ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 825

ตอนที่ 825 ขยับตัวไม่ได้

“โอ้ะ คุณอย่าเพิ่งขยับสิ อดทนหน่อยนะ ฉันจะล้างแผลให้คุณก่อน” ฟางฟางมองปฏิกิริยาของผู้หญิงตรงหน้าขณะหยิบยาฆ่าเชื้อให้เธอ

หญิงสาวสวมชุดเดรสสีดำ ท่าทางดูเหมือนจะอายุยี่สิบต้นๆ ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือสัดส่วนค่อนไปทางดูดีมากทีเดียว

ดึกดื่นค่อนคืนแถมตอนนี้ฤดูหนาวยังไม่ผ่านพ้นไปด้วยซ้ำ ดันสวมชุดน้อยชิ้นเดินเตร่อยู่ข้างนอก นี่มันน่าแปลกจริงๆ

เมื่อนึกถึงบาดแผลบนหน้าผากของหญิงสาว ฟางฟางก็แอบถอนหายใจ เดาว่าหญิงสาวน่าจะไปร่วมงานอะไรมาแล้วเกิดเรื่องขึ้น ถึงได้วิ่งไปตามถนนราวกับคนเสียขวัญ ขณะที่ฟางฟางใส่ยาฆ่าเชื้อให้เธอก็สังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นไม่แม้แต่กระพริบตาเลยด้วยซ้ำ

นี่ต้องได้รับการกระทบร้ายแรงขนาดไหน ถึงได้ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลย น่าสงสารมาก

หลังจากฆ่าเชื้อและทายาแล้ว ฟางฟางก็หยิบผ้ากอซออกมาพร้อมกับปลอมประโลมและเตรียมพันแผล “ไม่ต้องห่วง น่าจะไม่ทิ้งรอยแผลเป็นอะไร ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรแล้ว”

หญิงสาวนั่งบนเก้าอี้อย่างเซื่องซึม นอกจากลูกตาขยับไปมาเป็นบางครั้งแล้ว นับตั้งแต่เข้ามาในร้านขายยาจนถึงตอนนี้ยังไม่ปริปากพูดออกมาเลยสักคำ โชคดีที่ฟางฟางรูปร่างอ้วนท้วนแถมยังใจกว้างอีกต่างหาก แค่คิดว่าคนเขาไม่ชอบพูด เลยไม่ได้ทำให้รู้สึกแปลกอะไร

‘เคร้ง!’

เสียงถาดโลหะกระทบพื้นดังมาจากห้องผู้ป่วยข้างๆ ฟางฟางรีบผุดลุกขึ้นและพูดกับหญิงสาว “น้องสาวจ๊ะ อย่าเพิ่งขยับนะ ฉันจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้ป่วยห้องข้างๆ”

คนที่อาศัยอยู่ห้องผู้ป่วยถัดไปคือโกวซิน เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าอัศจรรย์ อาศัยความสามารถฟื้นฟูผลประกอบการร้านขายยาขนาดใหญ่ตลอดทั้งปีด้วยตัวเขาเอง!

นี่อาจจะเป็นแม่ไก่สามารถวางไข่เป็นทองคำได้ แน่นอนว่าฟางฟางให้ความสำคัญมาก

เมื่อเปิดประตูห้องผู้ป่วย ฟางฟางก็เห็นโกวซินนอนตะแคงอยู่ตรงนั้น พอเห็นเธอเดินเข้ามา โกวซินก็ยิ้มแห้งๆ ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยและพูด “มือลื่นเลยทำถาดคว่ำตกลงไป”

“โอ้ ฉันบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอคะ ถ้ามีอะไรก็ให้กดกริ่งอันนั้น อยากทำอะไรฉันจะเข้ามาจัดการให้ค่ะ”

“นั่นก็ต้องรบกวนนะสิ”

“จะเกรงใจอะไรเล่า คุณอยู่ที่นี่ก็ถือว่าเป็นพระเจ้า” ฟางฟางเก็บถาดขึ้นมาและพูด “คุณรอเดี๋ยวนะ มีคนเจ็บมาห้องข้างๆ น่ะ ฉันขอไปดูแลเธอก่อน แล้วค่อยมาปลอกผลไม้ใส่ถาดให้คุณ”

“ขอบคุณครับ”

“ดูคุณสิ ยังจะเกรงใจอีก”

ฟางฟางหยิบถาดออกไปแล้ว โกวซินก็นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ขาทั้งสองข้างของเขายังใส่เฝือกห้อยไว้สูงอยู่ ส่วนตรงหน้าอกยังมีกระดูกร้าวซึ่งกำลังรอผสานคืนอย่างช้าๆ

โชคดีที่ตอนนี้มือทั้งสองข้างสามารถฝืนขยับได้บ้างแล้ว หน้าห้องผู้ป่วยของเขายังมีสมาร์ททีวีหนึ่งเครื่องและเสียบพีเอส 4 ไว้ โกวซินถือจอยเกมไว้ในมือพลางมองทีวีแล้วเล่นฟุตบอลโปรอีโวลูชัน 2008

สภาพของเขาในตอนนี้คล้ายกับเจ้าลิงในการทดลองลิงอันโด่งดัง ลิงถูกขังไว้ในกรง กรงเชื่อมต่อเข้ากับไฟฟ้า ขอแค่ลิงสัมผัสกรงก็จะถูกไฟดูด หากโดนไฟดูดหลายครั้งเข้า แม้ว่าในอนาคตกรงจะตัดไฟฟ้าแล้วก็ตาม แต่เจ้าลิงก็ไม่กล้าสัมผัสกรงอีกต่อไป

เมื่อโกวซินพบว่าถ้าตัวเขาไม่อยากออกโรงพยาบาล ทั้งหลังจากนี้ยังสามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้อย่างราบรื่นและปลอดภัยแล้ว เขาก็ค่อยๆ คลายลงและละทิ้งความคิดที่จะจากไปชั่วคราว

ที่แท้คือถูกทำให้กลัวไปแล้ว เคยได้มีเทวดาสัมผัสที่หัวให้พร จนตัวเองได้โชคใหญ่ แต่ตอนนี้ทำได้แค่นอนอยู่ที่นี่และค่อยๆ ปล่อยเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ

เหงาหงอยเศร้าซึมมาก ไม่ควรอย่างยิ่งใช่ไหม

แน่นอนสิ!

แต่เมื่อเทียบกับการออกไปแล้วเจอกับใบหน้าแก่ๆ นั้นทุกครั้ง โกวซินก็รู้สึกว่าในเวลานี้ตัวเองยังนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยได้ยังเป็นเรื่องที่สวยงามขนาดไหน สวรรค์รู้ดีว่าหลังจากออกโรงพยาบาลในครั้งหน้า เขาจะยังมีชีวิตกลับมานอนอยู่อีกหรือเปล่า

หลังจากจบเกมแข่งฟุตบอล โกวซินแพ้แล้ว ไม่ใช่ ‘คอมพิวเตอร์’ เก่งเกินไป แต่เป็นเพราะตัวเขาเอาแต่หนาวสั่นไม่หยุดจนไม่สามารถควบคุมจอยเกมได้นั่นเอง

ซี๊ด แปลกจริง ปีใหม่ผ่านไปแล้ว ทำไมจู่ๆ อากาศถึงเย็นลงล่ะ

ปลายฤดูใบไม้ผลิแล้วเหรอ

ผ่านไปพักหนึ่ง ฟางฟางยกขนมบัวลอยจีนเข้ามาวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียงโกวซินและพูดอย่างสนิทสนม “สหาย สุขสันต์วันเทศกาลโคมไฟ!”

“ขอบคุณครับ”

“เอาล่ะ คุณกินไปก่อนนะ ฉันจะออกไปคิดเงิน” ฟางฟางเดินไปหน้าเคาน์เตอร์ร้านขายยา หญิงสาวมีผ้ากอซพันศีรษะยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ถือโทรศัพท์มือถือในมือพร้อมที่จะจ่ายเงิน

“ทั้งหมดแปดสิบหยวนจ๊ะ” ฟางฟางพูดพลางยิ้ม ราคาถูกมากๆ แล้ว นี่ต้องขอบคุณโกวซินคนที่อยู่ข้างในเลยนะเนี่ย มีเขาอยู่ที่นี่รับประกันกำไรขาดทุนของร้านขายยา ร้านขายยาไม่จำเป็นต้องใช้เงินทุกบาททุกสตางค์ในด้านอื่น ก็สามารถทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อตอบแทนสังคมตามกำลังสามารถได้

ตอนนี้มีคนมาซื้อยาถึงหน้าร้าน ยาหลายชนิดขายในราคาถูก การเสียสละของหนึ่งคนนำความสุขมาสู่ครอบครัวนับล้านจริงๆ