อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1227

‘โครม……’

กู้ชูหน่วนสะดุดก้อนหินแล้วล้มลงไป เลือดไหลออกมาจากเข่าทั้งสองข้างทันที

แต่นางก็รีบลุกขึ้นมา แล้วลากรถไปข้างหน้าอย่างยากลำบากต่อไป

“ทำไมเจ้าต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย ข้าช่วยเจ้าเพราะร่างกายเจ้ามีวิญญาณของอาหน่วน ข้าเป็นแค่ภาระของเจ้าเท่านั้น”

“เจ้าคิดได้ก็ดีแล้ว พิสูจน์ได้ว่าเจ้ายอมรับแล้วว่าตัวเองอ้วนจริงๆ รอออกจากภูเขาหินนี้ได้ เจ้าก็ควรลดน้ำหนักหน่อยนะ”

เย่จิ่งหานกระตุกมุมปาก

เขาชินกับคำพูดแดกดันของนางแล้ว

เย่จิ่งหานมองไปที่ภูเขาหินที่อยู่ห่างไกลด้วยความงุนงง และเงียบไปสักพักใหญ่

กู้ชูหน่วนหันไปมองเขา เห็นเขากำลังเหม่อลอย คิดว่าเขากำลังกังวล ก็เลยพูดปลอบใจว่า “วิญญาณทั้งเจ็ดดวง ตอนนี้เจ้ารู้สี่ดวงแล้ว ดวงที่ห้าอยู่ในมือราชินีปลอม มีโอกาสพวกเราไปแย่งคืนมาด้วยกันอีกครั้ง ที่เหลืออีกสองดวงเดี๋ยวก็หาเจอแล้ว ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียยังมีชีวิตอยู่ อยู่กับเซียวหยู่เซวียน ข้าเชื่อว่าพวกเขาไม่ตายไปง่ายๆหรอก”

“ข้ารู้ว่าวิญญาณดวงที่ห้ากับเซียวหยู่เซวียนอยู่ในมือของราชินี”

และนี่เป็นสาเหตุที่เขาอยากให้ขาทั้งสองข้างหายเร็วๆ

เห็นกู้ชูหน่วนไม่ยอมแพ้

เย่จิ่งหานก็พูดด้วยสายตาเด็ดเดี่ยวว่า “ข้าติดหนี้เจ้า ต่อไปหากเจ้ามีคำขออะไร ข้าจะทำตามที่เจ้าขอหนึ่งข้อ”

“ช่างเถอะ พอได้วิญญาณคืนมาทั้งหมดแล้วอย่าฆ่าข้าก็พอ”

พอเย่จิ่งหานยิ้ม ก็เหมือนหิมะละลาย หมอกดำจางหาย

วินาทีนี้ เขาไม่ได้เกลียดกู้ชูหน่วนแล้ว

แต่กลับมีความรู้สึกบางอย่างกำลังเกิดขึ้นมาใหม่

ถ้าอาหน่วนอยู่ ก็คงพูดจาแดกดัน แต่กลับทำเรื่องที่ทำให้เขาซาบซึ้งใจ

เย่จิ่งหานหลับตาลง ใช้กำลังภายในรักษาบาดแผล

แผลภายในของเขาหายอย่างรวดเร็ว

แต่ว่าขาของเขา……

ตอนแรกก็ยังไม่หายดี ยังโดนหินทับอีก อยากจะหายจริงๆ คงจะต้องใช้เวลาอีกนาน

เย่จิ่งหานเอาผ้าเช็ดหน้าออกมา ช่วยนางเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก สัมผัสได้ถึงลมหายใจหอบของนาง