อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1297

กู้ชูหน่วนเหลือบมองไปเห็นสีหน้าที่ซีดเซียวของเลว่อิ่ง นางจับมืออีกข้างของเลว่อิ่งไว้ และอีกข้างจับมือของฝูกวงไว้ ด้วยมืออีกข้างหนึ่ง “ไปเถอะ เราไปกินที่อื่นกัน”

“เดี๋ยวก่อน นายหญิง เกี๊ยวพร้อมแล้ว ท่านยังไม่ได้จ่ายเงินเลย”

“เกี๊ยวห่อกลับ รวมทั้งหมดสิบห้ากษาปณ์ นี่เงิน”

“ห่อกลับหมายความว่าอย่างไร?”

“ห่อให้ข้า ข้าจะเอากลับไปกิน”

“ทำเช่นนั้นไม่ได้หรอก ชามนี้ราคาก็เจ็ดกษาปณ์แล้ว เกี๊ยวชามหนึ่งแค่ห้ากษาปณ์เอง”

เลว่อิ่งไม่ชอบให้คนอื่นแตะเนื้อต้องตัวเขา ดังนั้นเขาจึงดึงมือกลับมา แล้วถอยหลังไปสองสามก้าว ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา “กินที่นี่เลย”

หลังจากทำความรู้จักกันมาสักพัก เขารู้ดีว่ามู่หน่วนเป็นคนขี้เหนียว และขี้เหนียวมากด้วย

นางใช้เงินทั้งหมดที่นางหามาได้ให้ชาวบ้านไปจนหมด

ฝูกวงเกาท้ายทอย แล้วยิ้มแหย “กินที่นี่เถอะ เจ็ดกษาปณ์ก็พอที่จะกินเกี๊ยวอีกชามได้แล้ว”

เดี๋ยวให้ห่างจากพวกเขาก็พอแล้ว

ถ้าจากไปตอนนี้นางกลัวว่าเลว่อิ่งจะคิดมากยิ่งกว่า

กู้ชูหน่วนลังเลเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ก็ได้ เราไปนั่งตรงนั้นกัน”

กู้ชูหน่วนยกชามเกี๊ยวไว้ในมือ แล้วมองหาโต๊ะที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อย ในขณะที่กำลังจะนั่งลงก็มีขอทานคนหนึ่งชนนางเข้าอย่างแรง

เพราะเหตุการณ์มันเร็วจนเกินไป กู้ชูหน่วนจึงไม่ทันได้ตั้งตัว จึงถูกเขาชนเข้าเต็มๆ

เกี๊ยวที่น้ำซุปกำลังร้อน กู้ชูหน่วนกลัวว่าน้ำซุปจะหกใส่ขอทานคนนั้น นางจึงโอบแขนรอบเอวขอทาน แล้วพาเขาหมุนตัวหลบ

น้ำซุปไม่ได้ลวกขอทานคนนั้น แต่ลวกที่แขนของนางแทน จนตอนนี้มันเริ่มบวมแดงขึ้นมาทันที ความรู้สึกแสบร้อนและเจ็บปวดเริ่มเข้ามา

เลว่อิ่งยกดาบขึ้นมา เตรียมจะฟันขอทานคนนั้น

กู้ชูหน่วนกลัวว่าเขาจะฆ่าขอทาน นางจึงรีบตะโกนห้าม “อย่านะ อย่าทำร้ายเขา”

“นายหญิง”

ฝูกวงมองหน้าขอทานคนนั้นอย่างไม่พอใจ ก่อนจะหยิบขวดยาทารักษาอาการโดนลวกออกมา แล้วทำการช่วยทายาให้กู้ชูหน่วน

“เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม?”

กู้ชูหน่วนเอ่ยถามขอทาน