ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 403
ตอนที่ 403 ชุ่ยฮวากับผักกาดดอง
ผู้หญิงคนนี้ชื่อชุ่ยฮวางั้นเหรอ
โจวเจ๋อหัวเราะแห้งๆ ในใจ ชื่อนี้ค่อนข้างเหมาะกับยายโง่นี่เหมือนกันแฮะ
ทนายอันรีบรับชุ่ยฮวามาจากเหล่าจางทันที กวาดตามองสภาพอาการบาดเจ็บของเธอแล้วเอ่ยด้วยความประหลาดใจ “ชุ่ยฮวา ไอ้หมาบ้าตัวไหนมันแทงจนคุณกลายเป็นแบบนี้กัน!”
“…” โจวเจ๋อ
ทันใดนั้น ราวกับทนายอันนึกอะไรบางอย่างออก แต่รีบส่ายหัวและพูดขึ้น “ผมจะช่วยรักษาคุณก่อน”
ทันทีที่พูดจบ ทนายอันก็อุ้มชุ่ยฮวาเดินขึ้นไปชั้นบน
“เถ้าแก่ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอ” ไป๋อิงอิงยื่นผ้าขนหนูอุ่นๆ ให้โจวเจ๋อพลางเอ่ยถาม
“ยายโง่คนหนึ่งที่เพิ่งหนีออกมาจากนรกน่ะ ผมเกือบจะตายอยู่ภายใต้เงื้อมมือเธอแล้ว”
แม้กระทั่งตอนนี้ เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงสายลมอันแข็งแกร่งที่ยายโง่นั่นก่อขึ้นก่อนหน้านี้แล้ว โจวเจ๋อยังผวาไม่หาย เขายืนหยัดไม่ยอมปลดผนึก แต่ช่วงเวลานั้นก็เรียกได้ว่าวิกฤตมากแล้ว
“ว้าย เถ้าแก่ มือท่าน!”
เมื่อไป๋อิงอิงเห็นปลายนิ้วทั้งสองของโจวเจ๋อโชกไปด้วยเลือด หัวใจเจ็บปวดมากเหลือเกิน กาบเล็บตรงปลายนิ้วหายไป ตอนนี้เลือดก็ยังคงไหลอยู่
“อูย…”
โจวเจ๋อรู้สึกเพียงแค่นิ้วของเขาซุกเข้าไปในที่ที่อุ่นร้อนชื้น แถมยังมีลิ้นซุกซนกระดกขึ้นลง
อิงอิงเอานิ้วที่บาดเจ็บของเขาใส่เข้าไปในปากของเธอแล้ว ผ่านไปพักหนึ่ง อิงอิงถึงจะดึงนิ้วของโจวเจ๋อออกมา ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงจับใจ “เถ้าแก่ ตอนนี้ยังเจ็บอยู่หรือไม่เจ้าคะ”
“เด็กโง่” โจวเจ๋อเอื้อมมือไปลูบหัวอิงอิง “แน่นอนว่ายังเจ็บมากๆ อยู่น่ะสิ”
“…” อิงอิง
สาวน้อยโลลิที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์ข้างๆ กลอกตา
ไม่กล้ายั่วเลย ยั่วไม่ได้จริงๆ
แม่งเอ๊ย ช่างเป็นผู้ชายซื่อบื้อที่โสดมาได้ด้วยความสามารถจริงๆ เลย…
ถ้าไม่ได้พบกับยายผีดิบโง่ และพบกับหมอที่คล้ายกับคนประเภทมีความสุขกับความเจ็บปวดคนนั้น ชาตินี้ทั้งชาติเจ้าหมอนี่ก็อย่าคิดฝันจะมีสาวๆ ในชีวิตเลย
ไป๋อิงอิงช่วยพันแผลให้โจวเจ๋อ หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว โจวเจ๋อก็เดินขึ้นบันไดไป อยากจะไปดู ‘ชุ่ยฮวา’ สักหน่อย
ถ้าทนายอันไม่แสดงท่าทีว่ารู้จักกับผู้หญิงคนนั้น ที่โจวเจ๋อขึ้นไปในตอนนี้ก็น่าจะแทงหญิงสาวคนนั้นอีกสองสามแผลแล้วละ
ในแง่มุมนี้ เถ้าแก่โจวไม่ได้มีเจตนารักหยกถนอมบุปผา[1]เลยแม้แต่น้อย
เจ้าลิงน้อยกระโดดลงจากคานบ้านขึ้นไปบนไหล่ของโจวเจ๋อ มันร้องไห้สะอึกสะอื้น เห็นได้ชัดว่าคิดถึงนักพรตเฒ่ามาก
โจวเจ๋อเอื้อมมือไปตบหัวเจ้าลิงปุๆ แล้วพูดว่า “อย่าเพิ่งรีบร้อนไป พรุ่งนี้นักพรตเฒ่าจะขึ้นศาลพิจารณาคดีแล้ว พรุ่งนี้เราถึงจะลงมือกัน”
เจ้าลิงพยักหน้า มันก็เข้าใจเรื่องราวดี
“นักพรตเฒ่าถูกขังอยู่ข้างใน คนที่เป็นเถ้าแก่อย่างฉัน ก็กินไม่ได้นอนไม่หลับเหมือนกันนะ” โจวเจ๋อดูกังวลและทุกข์ใจ
เจ้าลิงเอื้อมมือไปโอบรอบคอของโจวเจ๋อไว้ กลับกลายเป็นมันปลอบโจวเจ๋อแทน
“จริงสิ ผู้หญิงคนนั้นที่ฉันพามาด้วย อาจจะมีประโยชน์กับแกบ้าง ให้แกลองดูก่อน หากแกสามารถฟื้นคืนพลังส่วนของชาติที่แล้วได้ พรุ่งนี้ก็จะให้แกมีส่วนร่วมในการปล้นคุกด้วย”
ถ้าได้ผลดีละก็ โจวเจ๋อก็จะให้สาวน้อยโลลิพาจิ้งจอกขาวตัวนั้นกลับมาด้วย
โจวเจ๋อไม่รังเกียจถ้าจะมีปีศาจประเภทนี้เยอะๆ แต่ในทางกลับกันถ้าต้องเลี้ยงสัตว์ที่เป็นเพียงสัตว์เลี้ยงโดยเฉพาะละก็ ลืมๆ มันไปเถอะ
เมื่อขึ้นไปชั้นสองและเปิดประตูห้องของทนายอัน โจวเจ๋อเห็นทนายอันกำลังนั่งอยู่ข้างเตียงของชุ่ยฮวา บาดแผลบนร่างกายชุ่ยฮวาได้รับการรักษาจากทนายอัน ประกอบกับความสามารถในการฟื้นตัวที่น่ากลัวของผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้พอมาดูแล้ว สีหน้าดูดีขึ้นไม่น้อยทีเดียว
“คุณรู้จักเหรอ” โจวเจ๋อถาม
ทนายอันพยักหน้า
“เธอเกือบฆ่าผมแล้ว” โจวเจ๋อพูด
“ผมต้องขอโทษเถ้าแก่แทนเธอด้วย แล้วก็ขอบคุณเถ้าแก่ด้วยที่ไม่ฆ่าเธอทิ้ง แถมยังพาเธอกลับมารักษาอาการบาดเจ็บด้วย”
“อ้อ…” โจวเจ๋อพยักหน้าและพูด “ผมคนนี้น่ะ บางทีก็ใจไม่แข็งขนาดฆ่าแกงผู้หญิงได้ลงคอหรอกนะ”
“เธอเป็นสาวใช้ใต้บังคับบัญชาของเฝิงเหล่าซื่อ” ทนายอันพูด
“ผมนึกว่าคุณเป็นท่านสี่นั่นเสียอีก”
“เหอะๆ”
ทนายอันส่ายหน้า “ในช่วงปีแรกๆ เฝิงซื่อเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของผม ก็เหมือนความความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับหลินเข่อนั่นแหละ”
“ผมคิดว่านี่จะต้องเป็นเรื่องราวนองเลือดที่ฉะกันระหว่างกลอุบาย การหักหลัง มิตรภาพ และผลประโยชน์แน่”
ทนายอันถอนหายใจอีกครั้งและพยักหน้า “ประมาณนั้น ตอนแรกเหล่าซื่อเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของผม ชุ่ยฮวาเป็นวิญญาณของสาวใช้ที่พบว่าถูกฝังพร้อมกับศพในสุสานโบราณแห่งหนึ่ง ได้รับฮวงจุ้ยของสุสานโบราณนับพันปีหล่อเลี้ยงมา ถูกเหล่าซื่อพามาอยู่ข้างกาย”
“อืม”
“อืม”
“หือ”
“หือ”
“คุณต่อเลยสิ จะมาองมาอืมอะไร” โจวเจ๋อนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ รอฟังเรื่องเล่าอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล