ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 645

ตอนที่ 645 เข้าสู่วิถีมาร!

สวี่ชิงหล่างเดินอยู่ตามตรอกซอกซอยในเมืองโบราณเพียงลำพัง ใบหน้าของเขาได้ลอกคราบไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืน แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชาย แต่ผู้ชายก็รักความสวยความงามเช่นกัน ไม่อย่างนั้นพวกผลิตภัณฑ์ดูแลผิวและเครื่องสำอางสำหรับผู้ชายโดยเฉพาะที่ขายในร้านค้าและในซูเปอร์มาร์เก็ตจะขายให้ใคร

บางทีอาจเป็นเพราะเพิ่งผลัดเซลล์ผิว เวลานี้ผิวของเหล่าสวี่ดูเรียบเนียนกว่าก่อนจะได้รับบาดเจ็บเสียอีก มันไม่เหมือนกับความนุ่มนวลเปี่ยมเสน่ห์แบบผู้หญิงซึ่งได้รับความนิยมจากกระแสเกาหลีที่พัดไปทั่วประเทศในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ตรงกันข้ามกลับคล้ายกับรูปลักษณ์ของหลี่อวี้กังหลังแต่งหน้าเล็กน้อย แต่ไม่ทาแป้งจึงให้ความรู้สึกเบาสบายตามธรรมชาติของมัน

ในใจของสวี่ชิงหล่างยังคงมีกลิ่นอายของคนอารมณ์ศิลป์เล็กน้อย เมื่อคนคนหนึ่งสามารถหนีออกจากความยุ่งเหยิงวุ่นวายเพื่อความอยู่รอดได้ ล้วนมีกลิ่นอายของคนอารมณ์ศิลป์ติดอยู่นิดหน่อย ถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้ชายที่มีห้องชุดมากกว่ายี่สิบห้องตั้งแต่เยาว์วัย ตลอดชีวิตที่เหลือก็จะสบายและผ่อนคลายมากขึ้น กระทั่งสามารถบอกว่า ‘ตายไปพร้อมกับประเทศ’ ได้โดยไม่เกินจริง

เดินเล่นเอื่อยเฉื่อยไปตลอดช่วงบ่ายเช่นนี้ พอตกกลางคืนแสงไฟจากบ้านเรือนหลายพันหลังในเมืองโบราณมีชีวิตชีวามากกว่าตอนกลางวัน ความมืดมิดในยามค่ำคืนยังทำให้กลิ่นอายของการค้าในตอนกลางวันเบาบางลงไม่น้อย ทำให้ผู้คนมีบรรยากาศที่เหมาะแก่การ ‘หลับฝัน’

‘กริ๊ง กริ๊ง…’ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น สวี่ชิงหล่างล้วงโทรศัพท์มือถือออกมา คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคำเชิญวิดีโอคอลจากนักพรตเฒ่า หลังจากกดยอมรับแล้ว หน้าของนักพรตเฒ่าก็ปรากฏขึ้นในโทรศัพท์มือถือ

“เหล่าสวี่เอ๊ย ยังอยู่ลี่เจียงเหรอ” นักพรตเฒ่าทักทายอย่างกระตือรือร้น สวี่ชิงหล่างขมวดคิ้วน้อยๆ เพราะเขารู้สึกว่านักพรตเฒ่าดูกระตือรือร้นเกินเหตุ

ปฏิกิริยาแรกคือตื่นตระหนกเล็กน้อย คุณลักษณะดวงซวยก่อนหน้านี้ของนักพรตเฒ่าไม่ใช่ความลับในร้านหนังสือ ไม่อย่างนั้นก่อนหน้านี้โจวเจ๋อคงไม่ให้นักพรตเฒ่าไปเที่ยวเล่นในทงเฉิงกับบุตรแห่งโชคคนนั้นหรอก แต่ตอนนี้บุตรแห่งโชคและขุนพลผู้พิทักษ์ทั้งสองของเขายังนอนอยู่ในห้องผู้ป่วยหนักอยู่เลย อีกอย่าง มีเรื่องรางวัลยันต์ก่อนหน้านี้ด้วย จึงมีม่านแห่งความลึกลับปกคลุมร่างของนักพรตเฒ่าเอาไว้

ปฏิกิริยาที่สองคือมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับร้านหนังสือหรือไม่ นักพรตเฒ่าถูกบีบบังคับถึงได้แกล้งกระตือรือร้นมากขนาดนี้ ซึ่งเป็นการเตือนเขาเพื่อขอความช่วยเหลือใช่หรือเปล่า สวี่ชิงหล่างขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางครุ่นคิด

…

‘ว้าว นักพรตเฒ่าไม่ได้หลอกพวกเรา ผู้หญิงคนนี้สวยจริงๆ โว้ย!!!’

‘สวยจัง เธอสวมใส่ชุดผู้ชายทั้งตัวยังดูดีมากจริงๆ!’

‘ฉันเป็นผู้หญิง แต่ฉันอยากได้เธอจัง!’

‘คอมเมนต์บนพูดถูก!!!!!!!!!’

‘พวกเธอข้างหน้าน่ะโง่เหรอ นักพรตเฒ่าบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะให้พวกเราดูผู้ชายน่ะ! เธอเป็นผู้ชาย!’

‘คอมเมนต์บนเลิกปิดบังเสียที วิธีการพิมพ์ของคุณทำขายหน้าแย่แล้ว!’

‘ชิวเกอตบรางวัลจรวด เชิญทุกคนเปิดกล่องรับสมบัติ!’

‘โรงแรมไต้ฝุ่นตบรางวัลจรวดขั้นสูง เชิญทุกคนเปิดกล่องรับสมบัติ!’

‘ลูกพี่ตบรางวัลแล้ว ลูกพี่ก็ตื่นเต้นด้วยว่ะ!’

‘คนมีเงินมีสาวเยอะเกินไปเลยอยากจะเปลี่ยนรสชาติหรือไง’

‘ฉันไม่มีเงิน แต่พอได้พบเธอก็อยากจะลิ้มลองเสียหน่อย’

‘นักพรตเฒ่ารีบส่งวีแชตมาเร็ว ทุบอกเล็กๆ ของคุณ งื้อๆๆๆ!’

…

“เจ้าอยู่เมืองโบราณใช่ไหม เหล่าสวี่” นักพรตเฒ่าทักทายอย่างกระตือรือร้น

“อืม” สวี่ชิงหล่างตอบ

“ที่นี่มีถนนร่มด้วย อยู่ข้างๆ เจ้าหรือเปล่า เจ้ารู้ใช่ไหม มันคือถนนที่มีร่มดอกไม้อยู่เต็มไปหมด ที่นิยมสุดๆ ในแอปโต่วอินอันนั้นน่ะ!”

สวี่ชิงหล่างพยักหน้า เขาเพิ่งเดินผ่านที่นั่นไป แต่ตรงนั้นเป็นจุดที่โด่งดังทางอินเทอร์เน็ตหรือไม่ เขาไม่แน่ใจจริงๆ ปกติไม่ใช่ว่าไม่ท่องอินเทอร์เน็ต แต่ความสนใจของเขายังอยู่ที่การวาดยันต์และศึกษาค่ายกลต่างๆ

“งั้นเจ้าเดินไปตรงนั้นให้หน่อยสิ ให้ข้าได้เปิดหูเปิดตา ครั้งนี้ข้าไปไม่ได้ไปอยู่จัดการเรื่องตกแต่งบ้าน ลำบากมากเลยนะ~~” นักพรตเฒ่าเริ่มคร่ำครวญแล้ว สวี่ชิงหล่างอยากจะวางสายวิดีโอคอลโดยไม่รู้ตัว เขาไม่สนว่านักพรตเฒ่าจะสบายดีหรือเปล่า เขาไม่อยากยุ่งแล้ว

“อย่าเพิ่งๆๆ!” ดูเหมือนว่านักพรตเฒ่าจะสัมผัสได้ ถ้าเหล่าสวี่วางสายไป เขาจะไลฟ์สดต่อไปได้อย่างไรเล่า รู้ไว้เลยว่าพวกแฟนคลับล้วนเป็นครอบครัวของเขาเชียวนะ!

“เหล่าสวี่ ขอร้องเจ้าละ จริงๆ นะ”

สวี่ชิงหล่างสูดหายใจเข้าลึก สุดท้ายก็พยักหน้า ถนนร่มอยู่ข้างหน้านี้เอง มันใกล้มาก

“เหล่าสวี่ถือโทรศัพท์สูงๆ หน่อยสิ โธ่เอ๊ย ยังไม่พอ มีร้านค้าเล็กๆ อยู่ข้างๆ เจ้าใช่ไหม ซื้อไม้เซลฟี่สักอันสิ!”

“เหล่าสวี่เอ๋ย เจ้าซื้อสักอันหนึ่งสิ เอางี้ เดี๋ยวข้าจะจ่ายเงินตกแต่งห้องส่วนตัวให้เจ้าเอง อีกหน่อยตอนที่เจ้าทำงานจะได้อารมณ์ดีจริงไหม”

“ขอร้องละ เหล่าสวี่ เจ้าเองก็รู้ว่าข้าคนนี้ไลฟ์สดอยู่ ครั้งนี้ไปลี่เจียงไม่ได้ ไม่ได้ไปถ่ายรูปเช็กอินด้วยตัวเอง ข้าก็รู้สึกแย่มากเลยนะ”

สวี่ชิงหล่างซื้อไม้เซลฟี่ แล้วชูไม้เซลฟี่ขึ้นพลางเดินไปที่ถนนร่มให้มันจบๆ ไป เขาไม่ได้เดินเร็วนักแต่กลับเดินแบบสบายๆ เขาไม่สนใจโพสท่าทางอะไรให้นักพรตเฒ่า แต่รูปแบบสบายๆ ขอไปทีแบบนี้กลับสามารถดึงอารมณ์และบรรยากาศออกมาได้ ทำเอาห้องไลฟ์สดของนักพรตเฒ่าแทบแตกทันที!

…