อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1295

เวินเส้าหยีนิ่งเงียบ

เขายื่นมือออกไปค้นหาบนโต๊ะ จากนั้นก็เทน้ำชาให้ตัวเอง ก่อนจะดื่มหมดแก้ว เหมือนพยายามปกปิดความสับสนภายในใจของเขา

เขาไม่รู้จะตอบอย่างไร

กู้ชูหน่วนยกยิ้มจนใจ “เรื่องอนาคตไว้ค่อยคุยกัน มาเถอะ ข้าจะช่วยเจ้าฝังเข็มก่อน”

ก่อนที่เวินเส้าหยีจะพูดกู้ชูหน่วนก็หยิบเข็มเงินขึ้นมา หลังจากยืนยันจุดฝังเข็มแล้ว นางก็ปักเข็มสามเล่มลงไปอย่างรวดเร็ว

เวินเส้าหยีขมวดคิ้วเล็กน้อย มือที่จับถ้วยชาไว้บีบแน่น

“มันจะเจ็บมาก เจ้าต้องทนให้ได้”

“ลงมือเถอะ”

ความเจ็บปวดแค่นี้เทียบกับความเจ็บปวดในใจของเขาไม่ได้เลย

เมื่อสามปีที่แล้วเขาเห็นด้วยตาตัวเองว่า กู้ชูหน่วนตัดศีรษะบิดาของเขา และสังหารคนในครอบครัวของเขาทั้งหมด ความเจ็บปวดแบบนั้นมันยากจะลืมเลือน

เวินเส้าหยีหลับตาลง พยายามที่จะไม่คิดถึงอดีต

ยิ่งฝังเข็มเจ็บ ความเจ็บปวดในใจของเขาถึงจะทุเลาลงบ้าง

“เจ้าผีเสื้อ เจ้ารู้ไหมว่าเจ้าใจดีมากแค่ไหน แม้ว่าเจ้าบอกว่าจะฆ่าข้าทุกครั้ง สุดท้ายเจ้าก็ไม่ได้ทำ”

“เจ้าไม่เพียงแต่จะไม่ทำ แต่ทุกครั้งที่ข้าตกอยู่ในอันตราย เจ้าก็จะเข้ามาช่วยข้าตลอด”

“เจ้าทั้งหน้าตาดี จิตใจดี ความดีเช่นนี้เจ้าหลอกกันไม่ได้หรอก”

“ถึงแม้จะกลับไปยังทวีปเย่หยู่ ถึงแม้เจ้าจะกลับไปเผ่าหยกเพื่อแก้แค้น เจ้าก็ไม่สามารถทำร้ายหญิงชรา หญิงสาวและเด็กได้”

พอได้ยินนางพูดถึงเผ่าหยก เวินเส้าหยีก็ขยับตัว และเตรียมจะเดินจากไป

กู้ชูหน่วนบังคับให้เขานั่งลง

“ข้ากำลังฝังเข็มตรงจุดไป่ฮุ่ยของเจ้าอยู่ ถ้าเจ้าขยับตัว ระวังจะตายได้”

“เจ้าพูดมาก”

เพราะการเคลื่อนไหวเมื่อครู่นี้ เวินเส้าหยีสูดหายใจเข้าลึกด้วยความเจ็บปวด

นี่เป็นการฝังเข็มแบบไหนกัน

เขารู้สึกเหมือนสมองของเขากำลังจะระเบิด

“ตั้งแต่วันที่เจ้ารู้จักข้า เจ้าก็น่าจะรู้แล้วว่าข้าไม่ใช่คนที่นิ่งเฉยได้”