อยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นสาม นิยาย บท 14

ชายคนนั้นเอ่ยพลางเดินเข้ามาด้านใน

ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา อายุประมาณยี่สิบหกถึงยี่สิบเจ็ดปี เสียงของเขาเหมือนสายน้ำที่ไหลเชี่ยวกราก ปลอบประโลมและสงบนิ่ง

คุณลักษณะทั้งหมดนี้เหมือนได้รับการจัดวางอย่างสวยงาม เขามีใบหน้าที่น่าดึงดูดใจ เหมือนภาพวาดที่ดีที่สุดโดยศิลปินมีฝีมือ

ชื่อของเขาคือ สิงหา เกียรตินุกูล ลูกชายคนโตของธนดล และลูกพี่ลูกน้องของวาโย

ปรียาดาหรี่ตามองชายคนนั้น มีรูปลักษณ์ที่มืดและยากแท้หยั่งถึง

เราไม่รู้ว่าเขา... เกี่ยวข้องกับวาโย แล้วก็เป็นญาติฝ่ายแม่วาโย ไม่น่าแปลกใจที่เขาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนั้น

อย่างไรก็ตาม ปรียาดารู้จักชายคนนี้มาเจ็ดปีแล้ว ความจริงที่ว่าเธอเพิ่งรู้ว่าเขาเป็นทายาทของเกียรตินุกูลเหมือนกับการตบหน้าเธออย่างจัง

เกียรตินุกูล... ครอบครัวที่เทียบพอ ๆ กับธนโสภณ! ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาดูเหมือนไม่มีใครหยุดได้ เขามีครอบครัวที่มีอำนาจคอยหนุนหลังเขา

“พ่อสิงห์...”

ดาวเหนือหลุดออกจากอ้อมกอดของปรียาดา ทันทีที่เท้าเล็กแตะพื้น ร่างกายที่อ่อนแรงของเขาก็เดินโซซัดโซเซ

เขากำลังจะล้มลงกับพื้น แต่มีท่อนแขนคว้าเขาไว้เสียก่อน

ในวินาทีต่อมาเด็กชายถลาเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของชายรูปงาม

“ระวัง ถ้าเราทำหน้าตัวเองหมดหล่อ จะหาเมียไม่ได้นะ”

เมื่อได้ยินเสียงปลอบประโลมจากด้านบน ดาวเหนือก็น้ำตาไหลออกมา “พ่อสิงห์ครับ…” เขาร้องออกมา

ทุกคนยกเว้นปรียาดาตกตะลึง

เสียงร้องที่ไร้เดียงสาของดาวเหนือเหมือนกับระเบิดที่ระเบิดภายในพื้นที่เล็ก ๆ ส่งคลื่นแห่งการทำลายล้างออกไป

‘พ่อสิงห์’ เป็นชื่อที่สื่อถึงหลายสิ่งหลายอย่างมากเกินไป

หรือว่า...

ยลดาเบิกตากว้างมองปรียาดาด้วยความไม่เชื่อ

เกิดอะไรขึ้น โลกนี้มันอะไรดัน นังปายไม่ใช่แค่ได้นอนกับวาโย แต่นอนกับสิงหาด้วยเหรอ? สิงหารู้เรื่องพวกนี้ไหม ปายไม่ใช่คลอดลูกภูผาเท่านั้น แต่ยังให้คลอดทายาทของสิงหาอีกด้วยเหรอ เป็นไปไง มันจะเป็นไปได้ยังไง!

ผู้หญิงส่วนใหญ่จะไม่สามารถเข้าใกล้ชายหนุ่มที่โดดเด่นคนใดคนหนึ่งได้เลย แต่ปรียาดากลับได้ครอบครองทั้งสองคน

ยลดาจะไม่อิจฉาและเกลียดชังปรียาดาได้อย่างไร

วาโยหดขาที่ตั้งท่าจะก้าวออกไปก่อนจะจ้องมองสิงหาที่กำลังอุ้มเด็กไว้ในอ้อมแขนด้วยความรัก ความอิจฉาพลุ่งพล่านขึ้นมาที่หน้าอกหนา

ดูเหมือนโชคของสิงห์จะดีกว่าเรา เขาไช่แค่ได้ลูกชายเท่านั้น แต่ยังได้ผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย...

“อ้าว พ่อลูกกันเหรอ!”

อัมราเป็นคนแรกที่ทำลายความเงียบ เมื่อนึกว่าเด็กในอ้อมแขนของสิงหาว่าเป็นหลานชายของตน อัมราก็เปี่ยมไปด้วยความสุข

เมื่อกี้ที่เธอปกป้องหญิงสาว เธอจึงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่พบว่าหญิงสาวคนนี้คือแม่ของหลานชายของเธอ

สิงหาเป็นคนสุภาพและมักจะกำหนดขอบเขตที่ชัดเจนระหว่างชายหญิง หากเป็นในอดีต ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอัมราคงไม่มีวันเชื่อว่าสิงหาซุกลูกนอกสมรสไว้

แต่เมื่อภาพตรงหน้าปรากฏขึ้น เธอจึงรู้สึกทึ่งกับปฏิสัมพันธ์อันอบอุ่นระหว่างสิงหากับเด็กคนนั้น จะเป็นอะไรได้อีกนอกจากสิงหาที่เป็นพ่อของเด็กชาย?

สิงหาลูบหลังดาวเหนือด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าแล้วเอ่ยด้วยเสียงนุ่มนวล “พ่อได้ยินว่าพวกเรากำลังมีปัญหาเลยมา จุ๊ ๆ อย่าร้องไห้สิ เอาล่ะ พ่อมาแล้วไง ไม่ปล่อยให้ใครรังแกเราหรอก”