อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1218

คนโง่ยังรู้เลยว่า กู้ชูหน่วนพูดความเท็จ

หากอีกด้านมีดวงจิตอีกดวง บนหน้าผากของนางก็สัมผัสได้ตั้งแต่แรกแล้ว

เวินเส้าหยีก็ไม่พูดว่าอะไรนาง เพียงแค่จ้องมองดูนาง

กู้ชูหน่วนเปลี่ยนเรื่องพูดขึ้นมาอย่างหน้าตาเฉยว่า “ดูเหมือนข้าจะรู้สึกผิดไป ไปเถอะ เราไปหาดวงจิตดวงที่ห้ากันก่อน”

หลังจากเดินไปข้างหน้าได้สักพักหนึ่งแล้ว ในที่สุดก็มองเห็นห้องหินที่กว้างใหญ่

ตรงกลางห้องเห็นมีดอกบัวหนึ่งดอก บนดอกบัวมีขวดหนึ่งวางอยู่

ซึ่งขวดไม่รู้ว่าทำมาจากวัสดุอะไร รอบๆเป็นสีดำ มีกลิ่นหอมจางๆ โชยออกมา

เมื่อกู้ชูหน่วนมาถึง ขวดนั้นเปล่งประกายแสงสีขาวออกมา สัมผัสกับดวงจิตบนหน้าผากของนาง

ใบหน้าเวินเส้าหยีเผยให้เห็นถึงรอยยิ้ม อาจเป็นเพราะคิดถึงภาพต่างๆที่ผ่านมาของกู้ชูหน่วน ไม่นานรอยยิ้มของเขานั้นก็จางหายไป

กู้ชูหน่วนก็คิดไม่ถึงว่าจะตามหาดวงจิตดวงที่หาได้ง่ายขนาดนั้น นางยิ้มหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “นั่น ข้าไม่ได้โกหกเจ้าใช่ไหม ความจริงใจนี้เพียงพอหรือเปล่า”

เวินเส้าหยีเดินไปข้างหน้าหลายก้าว จากนั้นก็จะหยิบเอาขวดลงมา

กู้ชูหน่วนห้ามเขาไว้ พร้อมพูดขึ้นว่า “ระวังมีค่ายกล”

เวินเส้าหยีสะบัดแขนเสื้อ งั้นก็มีลมเย็นพัดผ่าน ค่ายกลทั้งหมดบนกำแพงหินถูกทำลาย

“เห็นทีข้าคงคิดมากไปแล้ว เจ้าหยิบมาเถอะ เอาดวงจิตออกมาได้แล้วพวกเราจะได้รีบไป”

“ซี๊ด.....”

ไม่รู้ว่าเวินเส้าหยีลงมือตั้งแต่เมื่อไหร่ น้ำแข็งหลายก้อนถูกจัดเรียงไว้รอบๆ แจกัน มีแท่งน้ำแข็งแท่งหนึ่งกระแทกแจกันโดยตรง จากนั้นแจกันไม่เป็นอะไรเลย ดูแล้วไม่เหมือนมีกักดัดค่ายกล

หลังจากมั่นใจแล้วว่าไม่มีอันตราย เวินเส้าหยีค่อยลงมือหยิบเอาขวดแจกันมาไว้ในมือ