Your Talent Is Mine ระบบคัดลอกพรสวรรค์ นิยาย บท 114

บทที่ 114 อสูรราชาไร้เทียมทาน!

“เสี่ยวเสวียน ไปกันเถอะ!”

เย่เทียนกระโดดขึ้นหลังของเสียวเสวียนและบินขึ้นไปบนท้องฟ้า มุ่งหน้าไปยังฐานทัพทะเลมาร

เพียงไม่นาน

เสียวเสวียนบินเข้าใกล้ฐานทะเลมาร แต่ก็ไม่ได้เข้าใกล้มากนัก

ตูม!!!

เสียงการต่อสู้ดังมาจากที่ไกลๆ

“ช่างเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอะไรเช่นนี้”

รูม่านตาของเย่เทียนหดแคบลง และแอบตกใจลึกๆ

ห่างออกไป

สัตว์อสูรจํานวนมากกําลังล้อมฐานทะเลมาร ยิ่งไปกว่านั้นพวกมันยังระดมโจมตีทั้งทางอากาศ และบนพื้นดิน

บนฟากฟ้ามีฝูงสัตว์อสูรระดับราชาจํานวนมากที่โจมตีค่ายกลป้องกันอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่บนพื้นดินมีสัตว์อสูรชั้นยอด สัตว์อสูรระดับสูงและสัตว์อสูรระดับกลางระดับต่ําอีกนับไม่ถ้วน จนไม่สามารถนับจํานวนของพวกมันได้

หากจะว่ากันตามขนาดกองทัพของพวกมันแล้ว กองทัพสัตว์อสูรพวกนี้อย่างน้อยก็มากกว่าฝูงสัตว์อสูรที่ฐานหลินไห่ต้องเผชิญนับร้อยเท่า และแม้แต่ความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรเหล่านี้ก็ยังเหนือกว่ามาก

แต่ในบรรดาพวกมันทั้งหมดมีสัตว์อสูรตัวหนึ่งที่ยังไม่ได้ลงมือ

มันเป็นวานรสีทองร่างกายกํายําที่มีความสูงประมาณ 50 เมตร กลิ่นอายของมันราวกับจะทะลุผ่านเส้นขอบฟ้า แม้แต่ราชาอสูรทั่วไปก็ยังเป็นเหมือนมดปลวกเมื่ออยู่ต่อหน้ามัน

ทันใดนั้น

วานรตัวนั้นก็เหลือบมองเย่เทียน เพียงแวบเดียวที่มันหันมามองก็ทําให้เย่เทียนรู้สึกหนาวเหน็บไปจนถึงกระดูก

“น่ากลัว !”

เย่เทียนตระหนักได้ถึงความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรวานรตัวนี้ทันที

เขาอยู่ห่างจากอีกฝ่ายอย่างน้อย 100 กิโลเมตร และมองอีกฝ่ายจากระดับความสูง 1,000 เมตรเหนือพื้นดิน แต่อีกฝ่ายกลับยังพบตัวเขา

อย่างไรก็ตาม วานรสีทองตัวนี้เพียงแค่ชําเลืองมองไปที่เย่เทียน และเล็กให้ความสนใจ

“มันคงคิดว่าเราอ่อนแอเกินไป ไม่มีค่าพอให้มันสนใจ”

เย่เทียนพึมพํา

ใช่แล้ว ระดับการบ่มเพาะของเขาเป็นเพียงปรมาจารย์ที่ปรับแต่งเส้นชีพจรได้เพียงเส้นเดียวเท่านั้น และวานรสีทองก็มองไม่เห็นพรสวรรค์ของเขา ดังนั้นไม่แปลกที่มันจะไม่สนใจเขา

“เข้าไปที่ฐานทัพทะเลมารก่อน แล้วค่อยถามไถ่สถานการณ์!” เย่เทียนกวาดตามองการต่อสู้อยู่ระยะหนึ่งก่อนจะตัดสินใจ

จากสถานการณ์ปัจจุบัน เหล่าสัตว์อสูรไม่น่าจะให้ความสําคัญกับการโจมตีฐานทัพหลินไห่ที่อ่อนแอ ต่อให้มันโจมตีฐานหลินไห่ ก็คงจะเป็นหลังจากที่พวกมันสามารถทําลายฐานทัพทะเลมารได้

ดังนั้นการที่เย่เทียนอยู่ในฐานหลินไห่จึงเป็นเรื่องที่เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ เขาจึงตัดสินใจกลับมายังฐานทะเลมารเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ เมื่อเทียบกันแล้ว ฐานทะเลมารต้องรู้ข้อมูลเพิ่มเติมอย่างแน่นอน

ดังนั้น

เย่เทียนจึงมุ่งหน้าไปยังฐานทัพทะเลมาร ระหว่างทางเขาก็พบกับสัตว์อสูรบินจํานวนมากที่มาขวางทางเขา แต่พวกมันก็ถูกสังหารไปอย่างง่ายดาย

ในเวลานี้ประตูค่ายกลทั้งหมดฐานทะเลมารถูกปิดลง แต่หลังจากที่เย่เทียนหยิบบัตรประชาชน และเหรียญตราของประมาจารย์ด้านค่ายกลออกมา เขาก็ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในทันที โดยผ่านประตูขนาดเล็กที่เปิดได้ชั่วคราว

หลังจากเข้าไปในฐานเย่เทียนก็สําผัสได้ถึงความหดหูและความตึงเครียดของผู้คน เนื่องจากมีผู้ฝึกยุทธหลายคนที่กําลังต่อสู้อยู่ด้านนอก

เย่เทียนไม่รู้ว่าเย่วหลิงจะต่อสู้ข้างนอกหรือไม่ แต่เขาก็ยังคงพยายามติดต่อเย่วหลิง

“เย่เทียน คุณกลับมาแล้วหรือ? รอฉันก่อน!”

เย่วหลิงส่งข้อความนี้โดยใช้อุปกรณ์ติดต่อ

หลังจากนั้นไม่นาน เย่เทียนก็ได้พบกับเย่วหลิงอีกครั้ง

“คุณบาดเจ็บหรือ?”