ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 656

ตอนที่ 656 คุณ กิน!

เด็กผู้ชายมองทนายอันด้วยสายตาเหมือนเจอคนบ้า ทนายอันถูกมองจนรู้สึกเขินอาย แต่เมื่อนึกถึงการตอบสนองของเถ้าแก่กับอิงอิงที่มีต่อก้อนหินสีเขียวในตอนแรก เขาจึงจ้องมองเด็กผู้ชายด้วยสายตาที่แน่วแน่แล้วพูดว่า“วางใจได้ รับรองนายต้องฟินแน่นอน” ถึงแม้ปริมาณจะไม่พอ แต่หยิบมาหนึ่งก้อนให้เด็กผู้ชายรู้สึกฟินสักหน่อย ไม่น่าเป็นปัญหาใหญ่อะไร

ทนายอันไม่สนใจคนสองสามคนที่ดื่มเหล้าเฝ้าหน้างาน แต่เลี้ยวเดินเข้าไปสำรวจข้างในเหมืองแร่ต่อ ก่อนหน้านี้เขายุ่งอยู่ที่โรงพยาบาลนานสองนาน และยังสะกดจิตเพื่อให้คนยอมทำตามคำสั่ง หลอกเอาข้อมูลที่จำเป็นออกมา ตอนนี้จึงไม่ต้องจับใครมาถามอีก

เมื่อนานมาแล้ว ทั่วประเทศไม่ว่าที่ไหน เหมืองแร่โดยทั่วไปมักจะมีคำสรรพนามที่ใช้เรียกแทนว่า ‘ความวุ่นวาย’ แต่เมื่อสองสามปีที่ผ่านมาได้รับการปรับปรุงและพัฒนาเป็นอย่างมาก แน่นอนว่าที่นี่จะวุ่นวายหรือไม่วุ่นวาย ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีผลกระทบกับทนายอัน เพราะด้านหลังของเขายังมีนักต่อสู้ป้ายทองตามมาด้วย

เมื่อเดินลึกเข้าไปในเหมืองแร่ มีถ้ำหลุมแห่งหนึ่งปรากฏอยู่ในนั้น ที่นี่ไม่น่าจะเป็นเขตที่ใช้ขุดเหมือง แต่ทั้งสองด้านของถ้ำหลุมนี้ติดตั้งอุปกรณ์สำหรับลงไปด้านล่างไว้อย่างมั่นคง

“ข้างล่าง ขุดอะไร” เด็กผู้ชายเดินไปข้างหลุมแล้วถาม นี่เรียบง่ายเกินไปมาก ไม่เหมือนขุดเหมือง

“พื้นที่อื่นได้ขุดไปแล้ว เป็นผลทำให้ส่วนนี้แยกออก ลูกชายของเถ้าแก่สั่งให้คนลงไปสำรวจดู แล้วมีคนนำก้อนหินสีเขียวก้อนหนึ่งขึ้นมา ผลก็คือคิดว่าเป็นควันเขียวผุดขึ้นมาจากหลุมฝังศพบรรพบุรุษ[1] ได้เจอสายแร่หยก ฮิๆ เป็นควันเขียวที่ผุดขึ้นมาจากหลุมฝังศพบรรพบุรุษจริงๆ แล้วระเบิดออกมาโดยตรง

ลูกชายของเถ้าแก่พาคนงานบางส่วนติดตั้งอุปกรณ์แล้วลงไปข้างล่าง จากนั้นก็ไม่มีใครขึ้นมาสักคน ต่อมาเถ้าแก่ได้ส่งคนลงไปอีก ครั้งนี้มีคนขึ้นมาแล้ว ลงไปแปดคน ขึ้นมาสี่คน มีหนึ่งคนในนั้นตายคาที่ อีกสามคนหลังจากขึ้นมาแล้วกลับเป็นบ้า เรื่องที่เกิดจากเหมืองแร่ โดยทั่วไปเป็นเรื่องที่อ่อนไหวง่าย เถ้าแก่โรคหัวใจกำเริบ ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่จึงถูกปิดไว้ชั่วคราว”

บนโลกมนุษย์มีเรื่องราวมากมาย ทั้งสีดำและสีขาว ทั้งในที่ลับและที่แจ้ง ทนายอันขี้เกียจจะให้ความรู้เพิ่มเติมแก่เด็กผู้ชาย เพราะสิ่งที่สำคัญคือต้องอาศัย ‘ช่วงเวลาว่าง’ ชั่วคราวนี้จัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยก่อน ไม่อย่างนั้นถึงตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นหน่วยงานรัฐหรือว่าหน่วยงานส่วนตัวเข้ามาที่นี่ ตัวเขาและคนอื่นอยากจะทำอะไรอีก จะเกิดความยุ่งยากไม่น้อย

ทนายอันสะบัดมือทั้งสองข้าง เลือดเนื้อถอยออกไปกลายเป็นมือกระดูกสีขาว เขามองมือกระดูกสีขาวสะอาดของตัวเอง จากนั้นมองลงไปข้างล่าง แล้วเดาะปากเสียงดัง

ใช้มือสวยๆ คู่นี้ปีนผาคือการทำลายสิ่งของตามอำเภอใจจริงๆ

“ต้องลงไปไหม” เด็กผู้ชายเดินมาข้างทนายอันแล้วถาม

“เหลวไหล ต้องลงไปสิ”

“ได้” เด็กผู้ชายพยักหน้า พลางยื่นมือโอบเอวของทนายอัน

“เฮ้ย!”

ทนายอันยังไม่ทันพูดคำที่สอง ก็รู้สึกว่าขาทั้งสองข้างของตัวเองลอยจากพื้นในพริบตา จากนั้นท้องฟ้าก็หมุน เข้าสู่สภาวะวัตถุตกลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว เด็กผู้ชายอุ้มทนายอันกระโดดลงไปเหมือนชาตินี้คงตายไร้ผู้สืบทอดสกุลอีก!

ถ้ำหลุมแห่งนี้ไม่ลึกมาก แต่นั่นเป็นการพูดโดยเทียบกับถ้ำแร่ อันที่จริงได้ตกลงไปสักพักหนึ่ง จนกระทั่งตอนที่ใกล้จะถึงพื้นเด็กผู้ชายออกแรงจากเอว หลังจากสลัดทนายอันลงถึงพื้นก่อนแล้วจึงอ้าแขนทั้งสองข้าง รับทนายอันมาอยู่ในอ้อมอกของเด็กผู้ชาย

“โอเค” เด็กผู้ชายมองลงไปแล้วหันหน้า เพื่อบอกให้ทนายอันลงมา ทนายอันออกจากอ้อมอกของเพื่อนร่วมเตียงแล้วจึงจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย ด้านล่างของถ้ำหลุมมีน้ำขังอยู่ไม่น้อย อยู่ระดับข้อเท้า โชคดีที่ข้างล่างมีทางเดินเล็กๆ สูงเท่าคนครึ่งตัว จึงไม่ต้องเล่นเกมโชคดีเลือกหนึ่งในสอง

เมื่อก้มตัวเดินเข้าไปข้างในไม่นาน สายตาของเด็กผู้ชายพลันนิ่งงัน ยื่นมือจับทนายอันที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง

“รู้สึกฟินแล้วใช่ไหม” ทนายอันถามอย่างมีความหวัง

เด็กผู้ชายเผยอมุมปาก เอ่ยว่า “มีกลิ่นพิเศษบางอย่าง”

“พูดอ้อมจริงๆ” ทนายอันเดินเข้าไปข้างในต่อ ด้านหน้ากลับโล่งกว้าง ปรากฏบ่อน้ำทรงกลมอันหนึ่ง ในนี้มีความแตกต่างกันระดับหนึ่ง มีน้ำสะสมสูงกว่า

ทนายอันเหยียบลงไป ลึกถึงระดับหัวเข่า เขาหยิบไฟฉายส่องเข้าไปยังตำแหน่งที่สายตามองเห็น สามารถมองเห็นวัตถุสะท้อนแสงสีเขียวบนผนังที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างชัดเจน

เฮ้ หาเจอแล้วจริงๆ รู้สึกเหมือนไม่เสียเที่ยวที่ได้มา แต่ทนายอันไม่ลืมตัว ถึงแม้ลูกชายเถ้าแก่กับคนงานกลุ่มนั้นจะเป็นคนธรรมดาเท่านั้น แต่คนพวกนั้นเป็นคนงานที่มีประสบการณ์สูง เคยประสบพบเจอ ‘อุปสรรค’ มากมาย ด้านล่างจะต้องมีอะไรแน่นอน