ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 456

ตอนที่ 456 ประสบการณ์โดนย่างครั้งที่สอง

เผาศพ? เผาศพเหรอ ถ้าหากไม่ใช่เพราะเถ้าแก่โจวอยู่ในสภาพสิงร่างขยับตัวไม่ได้ คาดว่าเขาคงจะกระอักเลือดออกมาแล้ว! ตัวเขาทั้งในชาติที่แล้วและในชาตินี้ มีดวงสมพงษ์กับการเผาศพมากใช่ไหม แค่สุ่มหาร่างกายที่เหมาะสมเพื่อพักผ่อนชั่วคราว เพิ่งจะนวดสปาครั้งแรกในชีวิตเสร็จยังฟินไม่ทันหาย ก็ต้องถูกผลักเข้าเตาเผาศพแล้วเหรอ

ครั้งที่แล้วตอนที่เขายังมีพอมีสติอยู่ ขั้นตอนตั้งแต่ถูกกู้ชีพ ถูกเคลื่อนศพไปแต่งหน้าแล้วไว้อาลัย จากนั้นก็ถูกเข็นเข้าเตาเผา แทบจะกลายเป็นปีศาจที่อยู่ในใจของโจวเจ๋อ ประสบการณ์แบบนั้น เป็นความน่ากลัวที่คนทั่วไปยากที่จะจินตนาการได้ โดยเฉพาะวินาทีที่ตัวเองถูกเข็นเข้าไปเผาในเตาเผาศพ ความอึดอัด ความอัดอั้นแบบนั้นมากพอที่จะทำให้คนพังทลาย!

จนกระทั่งวันนี้ ยังไม่สามารถลบเงาฝังใจออกไปจากใจของโจวเจ๋อได้เลย

“โอเค ผู้อำนวยการจ้าว เริ่มได้เลยค่ะ” เสียงของผู้หญิงฟังดูแล้วเศร้าใจเป็นอย่างมาก น่าจะเป็นแม่ม่ายที่น่าสงสารคนหนึ่ง

โจวเจ๋อสัมผัสได้ว่าเปลรถเข็นที่อยู่ใต้ร่างของเขาเริ่มถูกเข็น เขาอยากจะหัวเราะจริงๆ เชียว ถ้าหากเป็นไปได้ละก็ เขาอยากดึงคนนั้นที่อยู่ในร่างขึ้นมาจาก ‘เตียง’ มา ขอมอบให้คุณนะ คุณมีชีวิตต่อไป แล้วก็ปล่อยให้ผมจบชีวิตเอง อีกเดี๋ยวก็ต้องโดนย่างเป็นครั้งที่สองแล้ว รู้สึกว่าช่วงนี้ชีวิตอยู่ยากจริงๆ

หรือไม่อย่างนั้นพวกเราเปลี่ยนกันไหม คุณออกมา ผมเข้าไปอยู่แทน เวลาว่างก็ออกมาคุยกับคุณทำตัวเท่ได้ แต่นี่เป็นเพียงความคิดเท่านั้น เขาอยากจะยอมแพ้ แต่การยอมแพ้ไม่สามารถแก้ปัญหาอะไรได้

โจวเจ๋อพยายามดิ้นรนออกจากร่างนี้ ฉันไม่อยู่ในห้องพักผ่อนนี้ก็ได้ ฉันจะเปลี่ยนที่พักเอง หรือไม่อย่างมากแค่ลอยละล่องไปอีกสักพัก ทว่าข้างๆ เริ่มมีเพลงธรรมะดังขึ้น เห็นได้ชัดว่าใกล้จะเริ่มงานแล้ว

ตอนที่เขารู้ว่าเปลรถเข็นที่อยู่ใต้ร่างของตัวเองถูกส่งขึ้นไปบนสายพานของเตาแล้ว โจวเจ๋อแทบจะดิ้นรนสุดชีวิตเขามีร่างที่ยืมศพคืนชีพแล้ว ดังนั้นเขาไม่อาจควบคุมและเข้าสู่ร่างกายนี้ได้อย่างสมบูรณ์ โจวเจ๋อจำได้ว่าชุ่ยฮวากับพวกผีร้ายทั้งหลายมีวิธีควบคุมร่างกายเหล่านี้อยู่บ้าง

แต่คนที่เคยกินเนื้อหมูมีมากมาย คนที่เคยเห็นหมูวิ่งอยู่ในสนามแข่งกลับมีไม่เยอะ

‘แกร๊ก…’ ประตูเตาเผาศพถูกเปิดออก ก็ยิ่งเพิ่มความตื่นเต้นให้โจวเจ๋อเข้าไปอีก

เสียง ‘กริ๊ง’ ไม่ได้ดังมาจากด้านนอก แต่เป็นเสียงที่ส่งออกมาจากภายในร่างกาย เหมือนไม่ได้ตั้งใจ โจวเจ๋อสามารถรับรู้ได้ว่าจิตสำนึกของตัวเองเหมือนไหลเข้าไปแล้ว

“มือกำลังขยับ มือขยับอยู่!”

“รีบมาดูเร็ว มือกำลังขยับ!”

“คนยังไม่ตาย คนยังไม่ตาย!”

เสียงร้องตกใจดังมาจากข้างนอก สำหรับเจ้าหน้าที่ในหอประกอบพิธีฌาปนกิจ พวกเขามักจะได้ยินคำบอกกล่าวเกี่ยวกับศพที่ตื่นขึ้นมากะทันหันระหว่างที่ถูกส่งเข้าไปในเตาเผาศพ ซึ่งจริงๆ แล้วคนยังไม่ตาย แต่สำหรับตัวพวกเขาเองกลับเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก

“สามีคะ คุณยังไม่ตาย คุณยังมีชีวิตอยู่เหรอ!” แม่ม่ายกระโจนเข้าหาตัวโจวเจ๋อ เริ่มร้องไห้ขึ้นมา

…

คนถูกเข็นออกมาจากหอฌาปนกิจ โจวเจ๋อกระทั่งสามารถรับรู้ได้ถึงบรรยากาศที่อึดอัดเปลี่ยนเป็นความยินดีมากขึ้น เขาถูกหามขึ้นไปบนรถคันหนึ่ง และสตาร์ทรถอย่างรวดเร็ว

เสียงวุ่นวายรอบตัวเงียบลงทันที ภายในรถนั้นหากรวมตัวเขาเข้าไปก็น่าจะมีสามคนด้วยกัน นี่เป็นสิ่งที่โจวเจ๋อวิเคราะห์ได้จากเสียงของฝีเท้า ดูเหมือนว่าเขาจะไปแตะโดนอะไรเข้า เป็นผลทำให้ตัวเขาสามารถควบคุมร่างกายนี้ได้นิดหน่อย แต่ยังเทียบกับร่างเดิมที่แท้จริงของเขา อ้อไม่ ร่างของสวีเล่อไม่ได้

“ยังไม่ตาย” คนขับรถที่อยู่ด้านหน้าไม่อยากจะเชื่อ

“ทำไมถึงยังไม่ตาย”

“…” โจวเจ๋อ ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ ฟังดูแล้วรู้สึกแปลกชอบกลนะ

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้ฉันก็สับสนไปหมด ฉันเห็นเขากำลังถูกเข็นเข้าไปในเตาเผาแล้ว และฉันคิดว่าตัวเองจะได้หลุดพ้น จะได้มีชีวิตใหม่เสียที แต่ตอนที่ถูกเข็นเข้าไปในเตาเผาศพ มือของเขากลับขยับขึ้นมา แม่งเอ๊ย ทำไมเขาไม่ตายให้รู้แล้วรู้รอด! ตอนนั้นฉันอยากจะผลักเจ้าหน้าที่ออกไปจริงๆ แล้วผลักเขาเข้าไปในเตาเผาศพเองเลย!”

“…” โจวเจ๋อ

เถ้าแก่โจวรู้สึกสงสารพี่ชายที่ตัวเองเข้ามาสิงร่างเล็กน้อย เพราะคนที่พูดเมื่อครู่ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นคนที่โผเข้ามากอดตัวเองเมื่อครู่และร้องอุทานว่า ‘สามีคุณยังไม่ตาย’ แลดูเหมือนจะเป็นแม่ม่ายที่รักสามีอย่างยิ่งยวด

พี่ชาย คุณสร้างเวรสร้างกรรมไว้ไม่น้อยเลยทีเดียว ภรรยาอยากจะให้คุณตายไวขนาดนี้ และฟังจากน้ำเสียงของคนขับรถคนนั้น ดูเหมือนจะเป็นชายชู้สวมเขาให้คุณจริงๆ

“ไม่ต้องสนว่าเขาจะตายหรือไม่ตาย ผมไม่ส่งเขาไปโรงพยาบาลหรอก ช่างเถอะ ผมบีบคอเขาก่อน ไม่ว่าเขาจะมีชีวิตหรือไม่มีชีวิต ผมก็จะทำให้เขาตายจริงๆ ซะ!”