Your Talent Is Mine ระบบคัดลอกพรสวรรค์ นิยาย บท 59

ยวจีนกําลังมีความสุขกับการค้นหาสัตว์อสูรระดับสูงในป่า แต่น่าเสียดายที่จํานวนสัตว์ร้ายระดับสูงในพื้นที่แถบนี้นับวันจะยิ่งน้อยลงเรื่อยๆยากที่จะหาสัตว์อสูรสูงได้พบ

สําหรับในพื้นที่ลึกเข้าไป มันยังไม่มีความกล้าขนาดนั้น สัญชาตญาณของมันบอกมันว่าที่นั่นไม่ใช่ที่ที่มันควรเข้าไป

ในฐานะที่มันเป็นสัตว์อสูร ย่อมรู้ดีว่าป่าใบไม่โปรยมีกฎเกี่ยวกับระดับความแข็งแกร่งที่เข้มงวดมากแต่ละพื้นที่จะมีสัตว์อสูรระดับสูงครอบครองและในฐานะที่มันเคยเป็นสัตว์อสูรระดับกลางมันก็ยังมีอาณาเขตของตัวเอง

เมื่อตอนที่มันยังเป็นสัตว์อสูรระดับกลาง มีสัตว์อสูรระดับสูงหลายตัวที่พยายามปราบปรามกําลังเผ่าพันธ์ของพวกมันแต่ก็ล้วนถูกทุบตีจนหนีไป

เป็นผลให้พื้นที่แถบนี้มีเพียงมันเท่านั้นที่เป็นเจ้าของอาณาเขตขนาดเล็กบริเวณนี้ได้

อย่างไรก็ตามเรื่องนั้นมันก็ผ่านไปแล้ว ตอนนี้มันมีความสามารถเพียงพอที่จะฆ่าสัตว์อสูรระดับสูงได้อย่างง่ายดายอาณาเขตของมันจึงขยายใหญ่ขึ้น
แต่ก็ยังจํากัดพื้นที่อยู่แค่บริเวณนี้เท่านั้น หากเป็นส่วนลึกของป่า มันย่อมไม่มีความกล้ามากพอ

ร้อนในที่แห่งนั้นเป็นอาณาเขตของสัตว์อสูรชั้นยอด หากต้องพบเจอกับสัตว์อสูรเหล่านั้นไม่มีทางเลยที่มันจะสามารถเอาชนะได้บางทีอาจจะไม่สามารถหลบหนีได้ด้วยซ้ํา

ดังนั้นมันจึงตระเวนอยู่แค่ในบริเวณแถบนี้เท่านั้น ถึงแม้จะหาสัตว์อสูรระดับสูงไม่ได้แล้วก็ไม่มีปัญหาอะไร

อย่างไรก็ตามเย่เทียนก็บอกมันว่าไม่รีบร้อนหาสัตว์อสูรระดับสูงแล้ว เพราะอีกไม่นานเขาก็จะไปจากที่แห่งนี้ และให้ค่าสัญญาว่าจะพามันไปด้วย

ทันใดนั้น

กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏขึ้นจากระยะไกล

“สัตว์อสูรชั้นยอด!!!!”

แม้ว่าเสี่ยวจินจะไม่เคยเห็นสัตว์อสรชั้นยอดมาก่อน แต่กลิ่นอายนี้เห็นได้ชัดว่ามันต้องเป็นสัตว์อสูรชั้นยอดอย่างแน่นอน

รูป!

เสี่ยวจินเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อกลับไปหาเย่เทียนโดยเร็วที่สุด มันต้องรีบแจ้งให้เจ้านายจองมันรีบหนีออกจากป่าใบไม้โปรย
ไกลออกไป

วานรขาวยักษ์ลิงยักษ์มองไปยังเสียวจนราวกับว่าดวงตาของมันสามารถมองทะลุผ่านสิ่งกีดขวางทุกสิ่ง

มันไม่รู้จักเสี่ยวจิน แต่เสียวจนปรากฏตัวในดินแดนของมัน สมควรที่จะต้องยอมสยบต่อมันหากมันไม่ยอมจำนนก็ต้องกลายเป็นอาหารว่างของมัน

ตูม!

