ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 553

ตอนที่ 553 ประกาศฝึกอบรม!

ทนายอันตื่นเต้นอย่างไร โจวเจ๋อไม่สนใจ ตราลัญจกรของนรกขุมที่เก้าสำหรับเขาแล้วไม่มีประโยชน์จริงๆ โยนให้ทนายอัน มีความคล้ายคลึงกับที่นายเจียงไคเชกหลังจากพ่ายแพ้กลับไต้หวัน พวก ‘เจ้าหน้าเฉพาะกิจ’ ที่หลงเหลืออยู่ในจีนแผ่นดินใหญ่ ถือหนังสือมอบอำนาจเปล่าหนึ่งกล่องในมือ มอบตำแหน่ง ‘หัวหน้ามณฑล’ ‘พลตรี’ ให้กับโจรพเนจรท้องถิ่นเพื่อให้พวกเขาต่อต้านต่อไป

หากจะว่ากันถึงแก่นแท้แล้ว ไม่มีอะไรมากไปกว่าการหลอกใช้ คนเก่าแก่ของนรกขุมที่เก้า โดยทั่วไปถูกกำจัดหมดแล้ว ถ้าหากผู้พิพากษาคนนั้นอยากจะสร้างนรกขุมที่เก้าขึ้นใหม่ เลือกคนใหม่เป็นรากฐาน คาดว่าต้องใช้เวลานานหลังจากนี้นรกขุมที่เก้าเมื่อเทียบกับนรกขุมอื่นอีกเก้าขุม เห็นได้ชัดว่าอยู่ในสถานะที่ไม่เท่าเทียมกัน กระทั่งหลังจากนี้ไปถ้าหากอยู่ไม่ไหวจริงๆ นรกขุมที่เก้าจะถูกแบ่งแยกอย่างสิ้นเชิง ถูกขุมนรกอื่นแบ่งอาณาเขตและตำแหน่งใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ที่สำคัญที่สุดคือ สิ่งที่เป็นหลักฐานยืนยันนี้ มีประโยชน์กับคนเก่าคนแก่ แต่คนเก่าตายหมดแล้ว คุณถือตราลัญจกรนี้ไปสั่งคนใหม่ ดูซิว่าคนใหม่จะสนใจคุณไหม แต่ทนายอันก็ยังรู้สึกดีใจ ตอนที่ขึ้นรถและสตาร์ทรถนั้น เขาวิ่งตัวปลิวเหมือนสายลม ทั้งๆ ที่เป็นคนที่สุขุมรอบคอบคนหนึ่ง เหอะๆ สงสัยยังหนีไม่พ้นเรื่องสนุกโลว์คลาสแบบนี้

โจวเจ๋อมองออกไปนอกรถ ยังมีน้ำฝนหยดอยู่บนหน้าต่างรถ ด้านนอกฝนยังตกอยู่ ฝนตกไม่หนักมาก หลังจากครึ่งชั่วโมงผ่านไป จึงขับรถมาถึงหน้าประตูร้านหนังสือ

โจวเจ๋อลงจากรถ ยืนบิดขี้เกียจอยู่ท่ามกลางสายฝนโปรยปราย วันนี้มีเรื่องมากมาย เขาจึงเหนื่อยกว่าปกติเพียงแต่ตอนที่ผลักประตูร้านออก โจวเจ๋อเห็นคนใส่ชุดสีเขียวยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ เหมือนบุรุษไปรษณีย์ แต่ก็ไม่ใช่

นักพรตเฒ่านั่งอยู่ข้างหลังเคาน์เตอร์ ดูเหมือนจะนั่งจ้องตากับคนคนนี้มานานพักหนึ่งแล้ว

“เขาเป็นใคร” โจวเจ๋อถาม

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน หลังจากเขาเข้ามาก็ยืนแบบนี้ ตอนแรกข้าคิดว่าเป็นลูกค้ามาหาที่ร้าน แต่กลับไม่เหมือน…”

เวลานี้ เหมือนเขาจะสัมผัสได้ว่าโจวเจ๋อกลับมาแล้ว ผู้ที่มาเยือนจึงยื่นมือล้วงเข้าไปในอ้อมอก หยิบจดหมายออกมาฉบับหนึ่ง จากนั้นเสื้อผ้าสีเขียวที่อยู่บนตัวจึงร่วงลงภายในพริบตา เหลือเพียงยันต์กระดาษลอยกลางอากาศ แล้วร่วงลงอย่างช้าๆ

“ผู้ส่งสาร” นักพรตเฒ่าบ่นพึมพำ หยิบจดหมายขึ้นมายื่นให้โจวเจ๋อ

ทนายอันกลับเดินไปข้างๆ เสื้อผ้า หยิบยันต์กระดาษขึ้นมาแล้วพูดทันที “หุ่นเชิดส่งสาร เมื่อเห็นเจ้าตัวแล้วคนส่งสารจะหายไปทันที เป็นวิชาขั้นสูง ผมยังทำไม่เป็น” ทำไม่เป็น ไม่ได้เป็นเพราะเรียนยาก แต่ไม่จำเป็นต้องใช้ ดังนั้นจึงไม่ต้องเรียน

พูดจบทนายอันยื่นยันต์ให้นักพรตเฒ่า แล้วสั่งว่า “เอาไปให้เหล่าสวี่ ดูว่าเขาสามารถลอกเลียนแบบได้ไหม”

“ได้เลย” นักพรตเฒ่าถือยันต์กระดาษเดินขึ้นข้างบนดฮณ๊ฯดฯฌซ,

โจวเจ๋อถือจดหมายแล้วนั่งลงบนโซฟา บนจดหมายไม่มีบันทึกใดๆ ไม่ได้ระบุที่อยู่และชื่อผู้รับ ในเมื่อคนคนนั้นทำหน้าที่เสร็จก็หายไปตัวไปหลังจากที่เห็นเขาแล้ว อีกฝ่ายน่าจะเอามาให้เขาจริงๆ

เขาเปิดซองจดหมาย ในนั้นมีรูปภาพเพียงหนึ่งใบ เป็นรูปประตูใหญ่ของไนต์คลับแห่งหนึ่ง ชื่อว่าไนต์คลับฮุยหวง ขณะเดียวกันยังระบุวันที่อีกด้วย บนนั้นระบุว่า วันที่ 1 พฤศจิกายน ปี 2018 เวลาหกโมงเย็น

โจวเจ๋อยื่นรูปภาพให้ทนายอันที่อยู่ข้างๆ ทนายอันถือแล้วมองหนึ่งที จากนั้นกล่าวว่า “น่าจะเป็นผู้พิพากษาคนนั้นเรียกรวมตัว”

โจวเจ๋อพยักหน้า เขาก็คิดแบบนี้เหมือนกัน

จากการวิเคราะห์ของทนายอัน ผู้พิพากษาคนนั้นมีความเป็นไปได้สูงที่อยากจะสร้างนรกขุมที่เก้าใหม่ การฝึกอบรมครั้งนี้ แท้จริงแล้วมีจุดประสงค์ที่อยากจะตรวจสอบและพิจารณา

เวลานี้ มีรถตำรวจคันหนึ่งขับมาจอดหน้าร้านหนังสือ เหล่าจางวิ่งพรวดเข้ามาอย่างรวดเร็ว ในมือของเขาก็ถือจดหมายฉบับหนึ่ง

“เถ้าแก่ เมื่อกี้มีคนเคาะประตู จากนั้นก็ให้อันนี้ผม…”

โจวเจ๋อโบกซองจดหมายให้เหล่าจาง “ถึงเวลาแล้ว พวกเราก็ไปด้วยกัน”

“อืม ได้ครับ” เหล่าจางพยักหน้า จากการคาดคะเนของทนายอันก่อนหน้า ครั้งนี้ยมทูตที่ถูกผู้พิพากษาคนนั้นเรียกชื่อ ครึ่งหนึ่งอาศัยเส้นสายต่างๆ เข้ามา อีกครึ่งหนึ่งคือพวกที่ได้รับความนิยมและเห็นว่าเป็นคนที่มีศักยภาพแฝงสามารถพัฒนาได้

เหล่าจางคือคนที่ทนายอันใช้เส้นสายของตัวเองในนรกยัดเข้าไป ส่วนโจวเจ๋อคือคนที่ถูกผู้พิพากษาคนนั้นเลือก ซึ่งเท่ากับคนหนึ่งเป็นนักเรียนทุนรัฐบาล อีกคนหนึ่งเป็นนักเรียนที่ใช้ทุนของตัวเอง

“รู้สึกว่าทำแบบนี้ ไม่ค่อยจริงจังเท่าไร” โจวเจ๋อพูดไม่ออก ผู้พิพากษาเรียกฝึกอบรม ยมทูตที่โดดเด่นกับยมทูตที่มีภูมิหลังดีเข้าร่วม แต่ดันนัดรวมตัวกันที่ไนต์คลับแห่งหนึ่ง และดูจากหน้าร้านแล้ว ไนต์คลับแห่งนี้ก็ไม่ค่อยมีความหรูอะไร

ได้ยินว่าช่วงนี้เซี่ยงไฮ้กวาดล้างเข้ม หลายสถานที่ถูกสั่งปิด ถ้าหากยมทูตมาประชุมกันที่นี่ แล้วตำรวจมากมายจู่ๆ ถีบประตูบุกเข้ามา เหอะๆ ภาพแบบนั้น ช่างเจ็บแสบเกินบรรยาย เหมือนคลื่นยักษ์ถล่มวังมังกร (อุปมาคนบ้านเดียวกันเกิดเรื่องเข้าใจผิดกันเพราะไม่รู้จักกัน)ไอรีนโนเวล

“คาดว่าต้องการให้รวมตัวกันแล้วพาลงไปนรก ถ้าทุกคนต่างคนต่างลงไปเอง ต้องใช้เวลานานพอสมควรเพื่อทำเรื่องที่ทางเดินน้ำพุเหลือง”

ทนายอันวิเคราะห์ว่า “มีความเป็นไปได้สูงที่ตำแหน่งของการฝึกอบรมจะอยู่มุมไหนสักแห่งของนรก ดังนั้นหลังจากทุกคนรวมตัวกันแล้ววิญญาณจะร่วมเดินทางไปด้วยกัน เมื่อทำแบบนี้ ก็จะยิ่งสะดวกและมีความเหมาะสมนอกจากนี้ ยังสามารถรับประกันว่ากายเนื้อของทุกคนในโลกมนุษย์ จะได้รับการปกป้องตามแต่สมควร”

โจวเจ๋อโยนจดหมายลงบนโต๊ะน้ำชา พลางพยักหน้า ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องไปอยู่ดี ส่วนรูปแบบจะเป็นเช่นไร ก็ไม่สำคัญ ถือเสียว่าใช้เงินหลวงไปเที่ยวนรกสองสามวัน และอาจจะโดนเรียกเข้าไปในนรกขุมที่เก้า สำหรับยมทูตคนอื่นถือว่าเป็นเกียรติอย่างหนึ่ง เป็นงานที่สามารถเลื่อนตำแหน่งสูงได้ในก้าวเดียว แต่ในร้านหนังสือยังมีตราลัญจกรของผิงเติ่งหวังอยู่เลยนะ ต่อให้อยากพึ่งพาผู้หลักผู้ใหญ่เลื่อนตำแหน่งสูง ก็ไม่สามารถเลือกศาลาว่าการที่เพิ่งสร้างใหม่แบบนี้

“อืม ไม่เป็นไร ถึงตอนนั้นคุณลางาน แล้วพวกเราไปเซี่ยงไฮ้ด้วยกัน” โจวเจ๋อพูดกับเหล่าจาง ความหมายคือ คุณกลับไปทำงานของคุณได้แล้ว เหล่าจางลังเล ไม่ขยับ

เวลานี้ สวี่ชิงหล่างเดินจากชั้นบนลงมาข้างล่างและตะโกนว่า “กินข้าวมื้อดึกได้แล้ว”

เหล่าจางรีบลุกขึ้นพรวด หัวเราะพูดว่า “เหอะๆ บังเอิญจริงๆ”

…

“แม่นอนหลับหรือยัง” สาวน้อยโลลิยืนถามอยู่หน้าประตูห้องนอน

“อืม นอนหลับแล้ว เธอไม่เป็นไรแล้ว” หวังเคอลุกขึ้นเดินออกมา โน้มตัวแล้วพูดกับลูกสาวของตัวเอง “ลูกก็รีบไปนอนได้แล้ว”

สาวน้อยโลลิพยักหน้า เธอรู้ว่าหวังเคอพูดประโยคนี้มีความหมายอื่นแฝงอยู่ จึงกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง ผนังห้องสีชมพู เตียงเจ้าหญิง สาวน้อยโลลิได้นอนอยู่บนนั้น