Your Talent Is Mine ระบบคัดลอกพรสวรรค์ นิยาย บท 116

บทที่ 116 พรสวรรค์ในการถ่ายโอนวิญญาณระดับสูง!

“เย่เทียนฆ่าสัตว์อสูรระดับราชาได้!”

เย่วหลิงไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเย่เทียนเป็นคนทํา เธอรู้จักเย่เทียนมานานมาก เธอรู้จักเย่เทียนตั้งแต่ยังคงเป็นนักรบ และเย่เทียนช่วยชีวิตเธอไว้

ตอนนั้นเย่เทียนมีระดับการบ่มเพาะและความแข็งแกร่งด้อยกว่าเธอมาก เธอเห็นเพียงว่าเย่เทียนเป็นอัจฉริยะ ที่มีพรสวรรค์ในการบ่มเพาะระดับสูงและอยาก ได้เย่เทียนมาเป็นลูกน้อง

“พรสวรรค์ของเย่เทียนต้องเป็นพรสวรรค์ระดับหลุดพ้นอย่างแน่นอน และเขามีพรสวรรค์ด้านดาบ ด้านพละกําลัง และด้านความเร็วระดับที่ทรงพลังมาก!” “ตอนนี้เขาได้กลายเป็นปรมาจารย์ไร้เทียมทานไปแล้ว!”

ใช่แล้ว ในสายตาของเย่วหลิง เย่เทียนสมควรกับฉายาปรมาจารย์ไร้เทียม ทานอย่างไม่ต้องสงสัย การสังหารอสูรราชา ภายในสองกระบวนท่า ไม่ใช่ ปรมาจารย์ไร้เทียมทาน แล้วจะเรียกว่าอะไรได้?

ตอนนี้

ในที่สุดเย่วหลิงก็เข้าใจแล้วว่าทําไมเย่เทียนถึงสามารถรับมือกับวิกฤติฝูงสัตว์ ร้ายของฐานหลินไห่ได้ นี่คือปรมาจารย์ไร้เทียมทาน ต่อให้มีอสูรระดับราชา ทั่วไปบุกโจมตีฐานหลินไห่ ก็ไม่ใช่คู่มือของเย่เทียน
ตราบใดที่เขาไม่ได้เจอสัตว์อสูรราชาที่แข็งแกร่งเกินไป เย่เทียนก็แทบจะไร้เทียมทาน

เมื่อพลังของเขาถูกเปิดเผย เย่เทียนก็ไม่ซ่อนพลังไว้อีกต่อไป เขาช่วยตระกูล เย่วสังหารสัตว์อสูรชั้นยอดในค่ายกลทีละตัว

ณ จุดนี้เอง

เย่วหลิงเดินเข้ามาและมองไปที่เย่เทียนด้วยความประหลาดใจ “เย่เทียน ฉัน คิดมาตลอดว่าคุณแข็งแกร่งพอๆกับปรมาจารย์ที่แข็งแกร่ง แต่ในตอนนี้คุณกลับแข็งแกร่งยิ่งกว่านั้นอีก ฉันไม่เคยคิดเลยว่าพลังของคุณจะเทียบได้กับระดับราชา และยังสามารถฆ่าสัตว์อสูรระดับราชาได้!”

“ผมแค่โชคดีมีพรสวรรค์พิเศษ!”

เย่เทียนไม่ได้ปฎิเสธแต่อย่างใด

“ใช่แล้ว นี่คงเป็นสิ่งที่สวรรค์มอบให้แก่คุณ!” เย่วหลิงเห็นด้วยกับคําพูดของเย่ เทียน แต่ลึกๆ แล้วเธอรู้สึกหดหู่เล็กน้อย

เมื่อเทียบกับเย่เทียนแล้ว เธออ่อนแอและธรรมดาเกินไป

ในอดีต เธอรู้สึกว่านางอยู่ในระดับเดียวกับเย่เทียน แต่พลังการต่อสู้ของเย่ เทียนนั้นแข็งแกร่งกว่าเธอ และเธอก็ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเย่ว มีโอกาสมากมาย ในอนาคตเธอจะสามารถเป็นราชาได้ เย่เทียนไม่มีโอกาศเช่นเธอ

แต่ตอนนี้เธอคิดว่าเธอนั้นตีค่าตัวเองสูงส่งเกินไป เป้าหมายที่เธอต่อสู้เพื่อให้ได้มาตลอดชีวิต เป็นเพียงตัวละครเล็กน้อยที่สามารถฆ่าได้อย่างง่ายดายในสาย ตาของเย่เทียน

ความแตกต่างระหว่างทั้งสองต่างกันมาก

“นั่นคือเป้าหมายของเย่เทียนใช่ไหม?”

เย่วหลิงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า มันเป็นสนามรบระหว่างหยุนเมิ่งหลี่และอสูรไร้เทียมทาน

“ไปช่วยคนอื่นกันเถอะ!”

เย่เทียนตบไหล่เย่วหลิงและพูด

“อื้ม!”

เย่วหลิงได้สติและพยักหน้า

ทั้งสองเริ่มและรีบเข้าไปช่วยผู้ฝึกยุทธคนอื่น ๆ ฆ่าสัตว์อสูรกลางอากาศ
การต่อสู้ระหว่างหยุนเมิ่งหลี่และอสูรราชาไร้เทียมทานใกล้จะจบลงแล้ว

ณ จุดนี้เอง

หยุนเมิ่งหลี่และอสูรราชาไร้เทียมทานต่างก็ได้รับบาดเจ็บ แต่สีหน้าของหยุน เมิ่งหลี่ยังคงสงบนิ่งแต่ในใจเขากลับรู้สึกกังวลเล็กน้อย

“ถอยไปซะ ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า มิฉะนั้นวันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า!”

หยุนเมิ่งหลี่กล่าวข่มขู่

ราชาไร้เทียมทานจะยอมแพ้ได้อย่างไร? และในตอนนี้ทั้งวานรสีทองและหยุ นเมิ่งหลี่ต่างไม่สามารถยอมรับความพ่ายแพ้ได้

ทันใดนั้น หยุนเมิ่งหลี่ก็หยิบของสิ่งหนึ่งออกมา สีหน้าของอสูรราชาไร้เทียม ทานก็เปลี่ยนไปทันที

แต่มันไม่กล้าหนี เพราะถึงถ้ามันหนีจะไป ตัวตนที่ทรงอํานาจกว่ามัน คงไม่
ปล่อยมันแน่

ตอนนี้มันกระตุ้นพลังทางสายเลือดของมันแล้ว พลังปราณของมันพลันพุ่ง
ทะยานขึ้น

แต่อสูรราชาไร้เทียมทานยอมตายในสนามรบและไม่คิดจะหนีกลับไป หยุน
เมิ่งหลี่จึงไม่มีทางเลือกอื่นก็จําเป็นต้องใช้มันสังหารอสูรราชาไร้เทียมทาน