ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 400

ตอนที่ 400 กาแฟ หนังสือพิมพ์ เพิ่มน้ำตาล!

ผู้หญิงคนนั้นมองโจวเจ๋ออย่างจริงจัง เธอเอียงศีรษะแล้วพูดว่า “ท่านสี่บอกว่า หลังจากฉันขึ้นมาแล้วจะฆ่าคนไม่ได้” เธอทำท่าทางสับสนเป็นอย่างมาก

“ทรมานจริงๆ คุณเลียนแบบคำพูดของฉัน สมควรตายจริงๆ แต่ฉันก็ดันฆ่าคุณไม่ได้อีก ดังนั้น ขอร้องคุณช่วยฆ่าตัวตายได้ไหม”

“…” โจวเจ๋อ

พูดตามความจริง โจวเจ๋อเห็นคนที่ออกมาจากนรกอยู่ไม่น้อย แต่ภาพลักษณ์ที่มีลักษณะแปลกแบบนี้ โจวเจ๋อไม่เคยเห็นมาก่อนจริงๆ

“อย่าพูดเล่นแบบนี้ได้ไหม” หลินเข่อเป็นผู้หญิงที่อยู่ในร่างสาวน้อยโลลิ แต่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้กลับตรงกันข้ามกับหลินเข่อเลย

“พูดเล่น?” ผู้หญิงครุ่นคิดจริงจัง “หรือว่าอยากจะนอนกับฉันใช่ไหม คุณยังอยากนอนกับฉันใช่ไหม”

โจวเจ๋อมีสีหน้ากลุ้มใจ เขารู้สึกว่า ถ้าหากจับผู้หญิงคนนี้กลับไปด้วยก็คงดี

หลังจากนักพรตเฒ่าถูกช่วยชีวิตออกมาแล้วต้องเป็นคนเถื่อนไปโดยปริยาย ไม่สามารถออกไปเที่ยวหาสาวใหญ่ได้อีก ถ้าหากจับตัวผู้หญิงคนนี้กลับไปให้นักพรตเฒ่า คาดว่านักพรตเฒ่าน่าจะดีใจเป็นอย่างมาก

ผู้หญิง ‘คุณอยากนอนกับฉันใช่ไหม’

นักพรตเฒ่า ‘อยากนอนพวกเราก็นอนเลย นอนกันอย่างเร่าร้อนสุดๆ ไปเลย!’

เวลานี้หยกหน้าเด็กสั่นกะทันหัน เหมือนกำลังส่งข้อมูลอะไรบางอย่าง ผู้หญิงคนนั้นสีหน้าเปลี่ยนไปทันที แล้วจึงเผยรอยยิ้มร่าเริงออกมาในทันใด หัวเราะ ‘ฮ่าๆๆๆ’ เหมือนผู้ชาย เธอหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ!

“หยกผีบอกฉันว่า คุณไม่ใช่คนธรรมดา คุณเป็นยมทูต เป็นยมทูต งั้นก็ไม่มีปัญหา” เป็นยมทูตจึงไม่มีปัญหา ถึงแม้ยมทูตจะเป็นเจ้าหน้าที่ระดับต่ำที่สุด แต่อย่างน้อยก็เป็นคนในระบบใช่ไหมล่ะ แม้แต่เจ้าหน้าที่ก็ยังสู้คนธรรมดาทั่วไปไม่ได้ พวกคุณเป็นข้าราชการในนรกอยู่ได้แค่นี้เองเหรอ

ผู้หญิงคนนั้นหยิบตราสัญลักษณ์คำสั่งออกมาจากหน้าอก เป็นตราสัญลักษณ์สีม่วง บนนั้นเขียนคำว่า ‘สี่’ ตราสัญลักษณ์นั้นมีกลิ่นอายที่น่าพรั่นพรึงอย่างเห็นได้ชัด มาพร้อมกับความรู้สึกอันน่าเกรงขาม

“ท่านสี่บอกว่า ถ้าหากฉันเจอเรื่องยุ่งยากให้อาศัยตราสัญลักษณ์นี้ ขอให้ยมทูตท้องถิ่นทำงานตามคำสั่งของฉัน!” เธอหันตราสัญลักษณ์ไปหาโจวเจ๋อ

“เคยเห็นไหม”

โจวเจ๋อส่ายหน้า ขอโทษนะ ในฐานะปลาเค็มที่ไม่ถนัดการสื่อสาร โจวเจ๋อไม่รู้จักเจ้าสิ่งนี้จริงๆ ถ้าหากทนายอันหรือสาวน้อยโลลิอยู่ที่นี่ด้วย พวกเขาอาจจะรู้จัก แต่สำหรับโจวเจ๋อเขาไม่รู้จักมัน แต่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก

“นี่คือตราสัญลักษณ์ของผู้ตรวจสอบ เห็นมันก็เหมือนเห็นผู้ตรวจสอบ!” ผู้หญิงคนนั้นตวาด “ตอนนี้ ฉันอยากให้คุณฟังคำสั่งของฉัน!”

‘ผู้ตรวจสอบ’ โจวเจ๋อมุมปากกระตุกโดยไม่รู้ตัว เรื่องนี้มีเจ้าหน้าที่อยู่เบื้องหลังด้วยเหรอ เหมือนกับเหตุการณ์ใน ‘ไซอิ๋ว’ กับในความเป็นจริง ปีศาจตัวเล็กตัวน้อยและอันธพาลที่ไม่มีคนให้ท้าย นึกจะจับก็จับ นึกจะปราบก็ปราบ และที่น่าเบื่อที่สุดก็คือปีศาจที่มีผู้สนับสนุนอยู่ข้างหลัง เป็นเรื่องที่ทำให้คนปวดหัวที่สุด

“อย่างนั้นคุณอยากให้ผมทำอะไร” โจวเจ๋อถาม

“อืมมม…” เธอครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ฉันอยากให้คุณฆ่าตัวตาย เพราะฉันไม่ชอบคุณมากจริงๆ!”

“…”ไม่เอาน่า ไม่เล่นอะไรไร้สาระแล้ว ฉันเข้าใจ เธอเป็นคนโง่จริงๆ ไม่ได้เสแสร้ง

โจวเจ๋อพุ่งเข้าหาหยกผีโดยตรง เพราะหยกผีอันนี้ทำให้คนบริสุทธิ์มากมายต้องเสียชีวิต ทำให้นักพรตเฒ่ากับอิงอิงเกือบซวยไปด้วย

ตอนนี้นักพรตเฒ่ายังอยู่ในคุกอยู่เลย โจวเจ๋อในฐานะเถ้าแก่จึงรู้สึกกลัดกลุ้มใจและเป็นห่วง กินไม่ได้นอนไม่หลับจะต้องทำลายเจ้าสิ่งนี้ให้ได้! ถึงแม้ว่าจะทำเพื่อดวงวิญญาณบริสุทธิ์ที่ต้องตายอย่างน่าอนาถ หรือทำเพื่ออิงอิงที่บ้าคลั่งอาละวาดก่อนหน้านั้นก็ตาม

“คุณกล้า!” ผู้หญิงเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ขวางโจวเจ๋อเอาไว้ สายลมอันแข็งแกร่งสีดำพัดผ่านโจวเจ๋อโดยตรง โจวเจ๋อจ้องนิ่ง จากนั้นเกราะซามูไรจึงปรากฏขึ้นมา

‘ปึง!’ สายลมอันแข็งแกร่งหวดไปที่เกราะซามูไรของโจวเจ๋อ วินาทีต่อมา โจวเจ๋อถอยหลังออกไป เกราะตรงหน้าอกแตกออกเป็นช่องขนาดใหญ่ จากนั้นเลือดสดจึงไหลออกมา ถึงกับทำลายการป้องกันได้ด้วยกระบวนท่าเดียว!

“เกราะซามูไรญี่ปุ่นกับรถญี่ปุ่นล้วนเหมือนกัน ไม่แข็งแกร่งมั่นคง”

โจวเจ๋อเก็บเกราะซามูไรกลับไป แทนที่จะเปลืองแรงของตัวเองกับอุปกรณ์ป้องกันที่พึ่งพาไม่ได้ ไม่สู้เก็บแรงเอาไว้เพื่อใช้ในด้านอื่นจะดีกว่า

“ฉันถือตราสัญลักษณ์แล้ว ทำไมคุณยังไม่ฆ่าตัวตาย” ผู้หญิงถามด้วยความโมโห