อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1202

น้ำเสียงของเซียวหยู่เซวียนเต็มล้นไปด้วยการข่มขู่ และกำลังจะกัดลิ้นตนเองทันที กู้ชูหน่วนจนใจ จึงจำต้องวางเขาลง

“เสี่ยวเซวียนเซวียน……”

“หัวหน้าตระกูลหนิงพ่ายแพ้แล้ว นางจะกลับมาแล้ว เจ้ารีบไป”

ได้ยินชื่อเสี่ยวเซวียนเซวียนสามคำที่คุ้นเคยนี้ เซียวหยู่เซวียนรู้สึกประเดประดังเข้ามาพร้อมกันหมด แต่เสียงการต่อสู้ยิ่งอยู่ก็ยิ่งอ่อนลง เขาเสี่ยงไม่ไหว และไม่กล้าเสี่ยง จำต้องเร่งไล่ให้กู้ชูหน่วนจากไปอีกครั้ง

“เชื่อข้า พวกเราล้วนจะสามารถไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย”

“เจ้าฟังไม่เข้าใจหรือ? ข้าไม่ต้องการให้เจ้าช่วย เจ้ารีบหนีไป ไป”

กู้ชูหน่วนยกมืออยากสะกดจุดเขาไว้ ป้องกันเขากัดลิ้นฆ่าตัวตาย แต่เซียวหยู่เซวียนรู้จักนางเป็นอย่างดี กู้ชูหน่วนยังไม่ทันได้ยกมือขึ้นมา เขาก็รู้แล้วว่านางคิดจะทำอะไร

“หากเจ้าสะกดจุดข้าแล้วพาตัวข้าไปจากที่ ข้าจะไม่มีวันให้อภัยเจ้าไปตลอดชั่วนิรันดร์”

“เรื่องในอนาคต ต่อไปค่อยว่ากัน”

“เจ้าคิดเองเอ่อเองแบบนี้มาตลอด เจ้าไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของคนอื่น เจ้าคิดว่าเจ้าช่วยข้าไปแล้ว เป็นการดีต่อข้าหรือ? อย่าบีบบังคับให้ข้าเกลียดเจ้า”

เซียวหยู่เซวียนพูดรุนแรงมาก

ความโกรธเคืองในดวงตาของเขาไม่สามารถปกปิดได้

กู้ชูหน่วนอึ้ง

ทำไมอยู่ดีๆ นางไม่รู้ว่าทำไมเซียวหยู่เซวียนถึงได้โกรธเคืองนางขนาดนั้น?

“ติ๋งๆ ติ๋ง...”

เสียงฝีเท้ายิ่งอยู่ยิ่งมาใกล้ ไม่ห่างไกลจากพวกเขา นางตัวคนเดียวคิดหนีไปยังเป็นเรื่องยาก หากพาเซียวหยู่เซวียนไปด้วยนั้น เป็นไปไม่ได้จริงๆ

ถึงแม้จะรู้ว่า เซียวหยู่เซวียนให้นางหนีไปเพราะไม่อยากเป็นภาระนาง

แต่สายตาตำหนิของเขานั้น กลับทำร้ายจิตใจนางอย่างลึกซึ้ง

ราวกับ....

นางกระทำเรื่องที่ทำให้เซียวหยู่เซวียนเสียใจผิดหวังจริงๆ

เซียวหยู่เซวียนรู้ว่าราชินีกำลังจะกลับมา

เขามองดูนางด้วยสายตาขอร้อง

ราวกับหากนางยังไม่ไป ต่อให้เขาออกไปได้ก็จะกัดลิ้นฆ่าตัวตาย