อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 179

ฝูกวงปวดใจมาก เขาวางเย่เฟิงลง แล้วประคองกู้ชูหน่วนให้นั่งลง “นายหญิง แผลท่านฉีกแล้ว ข้าน้อยทำแผลให้ใหม่นะขอรับ”

“อืม” กู้ชูหน่วนเอายาห้ามเลือดโยนให้กับฝูกวง

ฝูกวงคุกเข่าลง ท่าทีนุ่มนวลเหมือนประคองไข่ในหินไว้ กลัวมือหนักจนทำให้นางต้องบาดเจ็บซ้ำ

เลือดกับผ้าพันแผลปนอยู่ด้วยกัน ฝูกวงเพราะกลัวนางจะเจ็บ แกะอยู่นานก็แกะไม่ออก

กู้ชูหน่วนหัวเราะทั้งน้ำตา “หนุ่มหล่อ เจ้ากำลังจั๊กจี้ข้าอยู่หรือไง?”

นางว่าแล้ว ก็ดึงผ้าพันแผลก่อนหน้านี้ออก เลือดไหลออกมาไม่หยุด แต่นางแค่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเท่านั้น

ถ้าบนใบหน้านางไม่มีเหงื่อออก คนอื่นคงเข้าใจผิดคิดว่า บาดแผลของนางไม่เจ็บเลย

นางยิ่งทำตัวแข็งแกร่งเท่าไหร่ ฝูกวงก็ยิ่งปวดใจเท่านั้น น้ำตารื้นขึ้นเต็มขอบตา

“ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ? กลัวจะออกไปไม่ได้เหรอ?”

บรรยากาศดูอึมครึม กู้ชูหน่วนก้มหน้าลง แสงไฟสลัวในความมืด นางเห็นฝูกวงแอบเช็ดน้ำตาเป็นระยะ

เขาก็น่าจะมีอายุประมาณสิบเจ็ดปี

ในยุคสมัยปัจจุบัน อายุสิบเจ็ดก็ยังเป็นแค่เด็กนักเรียนอยู่เลย น่าจะ……เป็นเรื่องปกติทั่วไปนะ

“อย่ากลัวเลย ข้าจะพาเจ้าออกไปอย่างปลอดภัยเอง”

“ข้าน้อยไม่ได้กลัวขอรับ ตั้งแต่ติดตามนายหญิงมา แม้ต้องฝ่าภัยอันตรายมากมายแค่ไหนข้าน้อยก็ไม่เคยกลัวเลย ข้าน้อยกำลังโกรธตัวเองที่ไร้ความสามารถในการปกป้องนายหญิง ทำให้นายหญิงต้องเสียเลือดมากขนาดนี้”

กู้ชูหน่วนอบอุ่นหัวใจ กำลังจะลูบหัวของเขา ทันใดนั้นฝูกวงก็เงยหน้าขึ้น น้ำเสียงสะอื้น นัยน์ตาใสนั้นเหมือนเก็บซ่อนเรื่องราวเอาไว้มากมาย

“ข้าน้อย……ข้าน้อยเคยมีเจ้านายคนหนึ่ง ในตอนที่ข้าน้อยเป็นอันตรายนั้น ก็เคยบอกกับข้าน้อยว่า อย่ากลัวเลย นางจะต้องพาข้าออกไปอย่างปลอดภัยแน่นอน”