Your Talent Is Mine ระบบคัดลอกพรสวรรค์ นิยาย บท 10

.. ข่าวจริงเหรอ?”

เย่เทียนถาม

“ฉันได้ยินมาจริงๆ!” จางเป่ายืนยัน

“ก่อนหน้านี้พวกเรามองจากที่ไกลๆ ศิษย์จากสถาบันกองทัพที่ 1 กำลังร่วมมือกันจัดการกับงูหลามใบไม้เขียวที่มีความยาวราว 10 เมตร แต่โชคร้ายที่พวกมันล้มเหลว ฉันคิดว่าในตอนนี้คงจะมีศิษย์จำนวนมากที่ไปยังที่นั่นแล้ว! ”

“มันอยู่ที่ไหน?” เย่เทียนถาม

“ทิศตะวันออกเฉียงใต้!” จางเป่าชี้ไปในทิศทางหนึ่ง

เมื่อได้คำตอบ เย่เทียนรีบวิ่งออกไปและหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกัน จางเป่ามองไปยังแผ่นหลังของเย่เทียนและถอนหายใจออกมายาวๆ

“ตอนแรกฉันคิดว่าเย่เทียนคงแข็งแกร่งพอ ๆ กับฉัน แต่ไม่คิดว่าเขาจะซ่อนความแข็งแกร่งไว้มากขนาดนี้ ด้วยพรสวรรค์ของเย่เทียน มั่นใจได้เลยว่าในอนาคตเขาจะกลายเป็นนักรบได้ บางทีอาจจะก้าวถึงขั้นนักรบชั้นยอดเลยก็ได้ ”

หากจะบอกว่าไม่อิจฉาก็เป็นเรื่องโกหก แต่จะอิจฉาไปก็ไร้ประโยชน์ นี่เป็นยุคสมัยที่ให้ความสําคัญกับพรสวรรค์ จางเป่ามีพรสวรรค์เพียงขั้นรอง เท่านั้น ทั้งชีวิตเขาบรรลุได้สูงสุดเพียงนักรบกับขั้นต้นเท่านั้น

“ไปเถอะ พวกเราควรรีบกลับ!”

จางเป่าพูดอย่างจนปัญญา

“กลับ? พวกเราจะไม่ล่าสัตว์ร้ายแล้วเหรอ? ” ศิษย์คนหนึ่งกล่าวออกมายังไม่เต็มใจ

“ไม่แล้ว ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเราในตอนนี้ต่อให้ร่วมมือกันก็ไม่มีความหวังที่จะได้รับเลือดสัตว์อสูรอีกแล้ว อันที่จริงข้าควรจะคิดได้ตั้งแต่ก่อนการทดสอบ เพราะนี่เป็นเพียงโอกาสครั้งเดียวที่ห้าสถาบันใหญ่จะมอบให้ คนใหญ่คนโตเหล่านั้นต้องการเพียงสร้างจอมยุทธที่แข็งแกร่งโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เท่านั้น สําหรับชีวิตของผู้ฝึกยุทธที่อ่อนแออย่างพวกเรา พวกนายคิดว่าคนใหญ่คนโตพวกนั้นจะสนใจหรอ? ไม่ว่าผู้ฝึกยุทธ์อย่างพวกเราจะต้องตายไปมากเพียงใด พวกเขาก็ไม่หันมาเหลียวมอง!” จางเป่ายิ้มอย่างขมขื่น

ศิษย์คนอื่น ๆ ไม่ได้พูดอะไร เห็นได้ชัดว่าพวกเขายอมรับมันอย่างจนใจ

โลกใบนี้มันโหดร้าย สําหรับผู้ฝึกยุทธแล้วชีวิตยังพอมีค่าอยู่บ้าง แต่กับคนธรรมดาไม่นับว่าเป็นอะไร เช่นเดียวกับคนใหญ่คนโตที่มองผู้มีพรสวรรค์ระดับต่ำ

การทดสอบครั้งนี้มุ่งเป้าไปที่ผู้ฝึกยุทธฝึกหัดทุกคน แต่เป้าหมายจริงๆของการทดสอบในครั้งนี้คือการขัดเกลาผู้มีพรสวรรค์ระดับสูงเท่านั้น

คนเจ็ดถึงแปดคนเดินออกมานอกเขตป่าด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย โดยไม่หันกลับไปมองยังป่าอีก

……

หลังจากวิ่งออกไปได้ระยะหนึ่ง เย่เทียนก็หยุดลง

ตอนนี้บนร่างกายของเขามีสิ่งของมากมายแม้ว่าของพวกนี้จะไม่หนักมากนัก แต่ก็ส่งผลต่อการต่อสู้เป็นอย่างมาก เขาไม่สามารถแบกวัตถุดิบเหล่านี้ไปขณะต่อสู้ได้

ภายใต้สถานการณ์ปกติ มีทางแก้ปัญหาอยู่ 2 วิธี 1 คือกลับไปตรงทางเข้าหุบเขาเพื่อแลกเปลี่ยนวัตถุดิบเหล่านี้ให้กลายเป็นคะแนน แต่การทำเช่นนั้นมันค่อนข้างเสียเวลาเกินไป

วิธีที่สองคือการซ่อนวัตถุดิบเหล่านี้ไว้ที่ไหนสักแห่ง แล้วค่อยกลับมานำมันออกไป

“เราคงต้องฝังมันไว้ก่อน!”

เย่เทียนขุดหลุมอย่างรวดเร็ว เขาฝังวัตถุดิบทั้งหมดไว้และหากิ่งไม้มาปกปิดมัน

พื้นที่ป่านั้นกว้างใหญ่ เป็นไปได้ยากมากที่คนอื่นจะค้นพบวัตถุดิบเหล่านี้เข้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสัตว์ร้ายทั่วไปมันไม่มีทางสนใจวัตถุดิบเหล่านี้

เท่านี้ก็เรียบร้อย ทุกอย่างพร้อมแล้ว เย่เทียนเร่งมุ่งหน้าไปทางตะวันออกเฉียงใต้ทันที

ปัง!!!

ในระยะไกล เสียงการต่อสู้ดังแว่วมา แค่เสียงก็รู้แล้วว่าการต่อสู้นั้นดุเดือดขนาดไหน

“หรือว่าจะมีคนต่อสู้กับอสูรงูหลามตัวนั้นอีกครั้ง?”

เย่เทียนคาดเดา

แม้ว่าสัตว์อสูรงูหลามจะแข็งแกร่ง แต่ครั้งนี้คงมีผู้ฝึกยุทธ์ไม่น้อยที่พยายามโจมตีมัน หากประมือกันจริง สัตว์อสูรงูหลามตัวนี้ คงไม่สามารถรับมือกับศิษย์เหล่านั้นได้

“หวังว่าจะไปถึงทัน!”

เย่เทียนแอบคาดหวังลึกๆ

ไม่กี่วินาทีต่อมาเย่เทียนก็มาถึง แต่สถานการณ์ไม่เหมือนกับที่เขาคาดไว้

“นี่…”

รูม่านตาของเย่เทียนหดแคบลง

มีผู้ฝึกยุทธ์สิบกว่าคนกําลังล้อมงูหลามใบไม้เขียวที่กำลังได้รับบาดเจ็บ ลำตัวของมันไม่ได้ยาว 10 เมตรอย่างที่เขาได้ยินมา แต่มันกลับยาวถึง 15 เมตร