ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 403
สรุปบท ตอนที่ 403 ชุ่ยฮวากับผักกาดดอง: ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล
สรุปตอน ตอนที่ 403 ชุ่ยฮวากับผักกาดดอง – จากเรื่อง ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล โดย Internet
ตอน ตอนที่ 403 ชุ่ยฮวากับผักกาดดอง ของนิยายActionเรื่องดัง ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่ 403 ชุ่ยฮวากับผักกาดดอง
ผู้หญิงคนนี้ชื่อชุ่ยฮวางั้นเหรอ
โจวเจ๋อหัวเราะแห้งๆ ในใจ ชื่อนี้ค่อนข้างเหมาะกับยายโง่นี่เหมือนกันแฮะ
ทนายอันรีบรับชุ่ยฮวามาจากเหล่าจางทันที กวาดตามองสภาพอาการบาดเจ็บของเธอแล้วเอ่ยด้วยความประหลาดใจ “ชุ่ยฮวา ไอ้หมาบ้าตัวไหนมันแทงจนคุณกลายเป็นแบบนี้กัน!”
“…” โจวเจ๋อ
ทันใดนั้น ราวกับทนายอันนึกอะไรบางอย่างออก แต่รีบส่ายหัวและพูดขึ้น “ผมจะช่วยรักษาคุณก่อน”
ทันทีที่พูดจบ ทนายอันก็อุ้มชุ่ยฮวาเดินขึ้นไปชั้นบน
“เถ้าแก่ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอ” ไป๋อิงอิงยื่นผ้าขนหนูอุ่นๆ ให้โจวเจ๋อพลางเอ่ยถาม
“ยายโง่คนหนึ่งที่เพิ่งหนีออกมาจากนรกน่ะ ผมเกือบจะตายอยู่ภายใต้เงื้อมมือเธอแล้ว”
แม้กระทั่งตอนนี้ เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงสายลมอันแข็งแกร่งที่ยายโง่นั่นก่อขึ้นก่อนหน้านี้แล้ว โจวเจ๋อยังผวาไม่หาย เขายืนหยัดไม่ยอมปลดผนึก แต่ช่วงเวลานั้นก็เรียกได้ว่าวิกฤตมากแล้ว
“ว้าย เถ้าแก่ มือท่าน!”
เมื่อไป๋อิงอิงเห็นปลายนิ้วทั้งสองของโจวเจ๋อโชกไปด้วยเลือด หัวใจเจ็บปวดมากเหลือเกิน กาบเล็บตรงปลายนิ้วหายไป ตอนนี้เลือดก็ยังคงไหลอยู่
“อูย…”
โจวเจ๋อรู้สึกเพียงแค่นิ้วของเขาซุกเข้าไปในที่ที่อุ่นร้อนชื้น แถมยังมีลิ้นซุกซนกระดกขึ้นลง
อิงอิงเอานิ้วที่บาดเจ็บของเขาใส่เข้าไปในปากของเธอแล้ว ผ่านไปพักหนึ่ง อิงอิงถึงจะดึงนิ้วของโจวเจ๋อออกมา ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงจับใจ “เถ้าแก่ ตอนนี้ยังเจ็บอยู่หรือไม่เจ้าคะ”
“เด็กโง่” โจวเจ๋อเอื้อมมือไปลูบหัวอิงอิง “แน่นอนว่ายังเจ็บมากๆ อยู่น่ะสิ”
“…” อิงอิง
สาวน้อยโลลิที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์ข้างๆ กลอกตา
ไม่กล้ายั่วเลย ยั่วไม่ได้จริงๆ
แม่งเอ๊ย ช่างเป็นผู้ชายซื่อบื้อที่โสดมาได้ด้วยความสามารถจริงๆ เลย…
ถ้าไม่ได้พบกับยายผีดิบโง่ และพบกับหมอที่คล้ายกับคนประเภทมีความสุขกับความเจ็บปวดคนนั้น ชาตินี้ทั้งชาติเจ้าหมอนี่ก็อย่าคิดฝันจะมีสาวๆ ในชีวิตเลย
ไป๋อิงอิงช่วยพันแผลให้โจวเจ๋อ หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว โจวเจ๋อก็เดินขึ้นบันไดไป อยากจะไปดู ‘ชุ่ยฮวา’ สักหน่อย
ถ้าทนายอันไม่แสดงท่าทีว่ารู้จักกับผู้หญิงคนนั้น ที่โจวเจ๋อขึ้นไปในตอนนี้ก็น่าจะแทงหญิงสาวคนนั้นอีกสองสามแผลแล้วละ
ในแง่มุมนี้ เถ้าแก่โจวไม่ได้มีเจตนารักหยกถนอมบุปผา[1]เลยแม้แต่น้อย
เจ้าลิงน้อยกระโดดลงจากคานบ้านขึ้นไปบนไหล่ของโจวเจ๋อ มันร้องไห้สะอึกสะอื้น เห็นได้ชัดว่าคิดถึงนักพรตเฒ่ามาก
โจวเจ๋อเอื้อมมือไปตบหัวเจ้าลิงปุๆ แล้วพูดว่า “อย่าเพิ่งรีบร้อนไป พรุ่งนี้นักพรตเฒ่าจะขึ้นศาลพิจารณาคดีแล้ว พรุ่งนี้เราถึงจะลงมือกัน”
เจ้าลิงพยักหน้า มันก็เข้าใจเรื่องราวดี
“นักพรตเฒ่าถูกขังอยู่ข้างใน คนที่เป็นเถ้าแก่อย่างฉัน ก็กินไม่ได้นอนไม่หลับเหมือนกันนะ” โจวเจ๋อดูกังวลและทุกข์ใจ
เจ้าลิงเอื้อมมือไปโอบรอบคอของโจวเจ๋อไว้ กลับกลายเป็นมันปลอบโจวเจ๋อแทน
“จริงสิ ผู้หญิงคนนั้นที่ฉันพามาด้วย อาจจะมีประโยชน์กับแกบ้าง ให้แกลองดูก่อน หากแกสามารถฟื้นคืนพลังส่วนของชาติที่แล้วได้ พรุ่งนี้ก็จะให้แกมีส่วนร่วมในการปล้นคุกด้วย”
ถ้าได้ผลดีละก็ โจวเจ๋อก็จะให้สาวน้อยโลลิพาจิ้งจอกขาวตัวนั้นกลับมาด้วย
โจวเจ๋อไม่รังเกียจถ้าจะมีปีศาจประเภทนี้เยอะๆ แต่ในทางกลับกันถ้าต้องเลี้ยงสัตว์ที่เป็นเพียงสัตว์เลี้ยงโดยเฉพาะละก็ ลืมๆ มันไปเถอะ
เมื่อขึ้นไปชั้นสองและเปิดประตูห้องของทนายอัน โจวเจ๋อเห็นทนายอันกำลังนั่งอยู่ข้างเตียงของชุ่ยฮวา บาดแผลบนร่างกายชุ่ยฮวาได้รับการรักษาจากทนายอัน ประกอบกับความสามารถในการฟื้นตัวที่น่ากลัวของผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้พอมาดูแล้ว สีหน้าดูดีขึ้นไม่น้อยทีเดียว
“คุณรู้จักเหรอ” โจวเจ๋อถาม
ทนายอันพยักหน้า
“เธอเกือบฆ่าผมแล้ว” โจวเจ๋อพูด
“ผมต้องขอโทษเถ้าแก่แทนเธอด้วย แล้วก็ขอบคุณเถ้าแก่ด้วยที่ไม่ฆ่าเธอทิ้ง แถมยังพาเธอกลับมารักษาอาการบาดเจ็บด้วย”
“อ้อ…” โจวเจ๋อพยักหน้าและพูด “ผมคนนี้น่ะ บางทีก็ใจไม่แข็งขนาดฆ่าแกงผู้หญิงได้ลงคอหรอกนะ”
“เธอเป็นสาวใช้ใต้บังคับบัญชาของเฝิงเหล่าซื่อ” ทนายอันพูด
“ผมนึกว่าคุณเป็นท่านสี่นั่นเสียอีก”
“เหอะๆ”
ทนายอันส่ายหน้า “ในช่วงปีแรกๆ เฝิงซื่อเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของผม ก็เหมือนความความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับหลินเข่อนั่นแหละ”
“ผมคิดว่านี่จะต้องเป็นเรื่องราวนองเลือดที่ฉะกันระหว่างกลอุบาย การหักหลัง มิตรภาพ และผลประโยชน์แน่”
ทนายอันถอนหายใจอีกครั้งและพยักหน้า “ประมาณนั้น ตอนแรกเหล่าซื่อเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของผม ชุ่ยฮวาเป็นวิญญาณของสาวใช้ที่พบว่าถูกฝังพร้อมกับศพในสุสานโบราณแห่งหนึ่ง ได้รับฮวงจุ้ยของสุสานโบราณนับพันปีหล่อเลี้ยงมา ถูกเหล่าซื่อพามาอยู่ข้างกาย”
“อืม”
“อืม”
“หือ”
“หือ”
“คุณต่อเลยสิ จะมาองมาอืมอะไร” โจวเจ๋อนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ รอฟังเรื่องเล่าอยู่
ตอนที่ผมใกล้จะหมดแรงอยู่ท่ามกลางทางเส้นทางสู่นรก ชุ่ยฮวาก็ปรากฏตัวตรงหน้าผม เธอช่วยรักษาบาดแผลให้ผม”
โจวเจ๋อมองหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง มิน่าล่ะ ทนายอันถึงอยากปกป้องเธอ ที่แท้แล้วยายโง่นี่ก็เป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตทนายอันไว้นี่เอง
“เพราะเหตุนี้ผมถึงสามารถหนีออกมาจากเส้นทางสู่นรก และลักลอบกลับมาโลกมนุษย์ได้อีกครั้ง ประกอบกับตอนที่ผมเคยเป็นผู้ตรวจสอบ ก่อนหน้านั้นได้สร้างมิตรเอาไว้มากมาย พวกเขาจึงช่วยผมเล็กๆ น้อยๆ
