ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 594

ตอนที่ 594 มาเลย มาทำร้ายกันเลย

พูดตามจริงนะ โจวเจ๋อยังไม่เคยเจอยมทูตขาวดำมาก่อน และก่อนหน้านั้นตอนที่เดินเตร็ดเตร่อยู่ในนรกกับอิ๋งโกวฆ่าทหารของยมโลกไปตั้งมากมาย ก็ยังไม่เห็นยมทูตขาวดำ ยมทูตหัววัวหน้าม้าอะไรแบบนี้

ในความเป็นจริง โจวเจ๋อเริ่มสงสัย สรุปแล้วยมทูตขาวดำมีจริงไหม อย่างไรก็ตาม ตอนที่ผู้พิพากษาลู่รับตัวเขาและคนอื่นไปฝึกอบรมครั้งที่แล้ว ผู้ตรวจสอบสองสามคนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาถ้าไม่ใส่ชุดสีแดงเข้มก็ใส่ชุดสีม่วงเข้ม สีสันสวยงามจัดจ้านคล้ายขบวนการไดโนเสาร์จูเรนเจอร์

คาดว่าในยุคโบราณก็น่าจะมีผู้ตรวจสอบหรือไม่ก็ผู้พิพากษาสไตล์นี้ ตอนนั้นในนรกอาจจะฮิตใส่ชุดสีดำกับสีขาว แล้วจึงเริ่มมีตำนานของยมทูตขาวดำแพร่กระจายออกมาอย่างช้าๆ

ทว่ายังไม่ต้องพูดถึงสองคนนี้ว่าเป็น ‘ยมทูตขาวดำ’ หรือไม่ สองคนนี้ก่อนที่จะเข้าประตูมายังเป็นคนธรรมดา หลังจากเดินเข้ามาแล้วได้ปล่อยพลังหยินออกมาโดยตรง ไม่ได้มาเพื่อไปเกิดใหม่ให้เขาทำผลงานแน่นอน นี่คือการเปิดเผยตัวตนอย่างโจ่งแจ้ง

และก็เป็นเช่นนั้นจริง หลังจากทั้งสองคนเดินเข้ามาแล้ว มีผู้ชายใส่เสื้อกันหนาวขนเป็ดตัวหนาผลักประตูเข้ามาจากด้านนอก เสื้อกันหนาวตัวหนานี้คล้ายกับชุดของทีมปีนเขาบนภูเขาหิมะ

‘ฮัดเช้ย!’ หลังจากผู้ชายเดินเข้ามาแล้วได้จามหนึ่งที เขาเขกศีรษะของยมทูตขาวดำที่อยู่ข้างหน้าคนละหนึ่งที “ฉันตกใจหมด จะยืนโพสก็ยืนโพสเฉยๆ ทำไมต้องปล่อยไอเย็นออกมาด้วย!” ผู้ชายถือกระดาษเช็ดหน้าหนึ่งแผ่น เช็ดน้ำมูกและเป็นฝ่ายเดินเข้าหาโจวเจ๋อก่อน

เขามองเห็นไป๋อิงอิง ทันใดนั้นก็ตัวสั่นทันที “โอ้ว ไม่น่าเชื่อว่าที่นี่จะมีเครื่องทำความเย็น!” ผู้ชายไม่ค่อยกล้าเดินเข้าไปใกล้ จึงนั่งลงบนที่นั่งฝังตรงข้ามกับโจวเจ๋อ

ยมทูตขาวดำยืนขนาบสองข้างของผู้ชาย ไม่พูดไม่จา โจวเจ๋อส่งสัญญาณให้อิงอิงไปเอากาแฟมาให้ตัวเองต่อ ขณะเดียวกันได้หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาโดยไม่สนใจอีกฝ่าย

ถึงแม้เมื่อครู่เถ้าแก่โจวยังหัวเราะเยาะตัวเองที่ไม่รู้ว่าเถ้าแก่ต้องทำตัวอย่างไร แต่การแสร้งทำกับการแสดงฐานะของตัวเองอย่างไร ไม่ต้องให้ใครสอน แม้แต่คนธรรมดาก็ทำเป็น ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ง่ายจะตาย

“ฮิๆ หยิ่งแบบนี้ ฉันชอบ” ผู้ชายถูมือ พ่นไออุ่นใส่กลางฝ่ามือ แล้วพูดเปิดประเด็นตามตรง “น้องชาย นายแซ่โจวใช่ไหม มาอยู่กับฉันเถอะ รับรองสบายแน่นอน!”

โจวเจ๋อขยับหนังสือพิมพ์ออก มองอีกฝ่ายเหมือนกำลังมองคนโง่ เถ้าแก่โจวไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองจะเป็นตัวเอกในหนังสือนิยายเหล่านั้นในร้านหนังสือของตัวเอง ที่แค่แสดงพลังแห่งการวางอำนาจบาตรใหญ่นิดหน่อย ผู้คนที่อยู่รอบตัวก็จะก้มหัวกราบไหว้บูชา แต่เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะกลายเป็นตัวประกอบที่ก้มหัวกราบไหว้บูชาคนอื่นทันที

ไอ้หมอนี่บ้าหรือเปล่า มาถึงก็ไม่พูดห่าไรแล้วบอกว่าจะรับตัวเขาไปเป็นลูกน้อง

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ฉันขอแนะนำตัวเองก่อน ฉันแซ่โกว ชื่อโกวซิน ตอนมีชีวิตอยู่เป็นคนไห่หนาน ตอนนี้ตั้งรกรากอยู่ที่ฝูเจี้ยน ฉันเป็นคนพูดตรงๆ ข้อดีอย่างอื่นไม่มี นอกจากดวงดี ดังนั้นนายมาอยู่กับฉัน ก็จะได้ผลบุญตอบแทน เรื่องผลบุญนายเข้าใจใช่ไหม” โกวซินมองโจวเจ๋อ โจวเจ๋อพยักหน้า

“เฮ้อ ปัญหาของฉันก็คือมีบุญเยอะเกินไป จริงๆ นะ เหมือนกับเงินถุงเงินถังของลูกหลานที่สืบทอดมารุ่นต่อรุ่น ถ้าเก็บไว้นานเกินไปไม่เอามาใช้ มันก็จะล้นออกมา อย่างนั้นจะไม่ฟุ่มเฟือยเปล่าหรือ”

โจวเจ๋อหรี่ตา เขาเพิ่งเคยได้ยินคนอวยตัวเองแบบนี้เป็นครั้งแรก ฉันมีบุญเยอะ มาอยู่กับฉันจะได้แบ่งบุญให้ใช้ด้วยกัน! แม่งขนาดโอรสสวรรค์จักรพรรดิฮั่นกวงอู่นามว่าหลิวซิ่วในยุคนั้นยังไม่กล้าเอ่ยชมตัวเองแบบนี้เลยใช่ไหม

‘ฮัดเช้ย!’ โกวซินจามอีกครั้ง ก่อนจะหัวเราะเหอะๆ พลางตบหน้าอกของตัวเอง แล้วพูดว่า “อย่าเพิ่งไม่เชื่อ จริงๆ นะ ฉันไม่มีข้อดีอะไรเลย นอกจากดวงดี” ไอรีนโนเวล

“อย่างนั้นผมมีเพื่อนคนหนึ่งไม่ต่างจากคุณ รอเขากลับมาแล้วผมจะแนะนำให้คุณรู้จัก พวกคุณจะได้นั่งพูดคุยกัน” โจวเจ๋อหมายถึงนักพรตเฒ่า ‘ร้านหนังสือมองข้ามคำยั่วยุโจมตีของคุณ และจะส่งอาวุธแห่งเวรกรรมโจมตีกลับไปหาคุณ’

เถ้าแก่โจวเมินเฉยต่อคำยั่วยุของเขา และเตรียมจะส่งนักพรตเฒ่าผู้ริเริ่มความซวยและชอบเสี่ยงของฝั่งตัวเองออกไป

“ฮิๆ สิ่งที่หูได้ยินอาจจะไม่ใช่เรื่องจริง มาเลย เสี่ยวเฮย เสี่ยวไป๋ โชว์ให้เขาเห็นหน่อย” คนที่ถูกเรียกว่าเสี่ยวเฮยเสี่ยวไป๋ก็คือยมทูตขาวดำสองคนที่อยู่ด้านหลัง ทั้งสองคนเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ทำมือมุทรา พูดเสียงต่ำ

“ยมโลกมีกฎ กฎแห่งความตายไร้ความปรานี!”

“ยมโลกมีกฎ กฎแห่งความตายไร้ความปรานี!”

ชั่วเวลาเดียว คลื่นอากาศอันแข็งแกร่งพุ่งเข้าใส่โจวเจ๋อโดยตรง

“โอหัง!” ไป๋อิงอิงโยนถ้วยกาแฟในมือทิ้งแล้วพุ่งเข้ามาทั้งตัว สะบัดแขนทั้งสองข้างปัดคลื่นอากาศทั้งสองกระจายออกไปโดยตรง!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล