ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 741

ตอนที่ 741 เด็กดี มานี่!

คุณไม่เคยเห็นเจ้าตัวน้อยน่ารักที่ฉลาดขนาดนี้มาก่อน

ตัวเองทึ้งถอนขนออกให้เอง

ตัวเองชะล้างจนสะอาดสะอ้านเอง

ตัวเองเทน้ำลงหม้อเอง

ตัวเองนั่งลงไปในหม้อเอง

ขณะเดียวกัน ยังไม่นับที่ต่ออายุค่าแก๊สให้คุณอีกนะ มันที่นั่งอยู่ในหม้อยังคงถือผงเครื่องเทศจีนสิบสามชนิดพลางมองคุณตาปริบๆ อีกต่างหาก

ชั่ววินาทีนี้ คุณเริ่มมึนงงด้วยซ้ำ มันน่ารักน่าชังขนาดนี้ ดูเหมือนตัวเองจะรู้สึกแย่ถ้าจะต้องเอามันเข้าปาก

เซี่ยจื้อพูดอย่างจริงจังว่า เนื้อสุนัขไม่สามารถขึ้นโต๊ะงานเลี้ยงได้ โจวเจ๋อกลั้นหัวเราะเสียจนกล่าวได้ว่าทรมานจริงๆ แกล้งทำเป็นว่าจริงจังขณะเดียวกันก็ต่อว่าตัวเองอย่างจริงจังเช่นกัน ถ้าเปลี่ยนเป็นบรรยากาศที่ผ่อนคลายสบายๆ ก็ดูเหมือนไม่เป็นอะไร ถือว่าทำไปเพื่อความสนุกสนานล้วนๆ

แต่ในเหตุการณ์ที่เอาจริงเอาจังเช่นนี้ในเวลานี้ แทบจะแสดงแก่นแท้ของตลกร้ายออกมาอย่างเต็มที่ มีปรมาจารย์แห่งวงการตลกร้ายหลายคนที่ทั้งชีวิตไม่สามารถบรรลุผลเช่นนี้ได้ ดังนั้น ในที่สุดโจวเจ๋อก็กลั้นไม่อยู่ “ฮ่าๆ ฮ่าๆ…” ขำจนน้ำตาร่วงรินลงมาแล้ว

ณ ที่แสนห่างไกล สุนัขผู้น่ารักตัวหนึ่ง มันชื่อว่าเจ้ารุ่งเรือง

เสียงหัวเราะนี้เปรียบเสมือนพลังเฮือกสุดท้ายที่ล้มโดมิโนตัวแรก และในเวลานี้สภาพจิตใจของเซี่ยจื้อก็เริ่มเปลี่ยนไป

ความรู้สึกกดดันแต่เดิมยังกดดัน ความรู้สึกน่าเกรงขามก็ยังน่าเกรงขาม ความรู้สึกกดขี่ก็ยังกดขี่ ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงสง่าผ่าเผย อย่างน้อยในชั้นนี้ก็เรียกได้ว่ามีเสน่ห์ แต่ในตอนนี้เอง ชั้นหนึ่งของร้านหนังสือเริ่มเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก ความหนาวเย็นนี้มาจากเซี่ยจื้อ!

โจวเจ๋อรู้ว่าตัวเองทำให้มันโกรธแล้ว เขายังอยากจะทำอะไรบางอย่างอีก เพียงแต่ร่างกายนี้ของเขาดันถูกกักขังไว้จริงๆ โจวเจ๋อสัมผัสได้ถึงประตูสีขาวที่ปรากฏภายในร่างกายของเขาได้อย่างชัดเจน พวกมันปิดกั้นการเคลื่อนไหวของปราณพิฆาตในร่างกายของเขา มันคล้ายกับด้านในคฤหาสน์ที่เป็นของเขาโจวเจ๋อมีสถานีเก็บเงินผุดออกมานับไม่ถ้วน แบบนี้ทำให้การขนส่งแทบจะเป็นอัมพาต

แต่ตอนนี้ร่างของเซี่ยจื้อและร่างของเขามีพื้นที่มากกว่าครึ่งติดกันอยู่ มันก็เหมือนกับหนังเรื่องหนึ่งที่เขาเพิ่งดูมาช่วงก่อนหน้านี้แล้วทำให้เขานึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าโง่กับตัวเอง แต่บอกตามตรงว่าประสิทธิผลของหนังไม่ได้น่าขยะแขยงเหมือนในความเป็นจริงขนาดนี้

เซี่ยจื้อหรี่ตาลง ดูเหมือนว่าการคุกคามที่มันเพิ่งทำไปไม่เกิดผลดีใดๆ ทำให้มันแอบผิดหวังเล็กน้อย ความผิดหวังสามารถนำมาซึ่ง ‘ความโกรธและความอับอาย’ ทั้งสองเป็นแรงเสริมซึ่งกันและกัน

นับตั้งแต่มันตื่นขึ้นมา มันก็พยายามรักษาความรู้สึกของลำดับชั้นที่เหนือกว่ามาตลอด แต่น่าเสียดายที่ชายตัวกระจ้อยร่อยตรงหน้ามันดูเหมือนจะไม่ได้อยู่ในช่องเดียวกันกับมันด้วยซ้ำ มันที่เป็นนักแสดงนำกำลังแสดงที่นี่อย่างใจจดใจจ่อ ตัวประกอบข้างๆ ที่ใกล้จะได้ออกไปรับข้าวกล่องกลับหัวเราะคิกคักอย่างเอาเป็นเอาตาย!

‘ตู้ม!’

โจวเจ๋อตะลึงครู่หนึ่ง มีเสียงระเบิดแตกออกจากหน้าอกของเขา สีหน้าเซี่ยจื้อซีดลงเล็กน้อย นี่เป็นวิธีจัดการศัตรูได้หนึ่งพัน ฝั่งตนสูญเสียไปแปดร้อย แต่กลับถึงอกถึงใจที่สุด ทำให้มันรู้สึกสะใจ

จริงๆ แล้วก็เป็นเพราะว่ากระดูกของโจวเจ๋อแข็งเกินไปและเคี้ยวยากเกินไป เซี่ยจื้อจำต้องเตรียมพร้อมไว้สำหรับการที่ฟันของตัวเองจะหักสักสองสามซี่ อย่างไรเสียก็เป็นคนที่ฆ่าร่างแยกทั้งสองของมัน สมควรได้รับความสนใจและให้ความสำคัญจริงๆ

‘ตู้ม!’ ต้นแขนของโจวเจ๋อก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นเช่นกัน จะว่าแขนหักก็ไม่หัก แต่สูญเสียพลังไปแล้วกระทั่งร่วงผล็อยลง ในที่สุดส่วนลึกในม่านตาสีดำของโจวเจ๋อก็ฉายแววตึงเครียดเล็กน้อย

จากนั้นตามมาด้วยเสียงระเบิดรัวๆ เสียงหัวเราะของเซี่ยจื้อเริ่มจากอดกลั้นจนไปถึงอวดดี เดิมทีใบหน้าของเหล่าจางเหมาะจะรับบทตำรวจแสนดีที่พลีชีพตั้งแต่ต้นเรื่องหรือไม่ก็ตอนจบในหนังตำรวจจับผู้ร้าย แต่ในเวลานี้กลับดูบิดเบี้ยวมาก ความเย้ยหยันและความเจ้าอารมณ์ในแววตา ความดุร้ายและการระบายความอัดอั้นบนใบหน้าลบล้างบุคลิกเดิมของเหล่าจางอย่างสิ้นเชิง มันเหมือนสัตว์อสูรร้ายจริงๆ ถูกคุณยั่วโมโหจนโกรธจัด มันคลุ้มคลั่งแล้ว!

แต่เดิมเซี่ยจื้อก็เป็นสัตว์ดุร้ายที่จักรพรรดิเหยาเลี้ยง หลังจากรู้แจ้งแล้วก็ต้องแบกรับ ‘ชะตากรรม’ ของสัตว์อสูรผดุงธรรม แต่ไม่ว่ามันจะซ่อมแซมตกแต่งอย่างไร ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงแก่นแท้ของมันได้

มันเป็นสัตว์อสูร!

‘ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!’

ระเบิดรัวๆ ระเบิดถี่ยิบและรุนแรง แม้ว่าจะบีบอัดอยู่ในพื้นที่เล็กๆ แม้แต่อากาศรอบตัวก็ดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบอะไร แต่บางสิ่งยิ่งถูกบีบอัดมากเพียงใด พลังของมันกลับยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

ควันสีขาวฟุ้งปกคลุมไปทั่วบริเวณ ทุกคนในร้านหนังสือต่างเฝ้าดูสถานการณ์ภายในอย่างตึงเครียด แม้แต่ทนายอันที่เมื่อครู่ดูไม่ประหม่าหรือวิตกกังวล ตอนนี้มุมปากกลับกระตุกยิกๆ โดยไม่รู้ตัว

หากเรือล่มในรางน้ำจริงๆ การใหญ่ที่ตัวเอง ‘สร้างอาณาจักรใหม่’ ก็จบเห่ไปเลยทันทีสินะ

ในที่สุดควันสีขาวก็จางลง เผยให้เห็นร่างของเซี่ยจื้อ แต่โจวเจ๋อกลับนอนอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเซี่ยจื้อ ร่างผีดิบถูกระเบิดอย่างราบคาบ โจวเจ๋อแอ้งแม้งอยู่บนพื้น กล้ามเนื้อและกระดูกทุกส่วนในร่างกายดูเหมือนจะถูกระเบิดจนหมดสิ้น ทั้งร่างปรากฏให้เห็นถึงภาพการถูกตัดเอ็นแขนขาที่เคยประสบมาก่อน นิ่งไม่ไหวติงราวกับตกจากที่สูง

ร่างของเซี่ยจื้ออ่อนแรงลงเล็กน้อย โซซัดโซเซแต่กลับยืนหยัดตัวตรงต่อได้