต่ในขณะนี้พวกมันกลับมีแนวโน้มที่จะพังทลาย

ใบหน้าเด็กน้อยดำทะมึนลอยอยู่ท่ามกลางเงาคน สายตาของมันสอดส่องไปรอบๆ เพื่อค้นหาเป้าหมายของมัน

ไม่นานนัก มันก็เจอ ไม่ไกลจากตรงหน้าของมันมีบัลลังก์กระดูกกองสะสมพูนขึ้นมา บนบัลลังก์มีชายหนุ่มที่เปลือยท่อนบนนั่งอยู่

ใบหน้าของชายหนุ่มเหมือนโจวเจ๋ออย่างกับแกะ แต่ความรู้สึกน่าเกรงขามและความหวาดกลัวที่เขานำมาสู่หยกผีนั้นมากกว่าตอนที่เผชิญหน้ากับโจวเจ๋อก่อนหน้านี้ตั้งไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า!