ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 686

ตอนที่ 686 เขามาแล้ว อยู่ข้างๆ นี่เอง

โจวเจ๋อไม่เคยสงสัยการแพทย์แผนจีน ถึงแม้ชาติที่แล้วตัวเองจะเรียนหมอและเป็นหมอก็จริง แต่ไม่เคยสงสัยการแพทย์แผนจีนเลย ในความเป็นจริง ในประเทศจีน คนที่เชื่อแพทย์แผนจีนมีเยอะมาก ถึงแม้จะมีข่าวใส่ร้ายแพทย์แผนจีนบนอินเทอร์เน็ตมาตลอด ดูถูกแพทย์แผนจีนจนไม่มีชิ้นดี แต่ส่วนลึกในใจของทุกคน ยังคงให้ความเคารพอยู่เสมอ สามารถพูดแบบไม่เกินจริงได้ว่า แพทย์แผนจีนได้หลอมรวมเข้ากับวัฒนธรรมจีนอย่างลึกซึ้ง และสิ่งที่ถูกมัดอยู่ด้วยกัน ยังมีศิลปะการต่อสู้ของจีนอีกด้วย

แต่ด้วยเหตุนี้ จึงเปิดโอกาสให้ใครหลายคนใช้พื้นที่นี้เพื่อฉกฉวยโอกาส โดยเฉพาะในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีสิ่งที่เรียกว่ายาสมุนไพรจีนสุดวิเศษ สรรพคุณเป็นเลิศมากมาย บวกกับปรมาจารย์ไทเก๊กที่สามารถตีวัวข้ามภูเขาได้ เป็นต้น คนกลุ่มหนึ่งใช้ประโยชน์จากความเชื่อใจของประชาชนที่ยอมรับในวัฒนธรรมของตน เริ่มสูบเลือดอย่างบ้าคลั่ง ขณะเดียวกันก็นำสองสิ่งนี้ตกลงไปยังก้นเหวของชื่อเสียง

โจวเจ๋อนำยาเม็ดนั้นมาไว้ในมือ แล้วหมุนด้วยปลายนิ้ว ไม่ต้องพูดถึงหน้าตาที่พอใช้ได้ ยังมีกลิ่นหอมยามที่ดมกลิ่นมันอีกด้วย

“เถ้าแก่ ดังนั้นข้าถูกหลอกเหมือนกันเหรอ” นักพรตเฒ่าไม่ได้เสียดายเงิน ถึงอย่างไรเขาก็ซื้อเล่นๆ เม็ดเดียวเท่านั้น แปดร้อยหยวน สำหรับเขาแล้วไม่ถือว่าเยอะมาก เขาแค่รู้สึกว่าเสียดายของ แต่ถูกเถ้าแก่ของตัวเองว่าเช่นนี้ จึงรีบพูดทันที “แม่งเอ๊ย เมื่อก่อนทำไมข้าถึงคิดไม่ถึง ขายเงินกระดาษทำไม น่าจะเปลี่ยนไปขายยาอายุวัฒนะเก้าลมปราณ! กินแล้วบำรุงหยาง ต้นทุนยาก็แค่ X หนึ่งเม็ดเพิ่มเม็ดน้ำตาลเท่านั้น”

“ทำเรื่องที่ผิดศีลธรรมน้อยหน่อย สภาพร่างกายของคนบางคน ไม่สามารถกินยานี้ได้”

“ฮิๆ แค่พูดเผื่อไว้ๆ ข้าไม่ได้ไลฟ์สดมาระยะหนึ่งแล้ว” นักพรตเฒ่าไม่ได้ไลฟ์สดมานานแล้วจริงๆ จำได้ว่าตอนที่โจวเจ๋อยังเปิดร้านที่จัตุรัสนานาชาติอู่โจว ก็รู้จักนักพรตเฒ่าแล้ว ตอนนั้นเขาถือว่าเป็นเน็ตไอดอลคนหนึ่ง

“ทำเงินได้เยอะแล้ว เลยไม่ไลฟ์สดแล้วเหรอ” โจวเจ๋อถามอย่างสงสัย

“ไม่ใช่เลย เงินไม่ว่ายังไงก็หาไม่พอ ช่วงนี้ข้าเน้นเล่นโต่วอินแทน จากการสำรวจของข้า หลังจากแอปพลิเคชันวิดีโอสั้นนี้ดังมาก สามารถดึงคนกลุ่มหนึ่งที่ชอบอ่านนิยายดูไลฟ์สดเข้ามาได้มากมาย อย่างน้อยสองสามปีข้างหน้า เจ้าสิ่งนี้น่าจะได้รับความนิยมตลอด”

“หืม” โจวเจ๋อพูดอย่างแปลกใจ “คุณทำแล้วเหรอ”

“ใช่ ทำนานแล้ว ถ่ายคลิปสั้นหนึ่งคลิปต่อหนึ่งวันกับเจ้าลิง ฆ่าหมาแมวที่น่ารักพวกนั้นในพริบตาเลย แต่ตอนหลังเกือบมีปัญหา”

“ปัญหาอะไร”

“ให้ตายเหอะ มีตำรวจมาหาข้า บอกว่าข้าเป็นผู้ต้องสงสัยจับสัตว์คุ้มครองของประเทศอย่างผิดกฎหมาย จึงอยากมายืนยันว่าลิงของข้าตัวนี้เป็นลิงขนทองไหม”

“เหอะ”

“เถ้าแก่ จัดห้องเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ เสื้อผ้าก็พับเก็บเรียบร้อยแล้ว ท่านจะเปลี่ยนชุดไหมเจ้าคะ” อิงอิงเดินเข้ามาตอนนี้ เธอใส่ผ้ากันเปื้อน มัดผมหางม้าคู่ ดูน่ารักสดใสเป็นอย่างมาก

“ไม่ต้อง ชุดนี้ใส่สบายมากเหมือนกัน”

“ได้เจ้าค่ะ เอ๊ะ นี่คืออะไร ยาเหรอ” อิงอิงชี้สิ่งที่อยู่ตรงปลายนิ้วของโจวเจ๋อพลางถาม

“อ้อ นี่คือบำรุง…” หลังจากสบตากับโจวเจ๋อแล้ว เสียงของนักพรตเฒ่าจึงหงอยลงทันที

“คอฟฟี่เมตรูปแบบใหม่ เก็บเอาไว้ รอทนายอันกลับมาจากเสฉวน แล้วใส่ลงไปตอนที่ชงกาแฟให้เขา”

“ได้เจ้าค่ะ เถ้าแก่” อิงอิงรับยามา

นักพรตเฒ่าบ่นพึมพำเล็กน้อย “ถ้าหากทนายอันรู้ จะต้องร้องไห้ซาบซึ้งใจแน่นอน”

ทันใดนั้น โจวเจ๋อได้กลิ่นอะไรเตะจมูก จึงถามว่า “กลิ่นอะไร”

นักพรตเฒ่ามองไปรอบๆ ดมกลิ่น แล้วเอ่ยว่า “เหมือนจะมีกลิ่นอะไรจริงๆ กลิ่นไหม้”

อิงอิงเงยหน้าตอนนี้ พูดด้วยความสงสัยว่า “เถ้าแก่ ดูเหมือนจะลอยมาจากข้างบน”

โจวเจ๋อกับนักพรตเฒ่าเงยหน้าพร้อมกัน และแล้วตรงเพดาน ก็มีควันสีขาวชั้นหนึ่งกำลังหมุนวนอยู่ตรงนั้นจริงๆ บนนั้นยังจะมีใครอีก

“แม่ง แม่นางสวี่จะจุดไฟเผาบ้านเหรอ!” นักพรตเฒ่า ‘ระเบิดอารมณ์’ ทันที เขาต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจมากแค่ไหนกว่าจะตกแต่งร้านหนังสือแห่งนี้เสร็จ ทุกคนเพิ่งจะกลับมาอยู่ไม่ถึงหนึ่งวัน ก็จะถูกไฟคลอกแล้ว นักพรตเฒ่าหดหู่ใจจนแทบกระอักเลือดออกมา!

โจวเจ๋อรีบลุกขึ้นเดินขึ้นไปชั้นบน นักพรตเฒ่ากับอิงอิงเดินตามหลังไปติดๆ และเวลานี้ ภายใน ‘สวนผัก’ ที่อยู่ติดกับร้านหนังสือ หญิงสาวตัวดำกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ ใส่แว่นกรอบทองอันหนึ่งอยู่บนใบหน้าของเธอ ตอนนี้เธอถอดแว่นออก เงยหน้ามองพลางเอ่ยว่า “คุณปกป้องก่อน อย่าให้เผาบ้านของพวกเราจริงๆ ผักมากมายในสวนกว่าจะโตก็ไม่ง่าย ถูกเผาไปเสียดายแย่”

มีเพียงเดดพูลบนพื้นต้นเดียวที่ยังคงหลับตาอยู่ แต่หลังจากฟังคำพูดของหญิงสาวตัวดำแล้ว จึงพยักหน้าช้าๆ

วินาทีต่อมาเถาวัลย์หลายเส้นยืดขยายออกมาจากใต้ดิน ขณะที่มุดออกมาอย่างรวดเร็วในเวลาเดียวกัน ได้เลื้อยออกไปนอกกำแพงเช่นกัน

หากดูจากด้านนอกของร้านหนังสือกลับไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ภายในร้านหนังสือไม่ว่าจะเป็นผนังหรือว่าพื้นกระทั่งเพดานถูกห่อหุ้มด้วยเถาวัลย์หนาแน่น

ตอนที่โจวเจ๋อเพิ่งจะถึงชั้นสอง ก็เห็นใต้เท้าของตัวเองมีเถาวัลย์หลายเส้นปรากฏขึ้น และ ‘ยึดครอง’ ทุกห้องของชั้นสองได้ก่อนด้วยความเร็วที่มากกว่าตัวเอง

เถาวัลย์เริ่มมีหยดน้ำออกมา คล้ายการให้น้ำแบบหยด แต่เวลานี้กลับเป็นวิธีการป้องกันไฟที่แข็งแกร่งที่สุดและมีประสิทธิภาพที่สุด

“คราวนี้ไม่ต้องกลัวหน่วยดับเพลิงมาตรวจแล้ว” นักพรตเฒ่าพูดอย่างทอดถอนใจ