อยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นสาม นิยาย บท 13

ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ

ยลดาได้ย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านธนโสภณแล้ว หากทุกอย่างราบรื่น เธอจะเป็นสุภาพสตรีคนต่อไปของธนโสภณกรุ๊ป ไม่มีเหตุผลที่เธอจะต้องเสี่ยงชีวิตลูกชายของเธอเพียงเพื่อที่เธอจะได้จับปรียาดาเข้าคุก

นอกจากนี้ ปรียาดาก็ไม่ได้พยายามแย่งชิงตำแหน่งของยลดาแต่อย่างใด ดังนั้นเหตุใดยลดาจึงวางแผนแผนการที่ยุ่งยากเพื่อจัดการเธอ

คุณหญิงนฤดีเดินไปยื่นมือไปพยุงยลดาที่ดูราวกับเธอกำลังจะล้มลงได้ทุกเมื่อขึ้นมา “อย่าร้องไห้บีม เธอจะต้องติดคุกเพื่อชดใช้ทุกอย่าง ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงผา ไม่ต้องกังวล เขาเป็นที่รักของครอบครัวธนโสภณ ใครก็ตามที่ทำร้ายเขาจะต้องได้รับความเกรี้ยวกราดของฉัน ฉันจะทำให้แน่ใจว่าพวกมันจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่โดยไรอิสรภาพ” คุณหญิงนฤดีปลอบโยน

ยลดาสูดน้ำมูก บีบน้ำตาอีกหยดจากดวงตาก่อนจะเอ่ยสั่นเครือ “ถ้าพี่ปายขอโทษ บีมก็คงจะรู้สึกดีขึ้นและปล่อยวางได้บ้าง ตะ แต่ ไม่ใช่แค่พี่ปายวางยาพิษลูกชายบีม แต่เธอยังโทษบีมราวกับว่าบีมจะทำร้ายลูกตัวเอง บีมอุ้มท้องผามาแปดเดือน จะมีแม่คนไหนกล้าทำร้ายลูก บีมจะทำร้ายเขาได้ยังไง”

คุณหญิงนฤดียื่นผ้าเช็ดหน้าให้ยลดาเพื่อซับน้ำตา โดยธรรมชาติแล้วคุณหญิงนฤดีจะเชื่อในตัวยลดาเพราะยังไงการให้กำเนิดลูกชายให้แก่ครอบครัวธนโสภณก็ควรเป็นความภาคภูมิใจและความสุขของเธอ เธอจะกล้าทำให้ทุกอย่างสูญเปล่าได้อย่างไร

ทุกคนในโลกจะทำร้ายภูผายกเว้นยลดา คุณหญิงนฤดีมั่นใจในสิ่งนี้

“เธอใจดีเกินไป ซับน้ำตาก่อน เธอยังมีฉัน ฉันกลับมาแล้ว ผู้หญิงคนนั้นจะไม่สร้างปัญหาอีก ตำรวจจะมาถึงแล้ว ฉันจะให้อู๋จัดการยัยนั่นเอง”

“ขะ ขอบคุณมากค่ะคุณหญิง” ยลดาสูดจมูก

ในขณะนั้นปรียาดารู้สึกถึงการเคลื่อนไหวในอ้อมแขนของตน เธอมองลงไปตามสัญชาตญาณก่อนจะเห็นว่าเด็กชายในอ้อมแขนตนกำลังจ้องมองไปที่เพดานด้วยตาเบิกกว้างอย่างไร้สติ ราวกับว่าเขากำลังครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ

“ดาวเหนือ ตื่นแล้วเหรอ” หญิงสาวเอ่ยขึ้น

เด็กหนุ่มกระพริบตาสองสามทีก่อนจะส่งยิ้มให้เธอ “ไม่ต้องกังวลครับ ผมไม่เป็นไร”

ปรียาดารู้สึกถึงความชื้นที่มุมตา มีก้อนเนื้อก่อตัวขึ้นจุกในลำคอ เธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้

ฉากนั้นต้อนรับวาโยขณะเดินเข้าห้องฉุกเฉินพอดี หญิงสาวผู้ซึ่งเห็นได้ชัดว่าใกล้จะพังทลายแสร้งทำเป็นนิ่งสงบต่อหน้าเด็ก เด็กน้อยพิงอ้อมกอดอันปลอดภัยของผู้เป็นแม่ เขามอบความไว้วางใจและการพึ่งพาอย่างแท้จริงให้กับเธอ

ปฏิสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกดูเป็นธรรมชาติมาก เขาไม่เคยเห็นปฏิสัมพันธ์เช่นนี้ระหว่างยลดาและภูผาเลย แต่กลับสัมผัสได้ถึงพลังแห่งความรักของแม่จากผู้หญิงที่เขาพบเพียงไม่กี่ครั้ง

หากภูผาพึ่งพายลดามากพอ ๆ กับที่ดาวเหนือพึ่งพาปรียาดา เขาอาจไม่ปฏิบัติต่อยลดาอย่างเย็นชาเหมือนที่ทำมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา

อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่ายลดาเป็นคนที่พึ่งพาไม่ได้ ภูผาเป็นเพียงตั๋วที่จะเข้าสู่ครอบครัวธนโสภณ เขาเป็นเพียงส่วนในอำนาจ สถานะ และความมั่งคั่งของเธอ ไม่มีสัญญาณของความรักและความห่วงใยระหว่างเธอกับภูผา

“คุณลม ลูกชายของคุณฟื้นแล้ว เราไปได้หรือยัง”

เสียงเย็นชาทำให้วาโยกลับมามีสติอีกครั้ง

โดยสัญชาตญาณ เขาถอนสายตาก่อนจะเสนอด้วยท่าทางสงบ “ผมจะส่งคนขับรถไปส่ง—”

ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค เสียงโวยวายของคุณหญิงนฤดีก็ทำให้เขาหยุดชะงัก “ก่อนที่คดีจะปิด เธอจะต้องถูกควบคุม”

จากนั้นเธอก็หันไปสั่งบอดี้การ์ดที่อยู่รอบ ๆ “พวกนาย จับเธอไว้แล้วพาไปสถานีตำรวจเดี๋ยวนี้”

“ครับคุณหญิง”