นอกจากนี้ผมยังถูกปลดออกจากตำแหน่ง จะให้พูดตรงๆ ก็คือ ผมเป็นแค่ ‘ผีไร้ญาติ’ บนโลกมนุษย์ก็เท่านั้น ดังนั้นถึงแม้ว่าผู้คนในนรกจะรับรู้ถึงการมีอยู่ของผม แต่ส่วนมากก็พากันเอาหูไปนาเอาตาไปไร่
อีกทั้งผมยังจัดการสิ่งต่างๆ โดยการอาศัยความสัมพันธ์ในอดีต ทำธุรกิจลักลอบนำคนเข้าเมืองและค้าของเถื่อนบ้าง เพื่อแลกกับอำนาจที่ผมจะอยู่รอดในพื้นที่สีเทาอย่างคลุมเครือต่อไป”
“พูดอีกอย่างก็คือ เฝิงซื่อผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณในตอนแรกและเป็นเพื่อนร่วมงานในตอนนั้นช่วยชีวิตคุณเอาไว้งั้นเหรอ”
“อืม ชุ่ยฮวาเป็นคนของเขา รับคำสั่งแค่เขาคนเดียว หากไม่ได้รับคำสั่งจากเขา ชุ่ยฮวาคงไม่ไปโผล่ตรงนั้นหรอก”
“เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว เฝิงซื่อคนนี้ก็น่าจะเป็นคนใช้ได้สินะ ไม่ใช่สิ หยกผีที่เราทำลายไปก่อนหน้านี้ก็มาจากคำสั่งของเฝิงซื่อ เขาจงใจทิ้งหยกผีไว้ในโลกมนุษย์ ปล่อยให้หยกผีเติบโตโดยอาศัยการสังเวยดูดกลืนชีวิตมนุษย์ปีแล้วปีเล่า รอจนแตงสุกงอมแล้วค่อยส่งคนขึ้นมาเก็บผล คนที่ทำเรื่องพรรค์นี้ได้ ดูยังไงก็ไม่น่าใช่คนดีเลยใช่ไหมล่ะ หรือว่าจะเป็นข้อปลีกย่อยของคนที่ยึดถือคุณธรรมอันยิ่งใหญ่”
ทนายอันก้มหน้าลง เงียบไปพักหนึ่งถึงได้พูดขึ้น “คนที่แจ้งเบาะแสของผมในตอนแรกก็คือเฝิงซื่อ”
“หือ” โจวเจ๋อประหลาดใจครู่หนึ่ง “ไอ้ท่านสี่มันเป็นบ้าไปแล้วสินะ”
รายงานคุณแล้วค่อยช่วยคุณอีกครั้งน่ะเหรอ
“เขาบอกว่าการรายงานผมเป็นหน้าที่ที่พึงกระทำ การช่วยชีวิตผมเป็นการตอบแทนน้ำใจที่ผมเคยสนับสนุนเขาในอดีต”
ทนายอันหยุดชะงัก ก่อนจะพูดต่อ
“เขายอดเยี่ยมมาโดยตลอด เยี่ยมจนผมหนังศีรษะชาไปหมด บางที สำหรับเขาในตอนนั้น ผมที่ถูกถอดออกจากตำแหน่งไปแล้วจะเป็นตายร้ายดียังไงมันก็ไม่สำคัญอยู่แล้ว ดังนั้นสามารถเอาเรื่องนี้เป็นเบี้ยต่อรองดีๆ ได้ เพื่อให้ผู้ตรวจสอบและผู้พิพากษาคนอื่นๆ เห็นว่าเฝิงซื่อเป็นคนจิตใจดีและชอบธรรมคนหนึ่ง อันที่จริงในนรกก็มีขุมอำนาจหลากหลาย อีกทั้งรูปแบบความสัมพันธ์ที่มีต่อกันยังรุนแรงกว่าในความเป็นจริงตั้งไม่รู้กี่เท่า”
“อืม” โจวเจ๋อพยักหน้า
“แต่เธอ…”
ทนายอันชี้ชุ่ยฮวา
“ไม่สนว่าเฝิงซื่อจะคิดยังไงกันแน่ ถึงยังไง ผมก็ไม่มีวันลืมภาพเหตุการณ์ภายใต้สถานการณ์ที่ผมถูกไล่ฆ่าจนเกือบตาย จู่ๆ เธอก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันและช่วยรักษาบาดแผลให้ผมได้ลง ผมไม่ได้ติดค้างอะไรเฝิงซื่อ แต่ผมเป็นหนี้ชีวิตเธอ”
ในตอนนี้เอง ชุ่ยฮวาที่อยู่บนเตียงดูเหมือนจะได้สติขึ้นมาเล็กน้อย เริ่มพูดละเมอเพ้อขณะที่ยังสลบไสล
“ท่านสี่…ท่านสี่…”
ทนายอันเอื้อมมือไปลูบหน้าผากของชุ่ยฮวา
“ท่านสี่…ท่านสี่…ชุ่ยฮวาหิวแล้ว…ชุ่ยฮวาอยากกิน…ผักกาดดอง…”
……………………………………………………..
[1] รักหยกถนอมบุปผา หมายถึง บุรุษควรทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรี
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล