ที่ล้ำค่าที่สุดในร่างกายของงูหลามใบไม้เขียวก็คือโลหิตอสูรของมัน แม้ว่าหนังของมันจะมีมูลค่าหลายพันหยวน แต่เย่เทียนก็ไม่สามารถนําติดตัวไปด้วยได้ อีกทั้งการเลาะหนังของมันยังเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก
โม่เฉ่าเป่ยและคนอื่นๆน่าจะหาที่นี่เจอในเร็วๆนี้ เย่เทียนไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้นานนัก
“ก่อนที่งูหลามใบไม้เขียวจะตาย มันยังอุตส่าห์ลากสังขารของมันมายังที่แห่งนี้ิ เป็นไปได้ไหมว่าที่นี่มีสมบัติล้ำค่าที่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของมัน?”
เย่เทียนหันมองสังเกตพื้นที่โดยรอบ
“นั่น…”
สีหน้าของเขาพลันเปลี่ยนไป
ไม่ไกลนัก มีหินงอกหินย้อยห้อยอยู่บนเพดานของถ้ำ ของเหลวหยดหนึ่งหยดลงบนร่องก้อนหิน มันได้สะสมเป็นแอ่งน้ำขนาดเล็ก
ของเหลวนี้เปล่งแสงสีขาวจาง ๆ ออกมา เพียงแค่มองก็รู้ว่ามันไม่ธรรมดา
“ในนิยายที่เราเคยอ่านมักจะพูดถึงนมศิลาร้อยปี หรือไม่ก็พันปี หรือว่าของเหลวนี้จะเป็นอย่างนั้น?”
เย่เทียนคาดเดา
อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้ถึงที่มาของสมบัติชิ้นนี้ เขาเพียงแค่คาดเดาจากเนื้อหาของนิยายในชีวิตที่แล้วของเขาเท่านั้น
แต่ไม่ว่าอย่างไร สิ่งนี้ต้องล้ำค่าอย่างแน่นอน
ดังนั้น….
เย่เทียนหยิบขวดน้ำอีกขวดออกมาและเทน้ำที่เหลือทิ้งจนหมด จากนั้นเขาก็นำขวดน้ำตักน้ำนมศิลาที่หยดลงมาจากหินย้อยในแอ่งจนหมด
ของเหลวนี้มีอยู่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น คาดว่าคงถูกงูหลามใบไม้เขียวตัวนี้กินไปแล้วไม่น้อย ของเหลวที่เหลือจึงสามารถเติมเต็มได้เพียงแค่ครึ่งขวดน้ำของเขา
เย่เทียนมองไปที่หินย้อยและของเหลวสีขาวที่ค่อยๆสะสมอยู่ด้านบนผนังถ้ำ ทันใดนั้นเขาก็คิดถึงบางอย่าง
“ด้วยความเร็วที่มันหยดลงมา น่าจะสามารถเก็บของเหลวนี้ได้มากกว่าหนึ่งร้อยหยดต่อวัน แต่เราไม่มีเวลามากขนาดนั้น และอีกอย่างสิ่งนี้ก็ไม่สามารถปล่อยให้ศิษย์พวกนั้นได้มันไป เราจำเป็นต้องทำลายมันทิ้งก่อน!”
เย่เทียนพึมพำพร้อมตัดสินใจอย่างเด็ดขาด
จากนั้นเขาก็ใช้ดาบเหล็กในมือฟันไปที่หินย้อย หินย้อยบนผนังถ้ำทั้งหมดถูกทำลายอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็เดินวนไปรอบๆปกปิดลบร่องรอยภายในสถานที่แห่งนี้
“การที่ถ้ำนี้สามารถผลิตของเหลวล้ำค่าเช่นนี้ได้ แสดงว่าอาจจะมีสมบัติบางอย่างอยู่ในชั้นหิน แต่ชั้นหินนี้มันแข็งเกินไป ในตอนนี้เราคงทำลายมันไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นค่อยกลับมาสำรวจมันภายหลัง!”
เย่เทียนส่ายหัวด้วยความเสียดาย
หลังจากลบร่องรอยของตนแล้ว เย่เทียนก็ควักลูกตาของงูหลามใบไม้เขียว และหันหลังออกจากถ้ำไป
ภายในเวลาไม่ถึงสิบนาทีหลังจากเย่เทียนจากไป ศิษย์กลุ่มหนึ่งก็ไล่ตามรอยเลือดของอสูรงูจนมาถึงบริเวณถ้ำ
เมื่อพวกเขาเดินลึกลงไปในถ้ำพวกเขาก็ต้องตกตะลึงไปในทันที
“มันตายแล้ว!”
ผู้ฝึกยุทธ์คนหนึ่งกล่าวด้วยความประหลาดใจ
“บ้าเอ๊ย มีคนควักลูกตาของมันออกไปก่อนพวกเราจะมาถึงก้าวหนึ่ง นั่นมันมีมูลค่าถึง 1,000 คะแนน!” โม่เฉ่าเป่ยพูดออกมาด้วยความโกรธ
ศิษย์คนอื่น ๆ ก็โกรธเช่นกัน ในการเผชิญหน้ากับอสูรงูตัวนี้ทำให้พวกเขาสูญเสียเป็นอย่างมาก บางคนได้รับบาดเจ็บ บางคนถึงกับเสียชีวิต แต่ตอนนี้เขากลับต้องคว้าน้ำเหลว มีคนช่วงชิงของที่ควรจะเป็นของพวกเขาก่อนที่พวกเขาจะมาถึงเพียงครู่เดียว
“แย่แล้ว เลือดสัตว์อสูรในหัวใจของมันก็ถูกเอาออกไปแล้วด้วย ภายในร่างของมันมีแต่เลือดสัตว์ร้ายธรรมดาเท่านั้น!” ผู้ฝึกยุทธ์อีกคนตะโกนขึ้น
เลือดของสัตว์อสูร ดวงตาของงูหลามใบไม้เขียว
ของที่สําคัญที่สุดทั้งสองชิ้นถูกนําออกไป แม้ว่าซากศพของมันจะมีค่า แต่โม่เฉ่าเป่ยและคนอื่นๆก็ไม่สนใจซากศพของสัตว์อสูรนี้ พวกเขาทำเพียงหันหลังและเดินจากไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Your Talent Is Mine ระบบคัดลอกพรสวรรค์