ตอนที่ 458 กระโดดโลดเต้น!
บางทีนี่แหละคือชีวิต หลายคนมักจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ แต่ในความเป็นจริงนั้นทุกคนอย่างมากก็แค่เจอเรื่องราวที่ทุกคนต้องประสบไปด้วยกันเท่านั้น อย่างเช่น เผาศพ
นอกจากคนส่วนน้อยแล้ว คนส่วนใหญ่หลังจากตายแล้วก็ต้องเดินมาถึงจุดนี้ เพียงแต่โจวเจ๋อประสบพบเจอมาสองครั้งแล้ว และนี่เป็นครั้งที่สาม
โบราณว่าไว้ ครั้งแรกมีกำลังใจฮึกเหิม ครั้งที่สองเริ่มอ่อนกำลัง ครั้งสี่สามหมดแรงสู้ไม่ไหว โจวเจ๋อพบว่าตอนนี้เขาหมดแรงต่อต้านแล้ว
อยากเผาก็เผาเลย เผาแล้วฉันจะได้ลอยไปสิงร่างของคนอื่น ถ้าหากหาไม่เจอ ก็ช่างมันเถอะ
สองศพก่อนหน้านั้นโดนเผาแล้ว โจวเจ๋อได้กลิ่นน้ำมันก๊าดและรู้สึกถึงอุณหภูมิที่ร้อนระอุ พี่ชาย ภรรยาของคุณกับน้องชายของคุณถูกเผาเป็นจุณแล้ว พี่ชายคุณได้กำไรจริงๆ ฉันแค่อาศัยร่างของคุณแป๊บเดียว ก็ช่วยแก้แค้นให้คุณได้พอดี
โจวเจ๋อยังพอมีเวลาว่างคิดเรื่องพวกนี้ และในไม่ช้าก็ถึงตาของเขา เปลรถเข็นเตรียมพร้อมอย่างดีรอส่งเข้าเตาเผา เขารู้สึกคุ้นเคยจริงๆ
แต่ตอนที่รอถึงตาของเขานั้น ไฟในหอฌาปนกิจจู่ๆ ก็มืดลง แม้แต่เตาเผาที่กินร่างคนก็ยังหยุดทำงานชั่วคราว หอฌาปนกิจไฟดับ
“โทรถามการไฟฟ้า เร็วเข้า ถ้าหากเกิดปัญหาจากพวกเราเอง ก็ให้ซ่อมก่อน เร็ว แล้วก็เอาศพนี้ย้ายไปที่ห้องเก็บศพก่อน ถึงแม้ไฟดับแต่ที่นั่นก็ยังมีความเย็นอยู่”
เถ้าแก่โจวไม่ได้ยินดีเลยสักนิด และไม่รู้สึกดีใจแม้แต่นิดเดียว เพราะเดี๋ยวไฟก็มาแล้ว ซึ่งหมายความว่าตัวเองต้องมาที่นี่อีกเป็นครั้งที่สี่ เตรียมตัวเตรียมใจโดนเผาเป็นครั้งที่สี่ เขาคิดว่าจับตัวเองไปเผาให้มันเสร็จๆ ไปเลยไม่ได้หรือไง
นี่ก็เหมือนในภาพยนตร์ระทึกขวัญ เวลาที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดจริงๆ แล้วไม่ใช่ตอนที่ผีหรือคนร้ายออกมาสู้กับตัวเอก แต่เป็นตอนที่ผีหรือคนร้ายไม่ได้ออกมา แต่ตัวเอกกลับเข้าไปเปิดหาทีละห้องอย่างช้าๆ
เขาคิดว่ารอโดนเผาก็เป็นเรื่องที่ทรมานอย่างหนึ่ง ยังดีที่หลังจากโดนผลักเข้าไปในตู้แช่เย็นแล้ว เถ้าแก่โจวสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่เย็นสบาย ความเย็นยะเยือกทำให้วิญญาณของเขาได้ผ่อนคลาย เหมือนได้รับการหล่อเลี้ยง ฮู้ สบายจริงๆ
…
ดูเหมือนไฟในหอประกอบพิธีฌาปนกิจจะดับนานมาก แต่เป็นเพราะสาเหตุใด โจวเจ๋อก็ไม่แน่ใจ เขารู้สึกแค่ว่าตัวเองเหมือนจะมึนไปนานมาก ไม่ใช่เพราะการนอนหลับ แต่เหมือนกำลังนอนเล่นอยู่บนชายหาดแสงแดดจ้าตา ความรู้สึกแบบนี้ไม่รู้ว่าจะอธิบายให้คนนอกเข้าใจได้อย่างไร
เมื่อก่อนโจวเจ๋อว่างไม่มีอะไรทำ เวลาที่เดินผ่านโรงพยาบาล จะตั้งใจเข้าไปในห้องดับจิตเพื่อ ‘นึกถึงความลำบากที่ผ่านมา’ การเข้าไปนอนในตู้แช่ศพ สำหรับโจวเจ๋อแล้วเหมือนการได้กลับบ้าน
แต่น่าเสียดายที่เพื่อนๆ พี่ชาย และพี่สาวที่อยู่ในนี้ไม่สามารถพูดได้ หรือบางทีสิ่งที่น่าเสียใจอย่างหนึ่งก็คือ ดูเหมือนว่าศพนี้จะมีปัญหาไม่น้อยเพราะถูกรถชน กระดูกตามร่างกายก็หักไปไม่น้อย เถ้าแก่โจวพยายามขยับตัวเขา ถึงแม้จะพอขยับได้ แต่ก็ลำบากสุดๆ
โจวเจ๋อจำได้หลังจากผู้หญิงที่มาจากสะพานไน่เหอคนนั้นเข้าไปในศพศพหนึ่ง ดูเหมือนว่าเธอจะอาศัยการกินวิญญาณเพื่อให้ร่างกายของตัวเองมีพลังรูปแบบใหม่
แต่น่าจะเป็นเพราะการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาของสะพานไน่เหอ เถ้าแก่โจวจึงทำไม่ได้
‘ตึกๆๆ…’ เสียงดังมาจากข้างนอก โจวเจ๋อส่ายหน้าเล็กน้อย มาแล้ว จะเอาไปเผาแล้วใช่ไหม
โจวเจ๋อกำลังลังเลว่าก่อนที่ตัวเองจะถูกเผาลองส่ายศีรษะสะบัดแขนขาทำให้อีกฝ่ายตกใจดีไหม หรือว่าเอาไปเผาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แล้วค่อยหาร่างกายถัดไป
ทว่าโจวเจ๋อกลับเห็นถึงความผิดปกติ อย่างแรกคือเขาไม่ได้ยินเสียงไฟติด แม้แต่เครื่องแช่เย็นก็ไม่เริ่มทำงาน แบบนี้คือไฟยังไม่มาใช่ไหม อย่างที่สองคือคนที่เดินเข้ามาค่อยๆ เปิดประตูเล็กทีละบาน นี่คืออยากจะเอาศพในหอประกอบพิธีฌาปนกิจไปทำอาหารตุ๋นสไตล์ตงเป่ยเหรอ
โจวเจ๋อก็ถูกดันออกมาเช่นกัน เถ้าแก่โจวไม่ขยับตัว ขาซ้ายของเขาหัก กระดูกหน้าอกก็หักหลายซี่ เขาในตอนนี้อิจฉาชุ่ยฮวามากที่หลังจากสิงร่างแล้วก็สามารถทำตัวบ้าคลั่งได้ทันที แบบนั้นเรียกว่าความบ้าระห่ำ
ส่วนตัวเขาในตอนนี้ทำไม่ได้เลยสักนิด คาดว่าแค่สามารถควบคุมร่างนี้ให้ลุกขึ้นโดยไม่เซล้มได้ก็ถือว่าเก่งแล้ว
ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แค่คนเดียว ศพถูกเข็นออกมาทีละศพ แล้วนำไปพิงกำแพง
โจวเจ๋อถูกย้ายออกไปเหมือนกัน โจวเจ๋อแอบลืมตามองเล็กน้อย พบว่าข้างกำแพงฝั่งที่ตัวเองอยู่มี ‘เพื่อนร่วมห้อง’ พิงอยู่ไม่น้อย ถ้าเป็นผู้ชมที่ดูไลฟ์สดจะเรียกว่า ‘แฟนคลับ’ แต่ของโจวเจ๋อน่าจะเรียกว่า ‘เพื่อนร่วมเมรุ’ ไม่ว่าอย่างไรสุดท้ายทุกคนก็ต้องถูกเผา
หอประกอบพิธีฌาปนกิจหลายแห่ง ก็มีการใช้เป็นหอเก็บศพเหมือนในสมัยโบราณเช่นกัน จะมีพวกศพที่เกี่ยวข้องกับคดีหรือศพไร้ชื่อ ไม่สามารถจัดการได้ทันที ก็ต้องนำมาเก็บไว้ที่นี่ และด้วยเหตุนี้ จึงมีอัตราการเข้าพักสูงมาก
โจวเจ๋อลืมตาเหมือนปกติ อย่างไรคนตายบางส่วนก็ตายตาไม่หลับ จึงไม่มีใครสงสัยอะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล