ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 803

ตอนที่ 803 งิ้วเปลี่ยนหน้า!

ตอนเย็น โจวเจ๋อหาร้านอาหารมีเอกลักษณ์ที่เพิ่งเปิดใหม่แถวหงไผโหลวเขตอู่โหว ร้านมีชื่อว่า ‘งิ้วเหล่าชวน’ หน้าร้านตกแต่งแบบโบราณ หลังจากเข้าไปแล้วมีเวทีอยู่ตรงกลาง รอบๆ เวทีมีโต๊ะและเก้าอี้ นอกจากนี้ยังมีห้องส่วนตัวบนชั้นสอง

เอกลักษณ์ที่โดดเด่นของที่นี่เป็นการชมงิ้วไปพร้อมกับทานอาหาร

บอกตามตรง เถ้าแก่โจวดูงิ้วเหล่านี้ที่สืบทอดมาตั้งแต่สมัยโบราณไม่เป็น บอกไม่ได้ว่าชอบหรือไม่ แต่นั่นไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับการที่เขามาหรงเฉิงแล้วจะทำเป็นรักวัฒนธรรม

“โอ๊ะ คุณลูกค้า สองท่านใช่ไหมครับ ได้จองไว้หรือเปล่าครับ”

“ไม่ครับ”

“งั้นคุณอยากนั่งชั้นล่างหรือว่านั่งห้องส่วนตัวชั้นบนดีครับ”

“ชั้นล่าง” โจวเจ๋อ

“ห้องส่วนตัว” อิงอิง

“ครับผม ห้องส่วนตัวสองท่าน รับแขก!”

พนักงานโบกผ้าขนหนูสีขาวและตะโกนเรียกเสียงดัง จากนั้น ‘เสี่ยวเอ้อร์’ อีกคนก็พาพวกโจวเจ๋อทั้งสองคนขึ้นไปชั้นบน

โต๊ะอาหารของที่นี่ใช้ฉากกั้นเอาไว้ทั้งหมด แค่พอจะนับว่าเป็นห้องส่วนตัวได้เท่านั้น

เสี่ยวเอ้อร์รีบรุดไปข้างหน้าพลางหยิบผ้าขนหนูสีขาวมาเช็ดโต๊ะที่เดิมก็สะอาดอยู่แล้ว จากนั้นเอ่ยถามทันที “คุณลูกค้าจะกินเมนูหม้อไฟหรือเมนูผัดครับ”

“เมนูผัดแล้วกัน”

“ครับ นั่งรอสักครู่นะครับ ผมจะรีบนำเมนูมาให้”

ไม่นานเสี่ยวเอ้อร์ก็กลับมา นำเมนูมาส่งให้พร้อมกับวางจานเครื่องเคียงสองสามจาน และตามด้วยน้ำชา

โจวเจ๋อสั่งอาหารไปสองสามอย่างแล้วยื่นให้

บังเอิญว่าตรงเวทีด้านล่างเปิดฉากขึ้นในเวลานี้พอดี มีนักดนตรีกำลังทำการละเล่นอยู่ทั้งสองฟากฝั่ง นักแสดงงิ้วเสฉวนที่แต่งหน้าพร้อมแล้วสองสามคนก็ขึ้นเวทีและเริ่มร้องรำ

เมื่อโน้ตยาวดังขึ้น แขกที่รับประทานอาหารรอบๆ ก็ตะโกนขึ้นพร้อมกัน “เยี่ยม!”

โจวเจ๋อจิบชาและปรบมือ เขารู้สึกว่าระดับความรู้ความเข้าใจในการชมงิ้วเสฉวนของแขกที่รับประทานอาหารที่นี่น่าจะอยู่ระดับไม่ใกล้ไม่ไกลจากเขา

อาหารยกมาเสิร์ฟอย่างรวดเร็ว การแสดงบนเวทีด้านล่างยังคงดำเนินต่อไป

เวลานี้สายตาของโจวเจ๋อจับจ้องอยู่ที่ผู้หญิงสวมเสื้อขนเป็ดสีฟ้าที่เพิ่งเดินเข้าประตูชั้นล่างมา เด็กสาวหน้าเด็กมากแถมยังดูอวบอิ่ม พอยิ้มก็จะเผยลักยิ้มสองข้างเล็กๆ ที่มุมปาก เธอมาคนเดียวและนั่งติดกับเวทีชั้นล่าง มาคนเดียวแต่สั่งหม้อไฟชุดใหญ่

“เถ้าแก่ นางมีอะไรผิดปกติใช่ไหมเจ้าคะ”

ไป๋อิงอิงสังเกตเห็นสายตาของโจวเจ๋อจึงถาม เธอไม่ได้ถามเถ้าแก่ว่าชอบเด็กสาวคนนั้นที่อยู่ข้างล่างใช่ไหม มันไม่จำเป็นต้องถาม เพราะในร้านหนังสือน่ะ ผู้ชายมีสวี่ชิงหล่างเป็นมาตรฐาน ส่วนผู้หญิงมีจิ้งจอกขาวเป็นมาตรฐาน ทั้งชายและหญิงที่ยังไม่ถึงระดับนั้นล้วนไม่อยู่ในสายตาของเถ้าแก่ทั้งสิ้น

เถ้าแก่ของเธอเป็นคนจู้จี้จุกจิกมาก!

