ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 399

ตอนที่ 399 ผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังตัวจริง

โจวเจ๋อกับผู้หญิงคนนั้นเดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกัน เวลานี้ถึงแม้จะดึกแล้ว แต่ตึกใหญ่ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลยังคงเปิดไฟสว่าง และมีผู้ป่วยถูกส่งเข้ามาเป็นระยะ

“คุณ ไปกับฉัน” ผู้หญิงคนนั้นมองโจวเจ๋อพลางเลียปาก กระทั่งจงใจขยับสะโพกของตัวเองเล็กน้อย เธออยากจะใช้กลยุทธ์สาวงามเหรอ

ขอร้องล่ะ เกล็ดน้ำค้างบนใบหน้าของคุณยังละลายไม่หมดเลย หน้าตาซีดขาว เหมือนป้าที่เพิ่งล้างเครื่องสำอาง…แล้วก็ท่าทางยั่วยวนที่ดูแข็งทื่อแบบนี้ อิงอิงของฉันยังดูเป็นมืออาชีพกว่าอีก อีกทั้งจะต่อต้านกลยุทธ์สาวงามอย่างไร เถ้าแก่โจวไม่ได้ต่อต้านใครโดยเฉพาะ แต่ทำกับทุกคน…

ทว่าโจวเจ๋อก็ยังเดินออกจากลิฟต์ไปพร้อมกับเธอ ผู้หญิงคนนั้นคิดว่าตัวเองยั่วยวนสำเร็จแล้ว จึงเดินอย่างสบายใจแสดงให้เห็นถึงความมั่นใจและมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด ไม่ต่างจากเห็นคนโง่ตัวเป็นๆ

โจวเจ๋อเดินตามหลังไปติดๆ ในความเป็นจริงนั้น เถ้าแก่โจวกำลังรอโอกาส รอเดินถึงเขตที่มีคนน้อยหน่อย แล้วจะจัดการผู้หญิงคนนี้เสีย วันสารทจีนนี้ สำหรับร้านหนังสือแล้ว เหมือนการประชุมประจำปีปกติที่มี ‘ยอดขาย’ สูงขึ้นกว่าปกติแน่นอน

ผู้หญิงคนนั้นเดินออกจากโรงพยาบาลมายืนอยู่ริมถนน เธอแบฝ่ามือทั้งสองข้าง งอนิ้วไม่หยุดเหมือนกำลังคำนวณอะไรอยู่ โจวเจ๋อยืนรอข้างๆ เธอ ไม่รีบร้อนลงมือ

“ทิศตะวันตกเฉียงใต้ หกสิบลี้” สายตาของผู้หญิงมองไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ จากนั้นมองไปที่โจวเจ๋อ “คุณมีรถไหม”

โจวเจ๋อส่ายหน้า

เธอขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยพอใจ “ผู้ชายไม่มีรถ ยังคิดจะนอนกับฉันอีก”

“…” โจวเจ๋อ

“ถ้าเดินจะช้าเกินไป แย่งรถมาสักหนึ่งคัน” ผู้หญิงพึมพำกับตัวเอง จากนั้นจึงเหลือบตามองโจวเจ๋อแล้วพูดว่า “คุณจะไปไหนก็ไปเถอะ”

“…” โจวเจ๋อ

วิญญาณที่สิงอยู่ในร่างผู้หญิงคนนี้เหมือนมาพร้อมกับภาระหน้าที่ ไม่เหมือนผีสิงทั่วๆ ไป หรือว่าหลุดมาจากนรก? โจวเจ๋อแอบคิดในใจแล้วพูดทันที “ผมเรียกรถมาได้หนึ่งคัน”

“ได้ ฉันจะนอนกับคุณต่อ”

“…” โจวเจ๋อ

โจวเจ๋อหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเรียกรถแท็กซี่ ไม่ช้ารถก็มาแล้ว ผู้หญิงเข้าไปนั่งในรถ ส่วนโจวเจ๋อก็เข้าไปนั่งด้วยกัน

“ไปโรงยิมใช่ไหม” คนขับรถดูตำแหน่งบนแผนที่แล้วถาม

“ขับไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้” ผู้หญิงกล่าว

“อะไรนะ” คนขับรถไม่เข้าใจความหมาย

“ไปที่โรงยิมก่อนครับ” โจวเจ๋อเอ่ย

ก่อนหน้านั้นโจวเจ๋อลองปักหมุดทางทิศตะวันตกเฉียงใต้บนแผนที่มั่วๆ เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่ระบุตำแหน่งที่ชัดเจน เขาจึงไม่สามารถรู้ตำแหน่งที่แน่นอน

คนขับรถสตาร์ทรถ เสียงลำโพงดังขึ้นมา เปิดเพลง ‘บินให้สูงขึ้น’ ของจินจื้อเหวิน เป็นเพลงที่สนุกสานเพลงหนึ่งตอนที่อยู่บนรถ ผู้หญิงยังคงนับนิ้วไม่หยุดและขมวดคิ้วเป็นพักๆ หลังจากยี่สิบนาทีผ่านไป เธอจึงพูดว่า “ผิดทางแล้ว เลี้ยวซ้าย”

“ทางนั้นเป็นถนนเดินรถทางเดียว” คนขับรถอธิบาย

“ขับเข้าไป” ผู้หญิงยืนกราน

“จะโดนค่าปรับและหักคะแนน” คนขับรถรำคาญอยู่บ้าง

“ขับเข้าไป แล้วฉันจะนอนกับคุณ”

“…” คนขับรถ

คนขับรถจอดรถ หันมามองผู้หญิงแล้วมองโจวเจ๋ออีกที ผู้หญิงคนนั้นคิดว่าคนขับรถฟังไม่เข้าใจ จึงพูดซ้ำว่า “ขับเข้าไปแล้วฉันจะนอนกับคุณ”

คนขับรถชี้หน้าตัวเอง ถึงแม้จะไว้ผมสั้น ถึงแม้ตอนกลางคืนจะเห็นไม่ชัดมาก ถึงแม้คนขับรถจะเริ่มมีอายุแล้ว แต่ก็ยังพอแยกแยะได้ว่านี่คือคนขับรถผู้หญิง

“คุณผู้หญิง เธอเป็นผู้หญิงครับ” โจวเจ๋อเตือนผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ

“อ้อ” ผู้หญิงพยักหน้า แล้วชี้ไปที่โจวเจ๋อที่อยู่ข้างๆ “ขับเข้าไป แล้วเขาจะนอนกับคุณ”

“…” คนขับรถผู้หญิง

“…” โจวเจ๋อ

“สมองมีปัญหาเหรอ” คนขับรถผู้หญิงปลดล็อกประตู พูดเร่งว่า “ลงรถไปๆ!” ดึกดื่นป่านนี้มาขับแท็กซี่หาเงินคิดว่าง่ายเหรอ ดันมาเจอคนบ้าอีก

ผู้หญิงได้ยินดังนั้นจึงขมวดคิ้ว เธอลุกขึ้น ยื่นมือไปบีบคอของคนขับรถผู้หญิง

“เอ่อ…อ้า…” คนขับรถผู้หญิงใช้มือทั้งสองข้างจับมือของเธอไว้ด้วยความทรมาน แต่มือของผู้หญิงมีแรงเยอะมาก เธอไม่สามารถดิ้นหลุดได้เลย

“ท่านสี่บอกว่า หลังจากขึ้นไปแล้ว ถ้าจะสั่งคนทำงานให้ตัวเอง ข้อแรกให้เงิน ข้อสองให้เขานอนด้วย ข้อสามฆ่าเขา ตอนนี้ฉันไม่มีเงิน คุณก็ไม่อยากนอนกับฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันต้องฆ่าคุณ คุณจะขับหรือไม่ขับ”