วานรขาวยักษ์เริ่มเคลื่อนไหว ร่างอันใหญ่โตเมินเฉยต่อต้นไม้ยักษ์ที่ขวางทางอยู่อย่างสิ้นเชิงมันกระโดดออกไปหลายพันเมตรในครั้งความเร็วโดยปกติของมันช้ากว่าเสียวจนเพียงเล็กน้อยแต่ร่างกายขนาดใหญ่ของมันสามารถกระโดดข้ามต้นไม้ขนาดใหญ่ในป่าได้อย่างง่ายดายจึงทําให้มันสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วขึ้นไปอีก

ตรงกันข้ามกับเสี่ยวจีนที่เคลื่อนที่พร้อมกับหลบหลีกต้นไม่ใหญ่มากมายในป่าดังนั้นความเร็วของเสียวจนจึงด้อยกว่าวานรขาวยักษ์

ผ่านไปเพียงไม่นาน

วานรขาวยักษ์ก็ปรากฏตัวด้านหลังของเสี่ยวจิน

เสี่ยวจนมองไปยังร่างที่เหมือนภูเขาที่ปลดปล่อยกลิ่นอายอันน่าสยดสยองออกมาทั่วทั้งร่างของมันสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว

ทันใดนั้น มันก็สัมผัสได้ถึงตัวตนของเยเทียน

“นายท่าน มาช่วยข้าด้วย!”

เสี่ยวจินใช้สัมผัสทางจิตสํานึกติดต่อเย่เทียนและเรียกหาเขา

นี่เป็นสายใยผูกพันระหว่างสัตว์เลี้ยงและเจ้านาย แต่หากระยะทางห่างกันเกินไปก็จะไม่สามารถสื่อสารกันได้

ในเวลานี้เย่เทียนเองก็สังเกตุเห็นวานรยักษ์สีขาวเช่นกัน

กลิ่นอายอันน่าสยดสยองแผ่กระจายออกไปไกลถึงสิบลี้ มันไม่แม้แต่จะปกปิดกลิ่นอายเลยแม้แต่น้อยเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่สังเกตเห็นมัน

“เสี่ยวจิน! ”

เย่เทียนรู้สึกร้อนใจมาก

เขาได้ยินเสี่ยวจนร้องขอความช่วยเหลือ ด้วยความแข็งแกร่งของเสียวจนไม่มีทางที่จะสามารถต้านทานชั้นยอดได้
เร็ว!

เร็วอีก!

ต้องเร็วกว่านี้!

เย่เทียนวิ่งลัดเลาะผ่านต้นไม้ในป่าอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดก็มาถึงไม่ไกลจากเสี่ยวจิน

ในเวลานี้เขาเห็นมือยักษ์ราวกับบดบังท้องฟ้าของวานรสีขาวจับร่างของเสียวจนอยู่ภายใต้ฝ่า มือนั้นเสี่ยวจีนที่อ่อนแอไม่สามารถขยับตัวแม้แต่นิดเดียว

“มันไม่ใช่สัตว์อสูรชั้นยอดธรรมดา!”

รูม่านตาของเยเทียนหดแคบลง

สัตว์อสูรตัวนี้แข็งแกร่งเกินไป มันอาจจะเป็นสัตว์อสูรชั้นยอดระดับกลางหรือสูงกว่านั้น

ความแข็งแกร่งของเย่เทียนอาจจะสามารถทุบตีสัตว์อสูรชั้นยอดที่อ่อนแอได้แต่วานรขาวยักษ์ตัวนี้เย่เทียนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน

แต่เย่เทียนก็ยังคงเลือกที่จะลงมือ!

เสี่ยวจนเป็นสัตว์เลี้ยงตัวแรกของเขาและยังช่วยเหลือเขาไว้ไม่น้อยหากแม้แต่เสียวจนเขายังไม่สามารถช่วยอะไรไม่ได้ เขาก็เป็นเพียงเศษสวะที่ไร้ประโยชน์