ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 804

ตอนที่ 804 ที่เกิดเหตุรถชน

ดังสุภาษิตที่ว่า คนไม่กลัวเสียหน้า ทั่วหล้าจะไร้คู่ต่อกร

ฉากที่อยู่ตรงหน้านี้ น่าจะเป็นการแสดงออกที่สุดโต่งถึงขีดสุดของประโยคนี้แล้ว

ฉันคลั่งขึ้นมาแล้ว แม้แต่หน้าก็ทิ้งไปเลย!

แม้จะรู้ว่าการมีความคิดแบบนี้อยู่ในหัวเวลานี้มันดูผิดแผกอยู่บ้าง ออกจะไม่ให้เกียรติเหยื่อไปหน่อย หรือไม่มีความเห็นอกเห็นใจเพื่อนมนุษย์มากพอ เป็นต้น…

แต่เถ้าแก่โจวก็ยังยากที่จะข่มความรู้สึกเล็กๆ น้อยๆ ประเภทนี้ของตัวเองให้อยู่หมัด บางทีอาจเป็นเพราะผ่านเรื่องราวประเภทนี้มาเยอะ เช่นเดียวกับคนทั่วไปที่มักเกิดความรู้สึกยำเกรงและรู้สึกพิศวงต่อสถานฌาปนกิจเป็นพิเศษ แต่สำหรับคุณลุงคุณป้าที่ทำงานอยู่ที่นี่ทั้งวันทั้งปี กลับเป็นแค่หน่วยงานที่ตัวเองเข้างานเลิกงานทุกวัน พร้อมกันนั้นก็ด่าแช่งหัวหน้าไปด้วยว่าทำไมไม่โดนเผาตายไปเสียทีก็เท่านั้น

โจวเจ๋อบิดขี้เกียจ สายตาเริ่มสอดส่องไปรอบๆ อันที่จริงไม่น่าพบอะไร เพราะเมื่ออยู่ที่นี่ก่อนหน้านี้เขาสัมผัสได้ถึงยมทูตสาวบ๊องๆ คนนี้คนเดียว ไม่รู้สึกว่าบนเวทีมีอะไรผิดแปลกไป

นักแสดงงิ้วเปลี่ยนหน้าชายคุกเข่าลงกับพื้น สองมือกุมหน้าตัวเองและเริ่มร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด เลือดสดๆ เริ่มไหลรินลงมาไม่หยุด

บางทีฉากนี้อาจถูกจารึกไว้ในความทรงจำของลูกค้าที่มารับประทานอาหารด้านล่างหลายๆ คน อีกหน่อยไม่ว่าเมื่อไรหรือในสถานการณ์ใดเมื่อจู่ๆ ได้ยินหัวข้อ ‘งิ้วเปลี่ยนหน้า’ อาจจะตัวสั่นโดยไม่รู้ตัวก็ได้

ใบหน้าที่สูญเสียหนังหน้าควบคู่กับน้ำมันสีแดงเยิ้มเดือดปุดๆ ในหม้อไฟ ช่างเข้ากันได้ดีจริงๆ

เวลานี้ลูกค้าที่มารับประทานอาหารด้านล่าง ในที่สุดก็ได้รับการยืนยันว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงแม้จะดูเหลือเชื่อและเกินจริงไปหน่อย แต่มันก็เกิดขึ้นจริงๆ

จากนั้นก็… เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้อง ร้องไห้ ตะโกนโหวกเหวกจนสถานการณ์ตกอยู่ในความโกลาหล

ยมทูตสาวรีบลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว แหวกฝูงชนและตรงไปยังเวทีทันควัน

โจวเจ๋อหยิบเนื้อทอดกรอบบนโต๊ะขึ้นมากัดแล้วบอกอิงอิงที่อยู่ข้างๆ “ค้นหาเที่ยวบินหน่อย ทางที่ดีพวกเรากลับพรุ่งนี้เช้าเลย”

อาศัยจังหวะที่ลุงตำรวจยังไม่โผล่มาที่นี่ โจวเจ๋อรีบชิ่งออกจากร้านอาหารแห่งนี้พร้อมกับอิงอิง สิ่งที่ทำให้เถ้าแก่โจวรู้สึกสุขใจเล็กน้อยก็คือเขายังไม่ได้จ่ายเงิน พูดให้ถูกก็คือ ณ เวลานั้นคงไม่มีใครคิดจะจ่ายเงินด้วยซ้ำ

เถ้าแก่โจวเดินไปตามถนนในหรงเฉิง และไม่คิดจะกลับไปที่ตูเจียงเยี่ยนอีก ถึงอย่างไรก็ต้องนั่งเครื่องบินจากที่นี่อยู่ดี หาโรงแรมแถวซวงหลิวนอนสักคืนเลยแล้วกัน

เพียงแต่ยังไม่ทันเดินไปไกลนักก็ได้ยินเสียงรถบิ๊กไบค์ดังกระหึ่มมาจากด้านหลัง

ยามค่ำคืนในหรงเฉิงมักจะมีปาร์ตี้แข่งแว๊นรถอย่างคึกคัก แว๊นบิ๊กไบค์เอย แว๊นมอเตอร์ไซค์แต่งเอย เห็นกันทั่วไปไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่

บิ๊กไบค์แซงปาดด้านขวาของโจวเจ๋อ จากนั้นก็ดริฟต์รถจนล้อเสียดสีกับพื้นส่งเสียงดังแสบแก้วหู เพียงพริบตาเดียวตัวรถก็แฉลบเข้ามาจอดขวาง หญิงสาวคนหนึ่งสวมเสื้อแจ็กเก็ตและกางเกงหนังสีดำรัดรูปนั่งอยู่บนรถ เธอถอดหมวกกันน็อกออก เผยให้เห็นใบหน้าสวยใสไร้สมอง

“เถ้าแก่ ท่านชอบชุดพวกนี้ไหมเจ้าคะ” อิงอิงถาม

อันที่จริงรูปร่างของพวกสวยใสไร้สมองคนนี้ก็งั้นๆ แต่แม้ว่าจะธรรมดาก็ยังมีกางเกงหนังที่ขับให้เด่นขึ้น ทำให้รู้สึกว่าทรงเอสมาก

อิงอิงรู้สึกว่าหุ่นของตัวเองน่าจะดีกว่า หากสวมเสื้อผ้าชุดนี้ละก็น่าจะทำให้เถ้าแก่ชอบมากขึ้นไปอีก

อย่าสงสัยในสัญชาตญาณของผู้หญิง เธอสามารถจับสังเกตเห็นผู้ชายข้างกายที่จู่ๆ ก็ปล่อยฮอร์โมนพลุ่งพล่านใส่เพศตรงข้ามได้ภายใน 0.01 วินาทีทันที แต่ถึงกระนั้นอิงอิงไม่หึงหวง เธอทั้งต่อสู้ดิ้นรนและแย่งชิงมาตั้งแต่ชั้นล่างสุดอย่างยากลำบาก ในที่สุดหัวเราะทีหลังก็ดังกว่า

หากนำเรื่องราวของอิงอิงมาดัดแปลงนิดหน่อยแล้วค่อยเปลี่ยนพื้นเพ จะกลายเป็นละครวังหลวงราชวงศ์ชิงที่นางกำนัลวรรณะต่ำต้อยตอบโต้กลับ เป็นละครสร้างแรงบันดาลใจที่ตัวประกอบหญิงต่อสู้มาตลอดทางจนได้เป็นนางเอก!

“ผมคิดว่าสิ่งที่เราต้องกังวลกว่าก็คือ ผู้หญิงคนนี้ถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยความเร็วขนาดนี้ได้ยังไงมากกว่า”

นี่เพิ่งจะผ่านไปเท่าไรเอง ตอนเราออกไปคุณยังตรวจสอบสถานการณ์บนเวทีอยู่เลย ตอนนี้เปลี่ยนชุดแล้วก็ขี่บิ๊กไบค์ออกมาเสร็จสรรพเลย

สาวบ๊องพูดกับโจวเจ๋อด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ท่านผู้ยิ่งใหญ่ คุณสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างใช่ไหม ขึ้นรถสิคะ เราไปไล่ล่ามันด้วยกัน”

ฉันสัมผัสได้ว่าฉันต้องออกไปจากที่นี่ ไม่อย่างนั้นจะต้องเข้าไปพัวพันกับเกม ‘ลงขันร่วมกันจับผี’ อีกครั้งแน่ๆ แต่คำพูดเหล่านี้ดูโหดร้ายเกินกว่าจะพูดกับยมทูตสาวบ๊องๆ คนนี้ไปตรงๆ ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่ทนายอันผู้ช่ำชองที่ผ่านการต่อสู้และการทดสอบมาอย่างโชกโชน และดูเหมือนโจวเจ๋อจะเห็นอดีตของตัวเองบนตัวสาวบ๊องคนนี้

ในอดีตเขาก็รอบคอบ มีใจรับผิดชอบสูง มอบหัวใจที่แสนจริงใจให้กับยมโลก เอาแต่หมกมุ่นทั้งวันคิดพยายามทำงานอย่างหนักเพื่อความสามัคคีปรองดองระหว่างหยินหยาง แต่ตอนนี้ใฝ่ต่ำแล้ว เหลวแหลกแล้ว แม้แต่การบุกเข้าไปในมุมใดมุมหนึ่งของยมโลกกระทั่งฆ่าขุนนางยศใหญ่โดยตรงก็ทำมาไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว ด้วยเหตุนี้ เมื่อเห็นยมทูตสาวกระตือรือร้นกับงานและใจร้อนรุ่มขนาดนี้ ทำให้เถ้าแก่โจวเหมือนถูกสัมผัสลึกๆ ถึงแก่นแท้ในจิตใจ

แน่นอนว่าปฏิเสธทันที

“ผมจะตามหาด้วยวิธีของผม คุณก็ตามหาด้วยวิธีของคุณต่อไป ถึงตอนนั้นถ้าหากมีความคืบหน้าค่อยมาพบกันใหม่”

“ท่านผู้ยิ่งใหญ่ ฉันยังมีเบาะแสบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่ต้องการรายงานให้คุณทราบค่ะ ฉัน…”

“ผมจะไม่รู้ได้ยังไง”

“ก็จริง ท่านน่าจะสังเกตมานานแล้วถึงได้ไปร้านอาหารแห่งนั้นเหมือนฉันสินะ” สาวบ๊องเชื่อแล้ว จากนั้นเธอก็รีบกลับรถและเหยียบคันเร่ง ‘บรื้นๆๆ’ บิ๊กไบค์แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว