อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 135

เซียวหยู่เซวียนพึมพำ "ยัยขี้เหร่ เย่เฟิงบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น เขาจะไปไหนกัน"

"อาจจะ หาสถานที่ที่ไร้ผู้คนเพื่อแบกรับความเจ็บปวดด้วยตนเองกระมัง ไป ไปสำรวจบ้านของเขากัน"

"พวกเราไปตอนนี้ ไม่ค่อยดีกระมัง"

เมื่อเห็นว่ากู้ชูหน่วนได้เดินไปยังทิศทางของบ้านมุงหญ้าคาแล้ว เซียวหยู่เซวียนก็รีบตามไป

ยังไปไม่ถึงหน้าลานบ้าน ท่านยายเย่ก็พึมพำเบาๆออกมาประโยคหนึ่ง "แม่นางกู้ เจ้ามาแล้วหรือ"

"ท่านยายหูดีมาก ห่างกันไกลขนาดนั้นยังได้ยินเสียงของพวกเรา"

"บนร่างกายของเจ้ามีกลิ่นยาสมุนไพรที่เป็นเอกลักษณ์ เมื่อลมพัดผ่าน กลิ่นสมุนไพรก็กระจายออกมา ข้าย่อมได้กลิ่นเป็นธรรมดา"

มีกลิ่นยาสมุนไพรหรือ

นางได้กลิ่นได้อย่างไร

ท่านยายเย่มองไปด้านทิศทางของเซียวหยู่เซวียน ราวกับกำลังวิเคราะห์

กู้ชูหน่วนแนะนำ "เขาชื่อเซียวหยู่เซวียน เป็นนักเรียนของราชวิทยาลัยเช่นกัน และเขาก็เป็นเพื่อนของเย่เฟิงด้วย"

อารมณ์ของท่านยายเย่หม่นหมองอยู่บ้าง ไม่มีความกระตือรือร้นเหมือนก่อนหน้านี้ หลังจากต้อนรับพวกเขาให้นั่งลงแล้ว ก็ถอนหายใจยาวอย่างเศร้าใจ "เย่เฟิงเจ้าเด็กคนนี้เป็นคนด้อยค่าตนเอง เก็บตัว คิดว่าตัวเองเป็นดาวเคราะห์ร้ายมาตลอด คนที่อยู่กับเขาก็มีจุดจบไม่ดีนัก เขานั้นไม่มีทางคบเพื่อนได้ง่ายๆ "

กู้ชูหน่วนนั่งลง หัวคิ้วกระตุกเล็กน้อย"ฉะนั้น ครั้งก่อนที่ข้ามา ท่านก็รู้แล้วว่าข้าไม่ได้มาเยี่ยมอย่างเดียวเท่านั้น "

"ใช่ แต่ว่าข้าดูออก เจ้าไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร ข้าคิดว่า เจ้านั้นเห็นว่าเย่เฟิงเป็นเพื่อนจริงๆ"

เซียวหยู่เซวียนพูดเสียงต่ำ "ยัยขี้เหร่ ดวงตาของนางถูกควักออกไปหรือ น่ากลัวจริงๆ"

กู้ชูหน่วนถลึงตาให้เขาแวบหนึ่ง