ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 457

ตอนที่ 457 นี่คือ…ชีวิต!

น้องชายอ้าปากค้าง โดยเฉพาะท่ากะพริบตานั่นถึงกับทำให้น้องชายลืมตะโกน อารมณ์ทุกอย่างถูกสกัดด้วยความหวาดกลัวไปทั้งหมด เป็นคนที่ถูกเขาฆ่าตายแท้ๆ แต่กลับ ‘ฟื้น’ ขึ้นมาในวินาทีที่จะส่งเข้าเตาเผาศพ ต่อมาโดนเขาเอามืออุดหน้าอยู่ในรถมาตลอดทาง แต่กลับกะพริบตาให้เขาอย่างไม่น่าเชื่อ!

คนที่กล้าฆ่าคนถือว่าเป็นคนใจกล้าอย่างหนึ่ง แต่ต่อให้ใจกล้าแค่ไหนเมื่อต้องเจอกับเหตุการณ์ ‘แปลกประหลาด’ที่น่าเหลือเชื่อ ก็ตกใจจนฉี่ราดได้เหมือนกัน และน้องชายในเวลานี้ได้ถูกครอบงำด้วยความหวาดกลัวอย่างสิ้นเชิงแล้ว

“ตายหรือยัง นี่ ฉันถามคุณอยู่นะ!” ผู้หญิงยังคงขับรถพลางตะโกนถาม

โจวเจ๋อสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่โดนน้องชายอุดรูจมูกแล้ว ตัวเขาเองกลับมีพลังควบคุมร่างนี้เพิ่มขึ้น สามารถออกแรงได้เล็กน้อย

‘กรึก…’ โจวเจ๋อลุกนั่งได้อย่างไม่น่าเชื่อ น้องชายงงเป็นไก่ตาแตก หน้าขาวซีด ตอนนี้เขาตกใจจนแทบไม่มีสติ เอาแต่ตัวสั่นงันงกไม่หยุด

“ตายหรือยัง ผ่านสี่แยกด้านหน้านี้ไปก็เป็นโรงพยาบาลแล้ว!” ผู้หญิงเร่ง

“ดีแล้ว”

เสียงคุ้นเคยดังเข้ามา ผู้หญิงหันไปมองพลันเห็นใบหน้าคุ้นเคยของคนที่เคยนอนร่วมเรียงเคียงหมอนกับตัวเองมานานแรมปี เธอรู้สึกโล่งใจอย่างคาดไม่ถึงแล้วเอ่ยว่า “สามีคะ คุณรออีกหน่อย เดี๋ยวก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว…”

ทันใดนั้นผู้หญิงก็หยุดพูด แล้วพลันกรีดร้อง “กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!”

จริงๆ แล้วในหลายๆ ครั้งสังคมมักจะให้นิยามคำว่า ‘คนขับรถเป็นผู้หญิง’ อย่างมีอคติเกินไป อย่างเช่นตอนนี้ ทั้งๆ ที่เป็นไฟแดง ผู้หญิงคนนี้กลับเหยียบคันเร่งสุดเท้าแล้วฝ่าออกไป แต่ว่าคุณจะโทษการควบคุมของตัวเธอเองไม่ได้ เพราะต่อให้เป็นคุณผู้ชายทั้งหลายที่ขับรถเก่งกาจมาขับรถอยู่ในตอนนี้ หากจู่ๆ ภรรยาของคุณที่ตายไปนานแล้วกลับมาปรากฏตัวและพูดอยู่ข้างตัวคุณ คาดว่าคุณต้องสูญเสียการควบคุมเหมือนกัน

จากนั้นก็ ‘โครม!’ โจวเจ๋อรู้สึกว่าตัวเองซุกซนเล่นแรงเกินไปแล้ว เดิมทีเขาแค่อยากแกล้งชายชู้หญิงชู้คู่นี้ให้ตกใจเล่นเท่านั้น ถือว่าช่วยแก้แค้นให้พี่ชายที่ตัวเองเข้ามาอาศัยร่างของเขา อย่างไรก็ตามเมื่อใช้ศพของเขา ก็ต้องทำอะไรที่เป็นประโยชน์บ้างใช่ไหมล่ะ

ตอนที่รถถูกชนจากด้านข้างจนรถหมุนคว้างพลิกคว่ำ โจวเจ๋อเพิ่งตระหนักได้ว่าเล่นแรงเกินไป ดูเหมือนว่าเขาจะเล่นสนุกเกิน…

และเนื่องมาจากสาเหตุที่เขาสามารถควบคุมร่างนี้ได้มากกว่าในตอนแรก จึงเป็นผลทำให้หลังจากโดนรถชนแล้วความเจ็บปวดที่โจวเจ๋อได้รับทั้งหมดจึงชัดเจนขึ้นไม่น้อย โดนกระแทกและหมุนคว้างอย่างแรง ทำให้โจวเจ๋อต้องสลบไปอีกครั้ง

…

‘ติ๊งต่อง’ ประตูเปิดออก จางเยี่ยนเฟิงยืนอยู่หน้าประตู และคนที่ยืนอยู่ประตูด้านในก็คือตำรวจเฉิน

ตำรวจเฉินเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานแล้วนั่งลง ที่นี่เป็นห้องชุดของโรงแรม

