ตอนที่ 824 เทศกาลโคมไฟ
……….
เมื่อโจวเจ๋อเปิดประตูและเข้ามาก็บังเอิญได้ยินคำพูดนักพรตเฒ่า หมอนี่ดื่มเหล้าไปนิดหน่อย ถอนใจอย่างปลงอนิจจังอีกต่างหาก
“วันนี้เป็นเทศกาลโคมไฟ” โจวเจ๋อพูด
“เถ้าแก่สุขสันต์เทศกาลโคมไฟ!” นักพรตเฒ่าโบกไม้โบกมือพลันตะโกนขึ้น
“อืม ผมก็เพิ่งนึกได้ มิน่าล่ะ วันนี้พาจุดประทัดกันข้างนอกเยอะแยะเชียว” โจวเจ๋อถอดเสื้อคลุมตัวเองออกและยื่นไปคลุมให้อิงอิง จากนั้นก็พูดต่อ “เอางี้แล้วกัน นักพรตเฒ่า ตอนนี้คุณออกไปกวาดเศษขี้เถ้าและกระดาษประทัดข้างนอกพวกนั้นที สุขาภิบาลจะได้ไม่เสียเวลาตอนทำงานพรุ่งนี้ ถ้าทำความสะอาดไม่ทันมันจะส่งผลต่อรูปลักษณ์ของเมือง”
“…” นักพรตเฒ่า
สร่างเมาในทันที!
ไม่นานนัก นักพรตเฒ่าหยิบไม้กวาดและที่ตักผงโดยมีเจ้าลิงเกาะบ่าพากันออกไปอุทิศตัวช่วยรักษารูปลักษณ์ของเมือง แผ่นหลังช่างดูอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว
ไม่ใช่ว่าโจวเจ๋อใจร้าย แต่แท้ที่จริงเป็นเพราะบางครั้งนักพรตเฒ่าก็ชอบเสี่ยงอันตรายเพื่อทดสอบความบ้าระห่ำจริงๆ
ผ่านไปไม่เท่าไรก็ดื้อดึง อีกหน่อยเขาคงซนจนขึ้นไปรื้อกระเบื้องหลังคาเป็นแน่ คนอื่นพระอาทิตย์ขึ้นตอนหนุ่มสาว พระอาทิตย์ตกตอนวัยชรา แต่นักพรตเฒ่าดันกลับกัน อายุยิ่งมากก็ยิ่งออกนอกกรอบมากขึ้น
สายตาเถ้าแก่โจวมองไปรอบๆ ปรบมือแล้วพูด “รวมกันหน่อย มีเรื่องจะปรึกษา”
…
โต๊ะกลมใหญ่พร้อมกลุ่มคนนั่งล้อมรอบ
นอกจากหนึ่งคนและลิงหนึ่งตัวที่ไปกวาดถนนแล้ว ตามลำดับจากซ้ายไปขวา ได้แก่ เจิ้งเฉียง หลิวฉู่อวี่ เยว่หยา เหล่าจางสาวน้อยโลลิ เด็กชาย จิ้งจอกขาว ทนายอัน สวี่ชิงหล่าง สาวน้อยผิวเข้ม เดดพูล อิงอิง และเถ้าแก่โจวนั่งตรงกลาง
สวี่ชิงหล่างยกขนมบัวลอยจีนออกมาจากห้องครัว เขาทำเองทั้งหมด แค่มองการนำเสนอขนมบัวลอยจีนแล้วช่างประณีตพิถีพิถันเหมือนกับเจ้าของ!
“ทั้งหมดนี้มีรสชาติอะไรบ้าง” เยว่หยาถาม
ทุกคนหยิบคนละชาม นั่งที่โต๊ะและกินช้าๆ
“เจ้าจะเอาหน่อยไหม”
ทนายอันเอาชามมาตรงหน้าทารกพร้อมกับยื่นน้ำพลับพลึงแดงสกัดให้หนึ่งขวด
“คิดไม่ถึงว่าพวกเจ้าจะปลูกดอกพลับพลึงแดงบนโลกมนุษย์ พวกเจ้านี่มะ…”
“เอาเถอะ ไม่กินก็ช่าง เจ้าแลดูว่างๆ น่ะ” ทนายอันหยิบชามและตะเกียบกลับมากินเสียเองอย่างอารมณ์เสีย
อิงอิงนั่งข้างโจวเจ๋อ นางช่วยตักให้เถ้าแก่ก่อนแล้วก็ตักให้ตัวเองพลางนั่งลงและจิบช้าๆ คำเล็กๆ
สวี่ชิงหล่างเห็นฉากนี้ก็ประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ไม่ได้โพล่งถามอะไร
หลังจากทุกคนกินเสร็จแล้ว ทนายอันผุดลุกจากเก้าอี้ยืนขึ้นเคาะโต๊ะและมองโจวเจ๋อก่อน เมื่อเห็นโจวเจ๋อพยักหน้าให้เขาจึงเอ่ยพูดทันที
“ครั้งนี้ที่เรียกทุกคนมา เริ่มแรกเดิมทีไม่ได้คิดจะให้พวกคุณทำอะไร แค่อยากจะให้ที่หลบภัยให้กับพวกคุณ
ระยะนี้ มีเจ้าหน้าที่ทางการกลุ่มหนึ่งเดิมนั้นเฝ้าอารักขาสุดตะวันออกแห่งแดนนรกแต่ได้ก่อกบฏในยมโลก ได้ฆ่าทำลายเพื่อให้ได้ออกจากเส้นทางสู่นรกหวนคืนสู่แดนมนุษย์ เพื่อหนีการตรวจสอบองยมโลกในระยะนี้ พวกเขาจะเลือกไล่ล่ายมทูตในแดนมนุษย์เพื่อชิงใบรับรองยมทูตก่อนอย่างแน่นอน เถ้าแก่จึงคิดถึงความปลอดภัยของทุกคนถึงได้รวมพวกคุณทั้งหมดไว้ที่นี่ เพื่อป้องกันไม่ให้พวกคุณได้รับผลกระทบและตกเป็นเป้าของการตามล่า”
เยว่หยา เจิ้งเฉียงและยมทูตคนอื่นๆ รีบลุกขึ้นโค้งคำนับแสดงความขอบคุณโจวเจ๋อ
โจวเจ๋อยื่นมือปัดๆ บอกเป็นนัยๆ ว่าให้ฟังทนายอันต่อ
ต่างก็ตายกันหมดแล้ว ไม่สนใจมารยาทเล็กๆ น้อยๆ นี่หรอก ตอนยังมีชีวิตอยู่ก็บอกว่าสิ่งนี้ลำบาก ตายไปแล้วก็ยังต้องทนทุกข์กับสิ่งนี้นี่มันน่าอึดอัดแค่ไหนกันละเนี่ย
“แต่ตอนนี้สิ่งต่างๆ กำลังเปลี่ยนไปในทิศทางอื่น เดิมทีพวกเราเพียงแค่อยากจะหนีจากควันหลงของการแปรพักตร์ครั้งนี้ ขอแค่พวกเราอยู่อย่างปลอดภัยก็พอแล้ว นี่เป็นสิ่งที่ผมเสนอเถ้าแก่ในตอนแรก แต่เถ้าแก่เพิ่งจะเรียกผมมาอบรมสั่งสอนไปหนึ่งยก บอกว่าตอนนี้นรกกำลังวุ่นวาย ยมโลกสั่นสะเทือน ในเมื่อผมเป็นเจ้าหน้าที่ทางการยมโลกควรรับใช้ยมโลกจนชั่วชีวิต อุทิศตนเพื่อความกลมเกลียวหยินหยางและทุ่มเทสติปัญญาความสามารถตราบจนชีวิตจะหาไม่!
อย่าเอาแต่สนใจผลประโยชน์และความปลอดภัยของตัวเองจนเพิกเฉยต่อสถานการณ์โดยรวม! ไม่มียมโลก ไหนเลยจะมีพวกเรา! คำพูดของเถ้าแก่ยังก้องอยู่ในหูของผม คำสอนของเถ้าแก่ยังก้องอยู่ในก้นบึ้งในใจผม! ด้วยเหตุนี้ผมจึงตระหนักได้ถึงข้อผิดพลาดอุดมการณ์ก่อนหน้านี้ของผมอย่างลึกซึ้ง ขณะ…”
ทนายอันสูดลมหายใจแล้วกลืนคำนั้นลงไปทันที
เยว่หยา เจิ้งเฉิง หลิวฉู่อวี่ สาวน้อยผิวเข้ม เดดพูลพวกเขาต่างพากันตั้งอกตั้งใจฟังที่โต๊ะกลม ราวกับนี่เป็นพิธีล้างบาปด้วยคำพูดแสนประเสริฐได้จุดประกายลึกลงไปในหัวใจของพวกเขา!
หากพวกเขามีกระดาษและปากกาในมือในเวลานี้ เดาว่าคงตั้งหน้าตั้งตาจดบันทึกลงไปอย่างจริงจังและนำกลับไปทบทวนครั้งแล้วครั้งเล่า
คนหนึ่งแสร้งทำเป็นจริงจังแต่ประจบสอพลอ ส่วนคนกลุ่มข้างล่างแสร้งทำเป็นตั้งใจฟังเพื่อเอาใจ ฉากนี้ตลกพอๆ กับนักแสดงละครลิงเลย และคนที่โดนหลอกก็นั่งอยู่ตำแหน่งตรงกลางซะด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล