ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 757

ตอนที่ 757 ตึกถล่ม

ถ้าโจวเจ๋อจำไม่ผิด ตอนนี้น่าจะดึกแล้ว อาจจะเป็นเวลาตีหนึ่งตีสอง แต่ตอนนี้พอเงยหน้ามอง ปู่พระอาทิตย์กลับลอยอยู่บนท้องฟ้าเหมือนคนโง่ที่โดนแขวนอยู่ตรงนั้น หน้านิ่งเหมือนคนเป็นโรคอัลไซเมอร์

พวกค่ายกลเหล่านี้ โจวเจ๋อทำไม่เป็น แต่คำโบราณว่าไว้ดีมาก เมื่อป่วยนานวันเข้าจึงเก่งเป็นหมอเอง เมื่อต้องฝึกฝนนับครั้งไม่ถ้วน สุดท้ายต้องได้ผลลัพธ์แน่นอน ขอแค่ไม่โง่ ตัวเองจะเรียนรู้วิชาได้ในท้ายที่สุด

เด็กน้อยโดนพ่อตีจนชินจึงรู้ว่าตรงไหนโดนตีแล้วเจ็บที่สุดก็จะปกป้องตำแหน่งนั้น

โจวเจ๋อไม่คิดจะออกไปจากที่นี่ ไม่วิ่งออกไปข้างนอกด้วยความลนลาน เขาไม่อยากออกไป เพราะอยู่มาถึงขั้นนี้แล้ว หากทุกครั้งที่เจอเรื่องยุ่งยากในหัวมัวแต่คิดจะวิ่งหนีลูกเดียว รีบออกไปจากสถานที่ที่มีปัญหาแบบนี้ เช่นนั้นคงขายหน้ามากจริงๆ

การรับมือของโจวเจ๋อง่ายมาก นั่นก็คือ ‘ตูมๆๆๆ!!!’ รื้อบ้าน! ฉันไม่วิ่ง ฉันไม่หนี ค่ายกลของคุณเหมือนจะเยี่ยมยอด ฉันจะคอยดูว่า ตอนแรกที่หลี่ว์เย่าจู่สร้างบ้านหลังนี้รวมทั้งในแบบที่หลี่ว์เหย้าจู่ได้รับตราประทับให้สร้างบ้านหลังนี้ ได้ออกแบบเอาไว้ไหม ถ้าหากจะขังผีดิบตัวหนึ่งควรทำอย่างไร ยาหลายชนิดยังระบุไว้ว่าสตรีมีครรภ์และเด็กต้องระมัดวังในการใช้เลยนะ แล้วค่ายกลในบ้านของคุณยังจะรักษาได้สารพัดโรคอีกรึ

หน้าต่างเริ่มแตกก่อน ระเบียงเริ่มทรุดตัว ผนังเริ่มล้ม เถ้าแก่โจวเคยหัวเราะอิงอิง บอกว่าเธอเหมาะที่จะทำงานหนัก ไปเป็นคนงานก่อสร้าง ไม่กินไม่นอนคนเดียวสามารถสู้เครื่องขุดดินหลายเครื่องได้สบาย แต่ดูจากตอนนี้ ตัวเขาเองน่าจะเหมาะกับอาชีพนี้มากกว่าอิงอิง

อย่างไรก็ตาม เหมือนการระเบิดรื้อถอนอาคาร โจวเจ๋อเดินหน้าทำลายล้างไปตลอดทาง เมื่อทำลายโครงสร้างชั้นสามไปครึ่งหนึ่งแล้ว จึงเดินออกมา โอ้ว ป้าพระจันทร์กลับมาแล้ว

‘ติ๋ง…ติ๋ง…ติ๋ง…’ เสียงของเหลวหยดย้อย เสียงดังฟังชัดและหนักเป็นพิเศษ ตรงหน้าโจวเจ๋อนั้น มีของเหลวสีดำหยดติ๋ง ไม่ใช่เลือดสด แต่เหมือนน้ำมันดิบที่เข้มข้น พวกมันค่อยๆ ลอยขึ้นมาจากบนพื้น รวมตัวกันเป็นภาพโทเท็มของสิงโตตัวหนึ่ง ไม่เหมือนสิงโตที่ปกติเท่าไร แต่กลับมาพร้อมกับรูปแบบของศิลปะที่ทรงพลัง ราวกับภาพวาดน้ำหมึกที่ปรมาจารย์ขยับพู่กันรังสรรค์ขึ้น

สิงโตมองโจวเจ๋ออย่างระแวดระวัง แล้วขยายร่างเหมือนนกยูงรำแพนหาง ปกคลุมไปทั่วพื้นที่ เหมือนเด็กจอมซนคนหนึ่งเอาน้ำหมึกสาดมั่วซั่วไปมาไม่หยุด

“โฮก!” เสียงคำรามดังมาจากปากของสิงโต ยิ่งใหญ่ทรงพลัง เป็นเอฟเฟกต์เสียงประเภทที่สามารถมอบรางวัลให้กำลังใจนักทำเสียงประกอบได้สุดหัวใจ

แต่โจวเจ๋อเพียงแค่หยิบบุหรี่มวนหนึ่งออกมาคาบไว้ในปาก ใช้ไฟแช็กจุดไฟอย่างเงียบๆ ก่อนจะสูบหนึ่งที แล้วพ่นควันออกมาเป็นวงกลม เขาไม่ได้ตั้งใจเต๊ะท่า เพราะหลังจากที่คุณอยู่ระดับสูงแล้ว ถ้าคุณลงไประดับต่ำเพื่อวางมาดให้ตัวเองดูเท่อีกก็ยากที่จะทำให้คุณได้รับความพึงพอใจแล้ว

สำหรับโจวเจ๋อ ตอนนี้เขามีความคิดที่เรียบง่ายเป็นอย่างมาก ตามหาตั้งนาน ในที่สุดก็เจอนายเสียที สิงโตยังคงวางท่า เหมือนกำลังโชว์ให้เห็นกล้ามเนื้อของมันที่มองไม่ออกเลยด้วยซ้ำ

เถ้าแก่โจวดับบุหรี่ โยนไปบนพื้น แล้วเดินตรงไปข้างหน้า มือข้างหนึ่งจับสิงโต จากนั้นกำหมัดขึ้นมา ‘ตูม!’

…

“แม่ม่าย ฮิๆๆ”

“เจี๊ยกๆๆ!!!!”

“ไป แกจะดีใจอะไรนักหนา” ทนายอันบ่นเจ้าลิงที่นั่งอยู่ข้างคนขับ “อย่ามีรสนิยมแย่ๆ เหมือนนักพรตเฒ่า ผู้ชายอย่างพวกเราต้องรักเดียวใจเดียว ชอบเพศหญิงอายุสิบแปด เข้าใจไหม”

เจ้าลิงน้อยเกาหัว พร้อมกับจินตนาการภาพลิงตัวเมียอายุสิบแปดปี ควรทราบว่า อายุขัยของลิงโดยทั่วไปอยู่ได้แค่ยี่สิบปีเท่านั้น…เช่นนั้นลิงตัวเมียอายุสิบแปดปี…เจ้าลิงน้อยตัวสั่นขึ้นมาทันที ส่ายหน้าอย่างแรง

“จริงๆ เลย อย่าเปลี่ยนรสนิยมตามนักพรตเฒ่า” ทนายอันหัวเราะ จุดบุหรี่หนึ่งมวนแล้วขับรถต่อ

เขาพาเจ้าลิงไปด้วย เพื่อไปทำลายค่ายกลโดยเฉพาะ ความสามารถนี้ของเจ้าลิงปรากฏเมื่อนานมาแล้ว ลิงวิเศษก็อย่างนี้แหละ ความสามารถที่มีมาตั้งแต่กำเนิดใครก็อิจฉาไม่ได้

ผีบังตาหรือค่ายกลพรางตา โดยพื้นฐานแล้วไม่เคยมีอยู่สำหรับเจ้าลิง

เวลานี้โทรศัพท์ของทนายอันดังขึ้น เป็นสายมาจากสำนักงานทนายความของตัวเอง

“ฮัลโหล มีอะไร”

“อ้อ รู้แล้ว”

“เปิดโปงเลย เปิดโปงต่อไป ที่อยู่บ้าน ช่องทางการติดต่อของคนในครอบครัว แฉออกมาให้หมด คุณโง่เหรอ เปิดบัญชีสำรองไม่เป็นหรือไง”

“อ้อ ผมจะทำให้ครอบครัวเนรคุณพวกนั้นใช้ชีวิตปกติไม่ได้อีกต่อไป!”

“ลุยเต็มที่ ไม่ต้องเสียดายเงิน ถึงต้องจ่ายเงินเยอะแต่ผมดีใจ พวกคนหัวร้อนที่ไปส่งพวงหรีด ไปด่าถึงหน้าบ้านเกี่ยวอะไรกับผม”

“มีคนถือมีดฟันคนแล้วค่อยบอกผม”

“โอเคๆ พวกคุณยุ่งต่อเถอะ อ้อใช่ ช่วยติดต่อเครือข่ายเซ็นจูรีจีเจียหยวนให้ผมที หาชื่อใครสักคนมาหลอกก่อน แล้วหาคนร้องทุกข์มาฟ้องพวกเขา โดยพูดชื่อสำนักงานทนายความของพวกเรา”