“ไม่มีอะไร เจอเพื่อนร่วมงานน่ะ ดูท่าทางแล้วน่าจะเป็นยมทูตละมั้ง คุณดูสิ เธอยังทักทายพวกเราอยู่เลย”

เวลานี้เด็กสาวสวมเสื้อขนเป็ดสีฟ้าที่อยู่ข้างล่างก็เงยหน้ามองมาทางนี้เช่นกัน ทว่าเธอไม่ได้มองโจวเจ๋อ แต่มองไป๋อิงอิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามโจวเจ๋อต่างหาก

เถ้าแก่โจวมีไพ่โป๊กเกอร์ที่อดีตผู้ตรวจสอบอย่างทนายอันเป็นคนทำอยู่กับตัว บวกกับหลังจากเลื่อนขั้นเป็นผู้จับกุม ป้ายผู้จับกุมนั้นดูเหมือนจะมีความสามารถในการซ่อนกลิ่นอายเอาไว้ด้วย

อาจจะเป็นเพราะตัวเขามีน้ำหนักความสำคัญค่อนข้างเพียงพอ ถึงได้มีความสามารถในการปกปิดข้อมูล แน่นอนว่า หากคุณเปิดป้ายผู้จับกุม เผลอๆ สัญญาณที่ปล่อยออกมาน่าจะแรงกว่าป้ายผู้จับกุมทั่วไปไม่น้อย

เห็นได้ชัดว่าเด็กสาวคนนั้นไม่ได้ตระหนักถึงตัวตนของโจวเจ๋อ แต่เธอสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของอิงอิง

ผ่านไปพักหนึ่ง เด็กสาวลุกออกจากโต๊ะของตัวเองและเริ่มเดินขึ้นมาด้านบน

“เถ้าแก่ เพื่อนร่วมงานของท่านมาทักทายท่านด้วย”

“อืม”

เด็กสาวเดินมาข้างๆ โจวเจ๋อ แล้วมองโจวเจ๋อสลับกับมองอิงอิง ต่อมาฉากที่ทำให้โจวเจ๋อไม่คาดคิดเลยสักนิดก็เกิดขึ้น คิดไม่ถึงว่าเด็กสาวจะลงมือทันที มือข้างหนึ่งบีบไหล่ของโจวเจ๋อ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งกดข้อมือของโจวเจ๋อไว้ จากนั้นหยิบกุญแจมือออกมาหนึ่งคู่

‘แกรก!’

หลังจากล็อกข้อมือของโจวเจ๋อไว้ข้างหนึ่ง ก็พยายามคว้าข้อมืออีกข้างหนึ่งของโจวเจ๋อมาล็อกไว้ด้วยกันทั้งสองข้าง ขณะเดียวกัน เธอก็พูดเสียงทุ้มต่ำ “ตำรวจจับคน!”

เถ้าแก่โจวโดนใส่กุญแจมือข้างหนึ่งแล้ว แน่นอนว่าไม่อาจยอมให้เธอล็อกกุญแจมือข้างที่สองได้ พลันพลิกฝ่ามือคว้ามือของอีกฝ่ายแล้วกระชากลงมาทันที

ดูเหมือนว่าเด็กสาวไม่คาดคิดมาก่อนว่าโจวเจ๋อจะสู้เก่งและแรงเยอะขนาดนี้ ร่างกายจึงซวนเซไป

ก็จริง ยมทูตส่วนใหญ่ใช้ร่างกายมนุษย์ธรรมดากันทั้งนั้น ประกอบกับปัญหาการกินไม่ได้นอนไม่หลับเป็นเวลายาวนาน ถ้าสมรรถภาพทางกายของพวกเขาดีสิถึงจะแปลก

‘พลั่ก!’

หน้าผากของเด็กสาวกระแทกเข้ากับขาโต๊ะอย่างจัง ทำเอาบวมแดงทันที เด็กสาวโกรธจัด คาดว่าคงจะต่อว่าโจวเจ๋อในใจอยู่หลายครั้งที่ไม่รู้จักคนจิตใจดี เมื่อเผยอปากสายลมสีเหลืองส้มจึงพ่นออกมาจากปากเธอ

โอ้โห กลิ่นปาก!

เถ้าแก่โจวเป็นคนรักสะอาด ปกติแล้วเมื่อสภาพแวดล้อมไม่เอื้ออำนวยก็ยอมอดทนได้ทุกอย่าง แต่ตอนนี้ฉันกำลังกินข้าวอยู่นะ คุณดันมาพ่นลมหายใจใส่ฉัน!