“บรรยากาศพอได้ใช่ไหม” ตำรวจเฉินถาม

“อืม” จางเยี่ยนเฟิงพยักหน้า

“ไม่ต้องรู้สึกกดดัน มันมีระเบียบของการดูแลต้อนรับอยู่แล้ว” ตำรวจเฉินหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมา เธอพบว่าเย็นชืดเล็กน้อยก็ขมวดคิ้วเอ่ยว่า “ช่วยต้มน้ำให้ฉันหน่อย น้ำเดือดแล้วช่วยชงกาแฟอีกที”

“อ้อ ครับ” เหล่าจางพยักหน้าแล้วเดินไปต้มน้ำ เวลาที่เขาอยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ เหล่าจางมักจะรู้สึกเหมือนถูกกดขี่ทุกด้าน และเพื่อหลีกเลี่ยงความอับอายที่ต้อง ‘ประจบ’ มากเกินไป จางเยี่ยนเฟิงพูดขึ้น “เมื่อกี้ผมดูข่าวสวีโจวในห้อง ข่าวบอกว่าเมื่อวานซืน มีศพกำลังจะเผาในหอประกอบพิธีฌาปนกิจแห่งหนึ่งของสวีโจว แต่เหมือนศพจะขยับได้ จากนั้นญาติและครอบครัวจึงรีบย้ายศพขึ้นรถรีบนำตัวไปที่โรงพยาบาลเพื่อกู้ชีพทันที

ผลปรากฏว่าขับรถเร็วเกินไป จึงเกิดอุบัติเหตุรถชน ภรรยาและน้องชายของผู้ตายที่อยู่ในรถบาดเจ็บหนักทั้งคู่ แต่รักษาไม่ทันจึงเสียชีวิต”

“ค่ะ เรื่องนี้กลายเป็นประเด็นร้อนในเวยป๋อแล้ว” ตำรวจเฉินยังคงไม่ยินดียินร้ายเหมือนเดิม

“น่าเสียดายจริงๆ บางทีถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นก็คงเหมือนกัน พอเห็นคนรักของตัวเองเสียชีวิต ต่อให้มองผิดคิดว่าเขาขยับตัวกะทันหัน ก็มักจะเกิดความหวังที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมา”

“อาจจะใช่”

เมื่อน้ำเดือดแล้ว เหล่าจางก็ชงกาแฟแล้วนำมาวางข้างโต๊ะของตำรวจเฉิน นอกจากนี้ยังมีเอกสารมากมายวางอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับมีโน้ตบุ๊กเครื่องหนึ่งวางอยู่ด้านข้าง

“เรื่องที่พูดกับคุณคราวที่แล้วคุณพิจารณาหรือยัง” ตำรวจเฉินหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาแล้วดื่มหนึ่งที เหล่าจางจะบอกว่าระวังร้อนแต่ไม่ทันแล้ว และดูเหมือนว่าตำรวจเฉินจะไม่ได้ร้อนลวกปากอีกด้วย

“ผมคิดว่า ผมเหมาะที่จะอยู่ทงเฉิงต่อไป”

“เหรอคะ” ตำรวจเฉินตกใจเล็กน้อย มองจางเยี่ยนเฟิงแล้วเอ่ยว่า “ย้ายไปอยู่ที่มณฑล ไม่ได้หมายความว่าจะให้คุณไปอยู่บนหิ้งเฉยๆ สักหน่อย จริงๆ แล้วยังมีคดีอีกไม่น้อย”

ย้ายจากสถานีตำรวจในเมืองไปอยู่สถานีตำรวจในมณฑล ถือว่าเป็นการเลื่อนขั้นอย่างหนึ่ง และมีความหมายว่าจะได้ยืนบนเวทีที่มีอนาคตไกลมากกว่านี้

“ผมรู้ครับ และผมก็เข้าใจ แต่ผมชอบอยู่ที่ทงเฉิงมากกว่า”

“ทุกคนล้วนเป็นอิฐที่ต้องทำตามหน้าที่ ที่ไหนต้องการก็ต้องโดนย้ายไปที่นั่น” ตำรวจเฉินเอ่ยหยั่งเชิง ถือว่าให้โอกาสจางเยี่ยนเฟิงเป็นครั้งสุดท้าย

“ผมคิดว่าประชาชนเมืองทงเฉิงยังต้องการผม ผมจึงอยากอยู่รับใช้ประชาชนที่ทงเฉิงต่อครับ” อืม บรรยากาศของการพูดคุยกำลังอึดอัดนี้ใกล้จะจบลง เพราะพวกเขาทั้งสองคนไม่ชอบพูดจาอ้อมค้อมเกรงอกเกรงใจ

“โอเคค่ะ ฉันรู้แล้ว รอให้การสืบสวนคดีร่วมกันของสวีโจวเสร็จแล้ว คุณก็กลับทงเฉิงได้เลยค่ะ”

“ฮู่ว…” จางเยี่ยนเฟิงถอนหายใจโล่งอก ครั้งนี้เขาถูกหัวหน้าสถานีย้ายมาสืบสวนคดีร่วมกันที่สวีโจว และเรื่องนี้ถูกดำเนินงานโดยตำรวจเฉิน

แน่นอนว่า นี่ไม่ใช่กลวิธีใช้เส้นสายอะไร ร่างนี้ของจางเยี่ยนเฟิงเคยเป็นตำรวจปราบปรามยาเสพติดที่แฝงตัวเข้าไปสืบคดีก่อนหน้านี้ โดยทำภารกิจสำเร็จและพลีชีพตัวเอง จากนั้นต้องขอบคุณคดีร้ายที่เกิดขึ้นในทงเฉิงติดต่อกันในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา ทำให้เขาเขียนประวัติการทำงานได้มากมาย