ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 710

ตอนที่ 710 อาหารมื้อใหญ่!

รสเปรี้ยว เป็นรสที่ใครหลายคนชอบมากที่สุด น้ำส้มสายชู จึงเกิดขึ้นเพราะเหตุนี้ หลังจากนั้นผู้คนจึงไล่ตาม ‘ความเปรี้ยว’ และค่อยๆ กลายเป็น…ความหึงหวง

เวลานี้ กลิ่นเปรี้ยวกำลังลอยคลุ้ง ประหนึ่งถังน้ำส้มสายชูแตก ไหลนองเต็มพื้น ความปั่นป่วนของทะเลน้ำส้มสายชู ก็เป็นเช่นนี้เอง

ตำรวจเฉินนอนอยู่ในหลุม เพราะเท้าเดียวของโจวเจ๋อก่อนหน้านี้ ทำให้ร่างของเธอได้รับความเสียหายอย่างหนักโดยเฉพาะกระดูกสันหลังที่เหมือนจะหักแล้ว เธอจึงยากที่จะเคลื่อนไหวต่อ จากสภาพการณ์ มีความคล้ายคลึงกับก่อนหน้านี้ที่โจวเจ๋อถูกค่ายกลที่ชายชราใช้เลือดสร้างขึ้นมาเจาะทะลุจนปราณพิฆาตรั่วเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ด้านหลังของทั้งสองคน จริงๆ แล้วมี ‘บางสิ่งขนาดมหึมา’ ยืนอยู่คนหนึ่ง

แต่ที่น่าเสียดายคือ ค่ายกลนี้ ในมุมมองของตำรวจเฉินก่อนหน้านั้น สามารถช่วยซ่อนลมหายใจของเธอ ทำให้เธอได้รับอิสระมากขึ้น แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นยันต์เร่งตายของเธอ

และที่น่าอึดอัดที่สุดคือ เพราะการมีอยู่ของค่ายกล เป็นผลทำให้เธอไม่สามารถส่งข่าวที่น่าตื่นตกใจที่เธอได้รับเมื่อครู่ออกไปข้างนอกได้อย่างสิ้นเชิง

เขา ยังไม่ตาย! ไม่น่าเชื่อว่าเขายังไม่ตาย! คนที่หักเขาข้างหนึ่งของตัวเองในตอนนั้น คนที่เตะตัวเองออกจากนรก ยังมีชีวิตอยู่!

ความเกลียดฝังลึกถึงกระดูก ความกลัวไหลเข้าสู่กระแสเลือด ทั้งเกลียดทั้งกลัว นี่อาจจะเป็นความรู้สึกส่วนลึกในหัวใจของเซี่ยจื้อที่มีต่ออิ๋งโกว

ตอนนั้น มันอยู่ในยุคที่ตัวเองรุ่งเรืองที่สุด อยากจะไปเผยแพร่ที่นรก นำความรุ่งโรจน์ของกฎหมายส่องไปถึงโลกหลังความตาย เพื่อให้ทั้งสองโลกมีระเบียบ แต่หลังจากที่พ่ายแพ้ครั้งนั้น ถึงแม้เขาจะ ‘ดับสูญ’ ไปแล้ว มันก็ไม่เคยก้าวไปเหยียบที่นรกเลยสักครั้ง

ตำรวจเฉินกำลังคิดอะไรอยู่ตรงนั้น จิตใจกำลังว้าวุ่นเรื่องอะไร โจวเจ๋อไม่มีเวลาสนใจ ตอนนี้เขากำลังโกรธ โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ!

ความรู้สึกเช่นนี้ เหมือนสามีคนหนึ่ง เพื่อครอบครัว ออกไปทำงานตรากตรำสองสามปี ตอนที่ผลักประตูหอบความดีใจกลับบ้าน กลับพบว่าในบ้านมีร้องเท้าแตะของผู้ชายคู่หนึ่ง!

เขาคืออิ๋งโกว ให้ตายเถอะ เขาเป็นอิ๋งโกวนะ ทุเรศ ไอ้ชาติชั่ว สุนัขเฝ้าบ้าน ปลาเค็มไร้อนาคต!

บางครั้ง สิ่งที่น่าเจ็บปวดใจที่สุดไม่ใช่คนที่คุณเกลียดที่สุดยืนอยู่ตรงหน้าคุณ แต่คุณกลับสู้เขาไม่ได้ แต่เป็นคนที่คุณเกลียดที่สุด ก็อยู่ใน ‘ตัวคุณเอง’

คุณยังจะทำอย่างไรได้ ต่อยตัวเองสักตาเหรอ ต่อยตัวเองฮุคซ้ายฮุคขวาเหรอ และเพราะเหตุนี้ อิ๋งโกวในเวลานี้จึงโกรธแทบระเบิดแล้ว!

เขารู้สึกเหมือนถูกหักหลัง ใช่แล้ว หักหลัง!

หลังจากความเงียบในเวลาอันสั้นของทั้งสองฝ่ายผ่านไป ตำรวจเฉินจึงขยับตัว สองมือประคองร่าง สองเท้าออกแรงพร้อมกัน หลังจากยืดตัวตรงแล้ว จึงได้ยินเสียง ‘กร๊อบแกร๊บ’ ดังมาจากกระดูกเป็นระยะ เหมือนกระดูกเชื่อมต่อกันใหม่ ทำให้เธอลุกขึ้นยืนได้ด้วยตัวเอง

เธอไม่ได้พุ่งเข้าหาโจวเจ๋อ หลังจากยืนขึ้นแล้ว เธอพยายามพุ่งออกจากค่ายกลอย่างสุดชีวิต! เธอต้องการทำลายค่ายกล เธออยากส่งข่าวนี้ไปยังร่างจริงของตัวเอง ในเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ อย่างนั้นเขาก็ต้องตาย! จำเป็นต้องตาย!

เพราะว่าเธอสามารถมองออกอย่างชัดเจน คนผู้นี้ถึงแม้ตอนนี้จะยังอยู่ที่นี่ แต่เขากลับไม่ใช่เขาในตอนนั้นแล้ว แก้แค้นๆๆ! ความแค้นฝังลึกถูกผูกติดไว้ตั้งแต่โบราณกาล ตกตะกอนนานนับปี จนตอนนี้สูงยิ่งกว่าภูเขา ลึกยิ่งกว่าทะเล!

การเคลื่อนไหวของตำรวจเฉิน ในที่สุดก็ดึงดูดความสนใจของโจวเจ๋อ เขาเงยหน้ามองไปทางนั้น หยุดการโกรธขึ้งบึ้งตังของตัวเองกับตัวเอง

ในที่สุด วินาทีนี้ ไฟโกรธที่สุมอกดูเหมือนจะหาจุดระบายได้เสียที! ขอตัดสินใจว่าเป็นเธอ เจ้ารุ่งเรือง!

โจวเจ๋อยังนั่งอยู่บนพื้น ฝ่ามือหนึ่งตบไปบนพื้น แล้วพูดคำราม “กา…แฟ!” ที่เขาลากเสีงยาว เป็นเพราะเขาอยากจะเปลี่ยนคำพูด แต่ยากที่จะเปลี่ยน ทว่าหากปล่อยไปแบบนี้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ตำรวจเฉินจะทำลายค่ายกลเลย แม้แต่กลับไปยังร่างจริงปลุกร่างจริงให้ตื่นขึ้นมาใส่เสื้อผ้าเธอก็ยังมีเวลามากพอ!

‘ครืน!’ โซ่เหล็กห้าเส้นที่ควบแน่นไปด้วยปราณพิฆาตผุดออกมาจากใต้ดิน มีความหนามาก ทั้งดำและยาว!

เพียงชั่วพริบตาได้ปิดทางของตำรวจเฉินทันที ตอนที่ระยะห่างของเธอกับขอบค่ายกลอยู่ห่างไม่ถึงครึ่งเมตร โจวเจ๋อได้ปิดตายความหวังของเธอ!

ตำรวจเฉินหมุนตัวกลับมา มองโจวเจ๋อที่นั่งอยู่ข้างหลัง แล้วพูดคำรามเสียงทุ้มต่ำ “คุณกลัวใช่ไหม” ไม่กล้าให้ฉันไปปลุกร่างจริง คุณกลัวใช่ไหม

โจวเจ๋อหัวเราะ พยักหน้าพลางเอ่ยว่า “ใช่ ข้ากลัวแล้ว!” จากนั้นก็คือ “หนังสือพิมพ์!”

‘ครืน!’ สายลมรุนแรงสีดำแต่ละสายพุ่งปะทะลงมาโดยตรง ซ้ำแล้วซ้ำอีก ครั้งแล้วครั้งเล่า ทุบไปบนตัวของตำรวจเฉินอย่างแรง ร่างของตำรวจเฉินถูกล็อก ไม่สามารถหลบหลีกได้อย่างสิ้นเชิง บวกกับลักษณะพิเศษของร่างแยกนี้ เธอมีแค่ร่างกายที่แข็งแรง แต่ไม่สามารถร่ายคาถาได้