Your Talent Is Mine ระบบคัดลอกพรสวรรค์ นิยาย บท 12

างเฮ่อ 10 คะแนน!”

“หลี่เซิง 15 คะแนน!”

“เปาเหล่ย 23 คะแนน!”

“วังดง 0 คะแนน!”

อาจารย์ที่ประกาศคะแนนมองไปยังวังดงที่ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล เขาสามารถคาดเดาได้ว่าวังดงจะต้องถูกทุบตีอย่างรุนแรงและแย่งวัตถุดิบไปจึงเป็นเหตุให้ไม่ได้รับคะแนนเลยแม้แต่คะแนนเดียว

แต่สําหรับเรื่องแบบนี้ มันเป็นเรื่องปกติ หากไม่แข็งแกร่งมากพอจะถูกช่วงชิงไปก็สมควรแล้ว

“หลี่หยุนซิง 195 คะแนน!”

เมื่อคะแนนของหลี่หยุนซิงถูกประกาศออกมา เหล่าศิษจากสถาบันที่ 2 ก็แสดงสีหน้าภาคภูมิใจ เนื่องจากหลี่หยุนซิงเป็นคนของสถาบันกองทัพที่ 2 เช่นเดียวกับพวกเขา นี่เป็นหน้าเป็นตาของสถาบันอย่างแท้จริง

“ชิ!! แค่ 195 คะแนน แกยังกล้าที่จะท้าประลองกับฉันอีก?”

โม่เฉ่าเป่ยเดินออกมาจากเขตป่าและมองไปที่หลี่หยุนซิงด้วยสีหน้าเย็นชา

จากนั้นเขาก็หยิบชิ้นส่วนของสัตว์ร้ายที่เขาได้รับออกมาทีละชิ้น

อาจารย์ผู้ตรวจคะแนนเริ่มตรวจสอบสิ่งที่โม่เส้าเป่ยได้รับมาอย่างละเอียดและประกาศออกมาด้วยสีหน้าตกตะลึง “โม่เฉ่าเป่ย 427 คะแนน!”

“เยอะขนาดนั้นเลย?”

สีหน้าของหลี่หยุนซิงเปลี่ยนไปและกล่าวออกมาอย่างเย็นชา

“แกจะต้องแย่งคนอื่นมาแน่!”

“นั่นก็เป็นความสามารถของฉัน!”

โม่เฉ่าเป่ยยิ้มเยาะ

ใบหน้าของหลี่หยุนซิงพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงและไม่รู้ว่าจะกล่าวโต้แย้งอย่างไรดี

“ว้าว 427 คะแนน ในบรรดาอัจฉริยะของสถาบันกองทัพที่ 1 โม่เฉ่าเป่ยเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด แม้แต่พูดถึงศิษย์ทั้งหมดของทุกสถาบันในฐานหลินไห่เขาก็ยังคงเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดอยู่ดีคงไม่มีใครที่ได้คะแนนมากกว่าเขาหรอก!”

“พวกนายยังไม่รู้ใช่ไหมว่าอสูรงูหลามใบไม้เขียวตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้นในเขตป่า มันถูกผู้ฝึกยุทธจำนวนมากโจมตีจนบาดเจ็บสาหัสและหลบหนีไป แต่สุดท้ายก็มีคนผู้หนึ่งชุบมือเปิบผลประโยชน์ทั้งหมดจากอสูรตัวนั้น เพียงแค่คะแนนอย่างเดียวมันก็มีมูลค่ามากถึง 1,000 แต้มแล้ว!”

“ใครกันที่ทำเช่นนั้น? ดวงตาของสัตว์อสูรก็เพียงพอที่จะได้อันดับหนึ่งแล้ว โชคช่างเข้าข้างเขาจริงๆ! ”

“แม้ว่าเขาจะโชคดี แต่การแย่งชิงของจากมือผู้ฝึกยุทธ์จำนวนมาก มันทำให้โม่เฉ่าเป่ยและคนอื่นๆโกรธจนแทบบ้า หากคนๆนั้นกล้าเอาลูกตาของสัตว์อสูรงูหลามใบไม้เขียวมาแลกเป็นคะแนนจริง ๆ ตัวตนของเขาก็จะถูกเปิดเผย มันไม่เท่ากับว่ากำลังดูหมิ่นล่วงเกินโม่เส้าเป่ยและคนอื่นๆซึ่งหน้าหรอกหรือ?”

“หึ! รางวัลของอันดับหนึ่งคือเลือดสัตว์อสูรระดับกลาง 3 ชุด และเงินอีก 100,000 หยวน ถึงจะล่วงเกินโม่เฉ่าเป่ยมันก็คุ้มค่า โม่เฉ่าเป่ยคงไม่กล้าลงมือในฐานหลินไห่หรอกมั้ง”

“นายไม่รู้หรอ? โม่เฉ่าเป่ยเป็นคนของตระกูลโม่ที่ของฐานหลินไห่ การล่วงเกินคุมอำนาจที่แข็งแกร่งเช่นนั้นไม่ใช่เรื่องดีเลย”

โม่เฉ่าเป่ยไม่สนใจบทสนทนาของคนอื่น ๆ สายตาของเขาจับจ้องไปที่ทางเข้าป่า

“ฮึ่ม!! ฉันไม่เชื่อว่าเจ้านั้นจะยอมทิ้งตำแหน่งอันดับหนึ่ง หากฉันว่ามันเป็นใคร ฉันจะทำให้มันเสียใจกับความกล้าหาญของมัน!” ดวงตาของโม่เฉ่าเป่ยฉายแววดุร้ายและคิดกับตัวเอง

เมื่อเวลาที่กําหนดใกล้จะสิ้นสุดลง เด็กหนุ่มคนหนึ่งก็เดินออกมาจากเขตป่า เขาสะพายกระเป๋าใบใหญ่และกระเป๋าใบเล็กไว้บนหลัง

เด็กหนุ่มคนนี้คือเย่เทียน

“อาจารย์ นี่คือสิ่งที่ผมได้รับ โปรดคํานวณดู!”

เย่เทียนส่งถุงใบใหญ่ให้อาจารย์ที่คํานวณคะแนนแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

อาจารย์ได้เปิดกระเป๋าและพิจารณาอย่างรอบคอบและกล่าวว่า

“ทั้งหมด 163 คะแนน!”

คะแนนขนาดนี้ก็ไม่น้อยแล้ว อีกนิดเดียวก็จะติดสิบอันดับแรกได้

เย่เทียนพยักหน้า

“อาจารย์ ผมยังมีชิ้นส่วนสัตว์อสูรอีกชิ้นหนึ่ง!”

เย่เทียนหยิบลูกตาของงูหลามใบไม้เขียวออกมาจากเป้และวางบนโต๊ะ

เมื่อดวงตาของสัตว์อสูรปรากฏขึ้น พลังลึกลับก็แผ่ออกมาจากดวงตานั้น

“คุณได้ลูกตาของอสูรงูหลาม!” อาจารย์ผู้ตรวจคะแนนมองเย่เทียนด้วยความประหลาดใจ

“ชิ้นนี้มีมูลค่า 1,000 คะแนน คะแนนรวมของคุณคือ 1,163 คะแนน! ”

หืม!!!!