Your Talent Is Mine ระบบคัดลอกพรสวรรค์ นิยาย บท 60

อมาถึงด้านนอกของป่าใบไม่โปรย ความเร็วของเย่เทียนและเสียวจินก็สามารถแสดงออกมาได้อย่างเต็มที่

เนื่องจากสิ่งกีดขวางด้านนอกมีน้อยมาก พวกเขาจึงสามารถวิ่งด้วยความเร็วที่สูงสุดโดยไม่จeเป็นต้องหลบหลีกอุปสรรค

เมื่อเปรียบเทียบกับความสิ้นหลังในป่าใบไม่โปรยแล้ว

ที่นี่คือสวรรค์อย่างแท้จริง

เย่เทียนกระโดดขึ้นหลังของเสี่ยวจิน เสี่ยวจินก็ระเบิดความเร็วของมันทั้งหมดออกมา ความเร็วของมันในขณะนี้เร็วกว่าเสียงถึง 25 เท่ากลายเป็นลําแสงพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วด้านหลัง

วานรยักษ์ไล่ตามออกมานอกป่าใบไม่โปรย แต่เมื่อวานเห็นว่าความเร็วของมันด้วยความเสียวจินและยากที่จะไล่ตามเสียวจนได้ทันมันจึงได้แต่ทุบหน้าอกตัวเองอย่างรุนแรงและคํารามออกมาเสียงดังลั่นก่อนจะหันหลังกลับไปยังป่าใบไม่โปรยอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อเห็นว่าวานรยักษ์ไม่ได้ไล่ตามมาแล้ว เย่เทียนก็รีบบอกให้เสี่ยวจินหยุด

ตอนนี้พวกเขาอยู่ไกลจากฐานหลินไห่มาก คาดว่าห่างออกไปหลายร้อยล์

เนื่องจากเขาไม่กล้าวิ่งกลับไปยังฐานหลินไห่เพราะฐานหลินไห่ยังอยู่ใกล้กับป่าใบไม่โปรยมากเกินไปหากเขาวิ่งหนีไปทางฐานหลินไห่แล้วบางทีวานรยักษ์อาจจะไล่ตามมาและมันจะกลายเป็นหายนะครั้งใหญ่ของฐานหลินไห่อย่างแน่นอน

เพื่อความปลอดภัยของฐานหลินไห่ เขาจึงให้เสี่ยวจินวิ่งไปยังอีกทิศทางหนึ่งซึ่งมันเป็นทิศตรงกันข้ามกับฐานหลินไห่

เมื่อเห็นว่าทุกอย่างปลอดภัยแล้วเย่เทียนและเสี่ยวจินก็หาทางกลับไปยังฐานหลินไห่และใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าจะพบทางกลับที่แน่นอน

เขาจะไม่ยอมรับว่าเขาเกือบจะหาทางกลับไม่เจอ

ฐานหลินไห่

เมื่อเย่เทียนกลับมาพร้อมกับเสี่ยวจิน ของกก็ทําให้ผู้คนจํานวนมากตกใจตกใจอีกครั้งการกําราบสัตว์อสูรเป็นสิ่งที่หลายคนไม่สามารถทําได้

เนื่องจากสติปัญญาของสัตว์อสูรส่วนใหญ่นั้นอยู่ในระดับต่ํา

พวกมันจึงไม่มีความคิดที่จะยอมจํานนในใจของสัตว์อสูรมีความเป็นไปได้เพียงสองอย่างนั้นไม่ฆ่าก็ถูกฆ่าไม่รู้ว่ามีนักรบผู้เชี่ยวชาญกคนที่คิดจะปราบสัตว์อสูรระดับกลางแต่สุดท้ายพวกเขาก็ล้มเหลว

เย่เทียนกลับสามารถสยบสัตว์อสูรระดับสูงอย่างเสือดาวมังกรทองได้หากพวกเขารู้ว่าเสียวจ นมีพรสวรรค์ด้านความเร็วระดับสูงสุด พวกเขาคงอิจฉาจนตาย

หากไม่ใช่เพราะว่าสัตว์เลี้ยงไม่สามารถซื้อขายได้ คงจะมีคนจํานวนมากยื่นข้อเสนอขอซื้อเสี่ยวจนในราคาที่มหาศาล

พื้นที่ส่วนกลาง บ้านของเย่เทียน

เมื่อเย่หูเห็นเสี่ยวจินที่มีร่างกายสูงถึง 10 เมตร เธอก็รู้สึกกลัวเล็กน้อยเพราะกลิ่นอายของเสี่ยวจินนั้นแข็งแกร่งเกินไป จนเธอนั้นแทบจะไม่สามารถทนต่อกลิ่นอายของเสี่ยวจนได้

“เสี่ยวจน เก็บกลิ่นอายของเจ้าก่อน!”

เย่เทียนตบหัวเสี่ยวจินแล้วรีบพูด

“นายท่าน…”

เสี่ยวจินส่ายหางและคํารามใส่เย่เทียนด้วยความขุ่นเคือง จากนั้นเขาก็เก็บกลิ่นอายของมันอย่างว่าง่าย

ถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายที่ใหญ่โตของมัน มันคงจะดูเหมือนลูกแมวน้อยจริงๆ

“เสี่ยวหย นี่คือเสี่ยวจิน สัตว์เลี้ยงตัวแรกของพี่! เจ้าสามารถเข้ามาใกล้มันได้!เสี่ยวจินจะไม่ทําร้ายเจ้า”

เย่เทียนแนะนําเกี่ยวจินให้น้องสาวของเขารู้จัก

ภายใต้ค่าพูดของเยเทียน ในที่สุดเยี่หยูก็ทักทายเสี่ยวจิน

“เสี่ยวจิน สวัสดี ข้าชื่อเย่หยู”

เสี่ยวจินเอาหัวของมันถูหัวเล็กๆของเยี่หยูเพื่อแสดงความเป็นมิตร

มันรู้ว่ามนุษย์ตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้ามันคือน้องสาวของเจ้านายและยังเป็นคนที่มันจะต้องคอยปกป้องในอนาคต

ใช่แล้ว เย่เทียนได้บอกกับเสี่ยวจินแล้ว

ในอนาคตเมื่อเขาไม่อยู่ เสี่ยวจินมีหน้าที่ปกป้องเย่หยู

มันไม่กล้าขัดคําสั่งของเยเทียนดังนั้นมันจึงต้องสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเย่หยก่อน

เช้าวันต่อมา
เย่เทียนมุ่งหน้าไปยังตลาดมืด เมื่อเขามาถึงหอยุทธ์

พนักงานขายก็ผ่าเย่เทียนไปพบกับผู้ดูแลหัวหน้าหอยุทธในฐานะผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งของฐานหลินไห่

ครั้งนี้เขามาที่นี่เพื่อหารือกับผู้ดูแล

พรสวรรค์ในการบ่มเพาะระดับสูงนั้นไม่น่าตกใจมากนักฐานเขี้ยวเหล็กที่เป็นฐานทัพขนาดกลางก็มีผู้มีพรสวรรค์ในการบ่มเพาะระดับสูงอยู่หลายคน
อวจงเป็นถึงผู้ดูแลหอยุทธสาขาฐานหลินไห่เขาถูกส่งมาจากฐานขนาดใหญ่พรสวรรค์ในการบ่มเพาะระดับสูงไม่นับว่าเป็นอัจฉริยะ