อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1228

กู้ชูหน่วนสูดดมอย่างอาลัยอาวรณ์ แล้วเก็บขนมดอกไม้เข้าไปในแหวนมิติอีกครั้ง

“ทำไมไม่กินล่ะ?”

“อาหารบางอย่างทำได้แค่มองแต่กินไม่ได้”

“คนละครึ่งแล้วกัน”

เย่จิ่งหานแบ่งซาลาเปาออกคนละครึ่ง แล้วยื่นส่วนใหญ่ให้นาง

ทั้งสองกัดกินก้อนซาลาเปาเงียบๆ

อาจเป็นเพราะเหนื่อยเกินไป เพิ่งกินหมด กู้ชูหน่วนก็นอนพิงก้อนหิน ลมหายใจถี่เป็นจังหวะ

เย่จิ่งหานมองดูใบหน้าที่หลับสนิทสวยงามของนาง ขยับอย่างยากลำบาก แล้วบังลมบังเศษดินให้นาง

ทั้งสองเดินๆหยุดๆแบบนี้อยู่นาน หิวแล้วก็ล่าสัตว์ เดินอยู่หลายวันกว่าจะเดินออกจากภูเขาหินนี้ได้

กู้ชูหน่วนเหนื่อยจนยืดเส้นยืดสาย “จะติดต่อลูกน้องเจ้าได้จากไหน”

นางหมายความว่า จะทิ้งเขาไว้ได้ที่ไหน นางไม่อยากลากตัวภาระอย่างเขาอีกแล้ว

เย่จิ่งหานเหลือบตามองนาง แล้วพูดว่า “ลูกน้องของข้าโดนราชินีปลอมจับตัวไปหมดแล้ว”

“อะไรนะ ไม่ได้มีแค่ชิงเฟิงกับเจี่ยงเสวียที่โดนราชินีปลอมนั่นจับตัวไปเหรอ?”

“คนของข้าก็อยู่ในทวีปเย่หยู่ ลูกน้องที่พามาจากทวีปปิงหลิง บ้างก็ตาย บ้างก็บาดเจ็บ บ้างก็ถูกจับไป ตอนนี้ข้าไม่มีลูกน้องแล้วล่ะ”

“งั้นลูกน้องที่บาดเจ็บของเจ้าอยู่ไหนกันหมดล่ะ?”

“อยู่แคว้นเฉินน่ะ”

กู้ชูหน่วนเกือบสะดุดหน้าทิ่มพื้น

แคว้นเฉิน?

นั่นห่างจากแคว้นน้ำแข็งมากเลยนี่?

เจ้าหมอนี่ เขาตั้งใจมาเป็นภาระของนางงั้นเหรอ

“พวกเราออกจากภูเขาหินแล้ว ถึงแม้เจ้าจะช่วยข้าไว้ ข้าก็ช่วยเจ้าเต็มที่แล้วด้วย พวกเราแยกย้ายกันตรงนี้เลยแล้วกัน”

กู้ชูหน่วนให้เขาดูเสื้อและบาดแผลของตัวเอง เพื่อให้เห็นว่า หลายวันมานี้ที่ลากเขาออกมา เสื้อผ้าของนางขาดหลุดลุ่ย มือเต็มไปด้วยบาดแผล ไม่มีแรงจะลากเขาต่อไปแล้ว