อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1229

“ข้าแปลงโฉมเองได้ เจ้าไม่ต้องช่วยหรอก”

“เจ้าจะแปลงโฉมเป็นอย่างไร แต่สองขาของเจ้าก็ยังบาดเจ็บอยู่ดี”

“ฟังจากที่เจ้าพูดมา หรือวิชาแปลงโฉมของเจ้า จะช่วยให้ข้าลุกขึ้นมาเดินได้”

“ลุกขึ้นอาจจะทำไม่ได้ แต่ขาดเป็นสองท่อนก็ยังทำได้อยู่”

“……”

เย่จิ่งหานมองบน คลานขึ้นมาอย่างยากลำบาก อยากแปลงโฉมให้ตัวเอง

กู้ชูหน่วนกดตัวเขานั่งลงอีกครั้ง

“พวกเราไม่มีเวลาเยอะขนาดนั้นนะ พวกเรารอไหว เสี่ยวเซวียนเซวียนพวกเขารอไม่ไหวหรอกนะ อาหน่วนของเจ้าก็รอไม่ไหวด้วย”

ไม่รอเย่จิ่งหานอนุญาต กู้ชูหน่วนก็จัดการทันที

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ทั้งสองก็แปลงโฉมสำเร็จ

กู้ชูหน่วนแปลงโฉมเป็นนายพรานแก่

และเขาก็แปลงโฉมเป็นหญิงชราที่ใบหน้าเต็มไปด้วยฝ้า

ที่สำคัญคือขาของเขา

เย่จิ่งหานมองดูสองขาของเขาแล้วหมดคำจะพูด

เดิมทีขาของเขาแค่ยืนไม่ได้ หลังจากกู้ชูหน่วนแปลงโฉมให้แล้ว ขาของเขาก็เป็นเหมือนอย่างที่นางพูด มองจากภายนอกแล้ว เหมือนจะขาดออกจากกันเลย

ไม่เพียงแต่ภายนอกที่ดูจะขาดเป็นสองท่อน และตรงที่ขาดเป็นสองท่อนยังมีหนอนแมลงวันขึ้นเต็มไปหมด มีกลิ่นเหม็นลอยออกมา เขาได้กลิ่นแล้วยังอยากอ้วกเลย

เย่จิ่งหานโกรธจนควันแทบออกหู

นางต้องตั้งใจแกล้งเขาแน่ๆ

กำลังคิดว่าจะโมโหกับนาง กลับเห็นกู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าเอาหินก้อนใหญ่มาจากไหนโยนให้เขาสองก้อน แล้วหัวเราะคิกคักออกมา

เมื่อนางยิ้มขึ้นมาตาหยี่เป็นเสี้ยวพระจันทร์ แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ เหมือนภรรยาของเขามาก

นานมากแล้วที่เขาไม่ได้เห็นนางหัวเราะอย่างดีใจขนาดนี้

การกระทำทุกอย่างของนาง ทำเอาเย่จิ่งหานหวั่นไหวไปหมด ทุกการขมวดคิ้ว รอยยิ้ม และทุกการเคลื่อนไหวของกู้ชูหน่วนสะท้อนอยู่ในใจของเขาเสมอ

ถ้าภรรยาของเขายังอยู่ เกรงว่าคงจะไม่แตกต่างจากนางมากเท่าไหร่

ความโกรธที่ปะทุขึ้นมา ไม่รู้ว่าหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่

และยังคิดถึงการกระทำทุกอย่างของมู่หน่วนที่เหมือนกับกู้ชูหน่วน

“อึ้งไปเลยเหรอ? ได้ยินที่ข้าพูดไหม?”

กู้ชูหน่วนส่ายก้อนหินไปมาต่อหน้าเขา

เย่จิ่งหานพูดอย่างอารมณ์เสียว่า “กลิ่นเหม็นมาก เปลี่ยนวิธีการแปลงโฉมได้ไหม”