อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1216

“ขอเพียงตามหาเจอดวงจิตดวงนั้น ทุกอย่างล้วนคุ้มค่า”

“ที่จริงข้าไม่เข้าใจ เจ้าเกลียดนางไม่ใช่หรือ? ในเมื่อเกลียดนาง ทำไมจะต้องยอมทำทุกอย่างเพื่อรวบรวมดวงจิตของนาง? ปล่อยให้วิญญาณนางเร่ร่อนไปอย่างไม่มีที่อยู่ไม่ดีกว่าหรือ?”

เมื่อพูดแบบนี้ออกมา รอบกายเวินเส้าหยีกลายเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น

ระยะห่างตั้งไกลก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังของเขา

“นางฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของข้า ฆ่าพ่อของข้า ฆ่าอาจารย์ของข้า ตายง่ายแบบนี้เป็นการดีต่อนางเกินไป? ข้าจะให้นางมีชีวิตอยู่ มองดูข้าฆ่าล้างเผ่าหยก ฆ่าเย่จิ่งหาน ฆ่าเซียวหยู่เซวียนด้วยตาตนเอง ให้นางได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียคนที่รักไป”

กู้ชูหน่วนอยากพูดว่า การเกลียดชังคนคนหนึ่งจะไม่อยากให้นางฟื้นคืนกลับมาอีก ให้นางได้สัมผัสถึงความเจ็บปวดที่เขาเคยสัมผัส

เป็นหนี้ต้องชดใช้ เป็นคนร้ายก็ต้องชดใช้กรรม แก้แค้นโดยตรงเลย

ที่เขาทรมานขนาดนี้ น่าจะเป็นเพราะรักผู้หญิงคนนั้น

แต่เมื่อเห็นท่าทีเจ็บปวดของเขา คำพูดกู้ชูหน่วนที่มาถึงปาก ก็ไม่ได้พูดออกมา

เพียงพูดขึ้นอย่างมุ่งมั่นว่า “เจ้าจะทำอะไรใครข้าไม่สน แต่หากเจ้ากล้าทำร้ายเซียวหยู่เซวียน ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่”

พูดเสร็จ กู้ชูหน่วนก็เดินนำพาเวินเส้าหยีไปยังห้องเล็กด้านข้างห้องทรงอักษร

ทั้งสองคนต่างรู้ดีแก่ใจ

สุดท้ายแล้วพวกเขาจะต้องกลายเป็นศัตรูกัน

เวินเส้าหยีไม่มีทางปล่อยเซียวหยู่เซวียนไปแน่

ส่วนกู้ชูหน่วนก็ไม่มีทางปล่อยเซียวหยู่เซวียนถูกเวินเส้าหยีทำร้าย

จู่ๆ กู้ชูหน่วนก็อยากให้ผู้หญิงคนนั้นฟื้นขึ้นมา ดูว่าผู้หญิงคนนั้นมีเสน่ห์แค่ไหน สามารถทำให้ผู้ชายดีๆมากมายขนาดนี้รักชอบนาง

วิชาตัวเบาของทั้งสองคนต่างไม่เลว อ้อมผ่านทหารราชองครักษ์มาถึงภายในห้องเล็กด้านข้างห้องทรงอักษรอย่างรวดเร็ว

กู้ชูหน่วนมองผ่านช่องว่างตรงหน้าต่าง มองดูทหารราชองครักษ์ที่เฝ้าดูข้างนอก พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า

“ครั้งก่อนข้าก่อความวุ่นวายในห้องลับพระราชวัง ราชินีตัวปลอมไม่มีทางไม่เพิ่มเวรยาม แต่ตอนนี้....เวรยามที่นี่เหมือนที่ผ่านมาเลย แม้แต่ป้อมยามในความมืดก็ยังไม่เปลี่ยน เจ้าผีเสื้อ ข้าว่าผิดปกติอย่างมาก เจ้าเปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทันนะ”