อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 189

สงครามเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และในตอนนี้เอง ไม่ไกลมากก็มีแรงกดดันอันแข็งแกร่งพุ่งเข้ามา ทุกคนต่างก็แหงนหน้าขึ้นไปมอง

กลับเห็นชายชราเดินเข้ามา

เขามีผมสีขาวทั้งหัว ไว้เครายาว ดวงตาแหลมคม ร่างกายแผ่ซ่านไปด้วยความเยือกเย็นที่น่าสะพรึงกลัว แค่ยืนอยู่ตรงนั้น ก็ไม่มีใครกล้าล่วงเกินเขาเลย

“พี่ใหญ่”

สวีซานเหนียงกับสวีเจิ้นเรียกพร้อมกัน

“ทำไมพวกเจ้ายังอยู่ที่นี่อีก?” ชายชราผมขาวหยินต้ากุ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“พี่ใหญ่ ผู้หญิงคนนี้ฆ่าเหล่าเจี่ยน ถ้าไม่ได้ฆ่านาง ก็ยากที่จะคลายความแค้นในใจลงได้”

สวีเจิ้นจับผมหยิกในมือของตัวเอง แล้วแสยะยิ้มเย็นชา “สองคนนี้ไม่มีกังฟูเลย ใช้เวลาไม่มากก็ฆ่าพวกเขาได้แล้ว ไม่เป็นไรหรอก”

หัวหน้าของเจ็ดผีแห่งภูเขาหยินหยินต้ากุ่ยมองไปทางกู้ชูหน่วนกับจอมมาร

ในตอนที่เห็นกู้ชูหน่วน เขาก็ไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทีอะไรมากนัก

แต่ทว่าในตอนที่เห็นจอมมารซบอยู่ในอกของกู้ชูหน่วน นัยน์ตาของเขาก็ประกายไปด้วยความสงสัย เหมือนกำลังครุ่นคิด ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เขาหายใจถี่มากขึ้น นัยน์ตาประกายไปด้วยความหวาดกลัว

“ไป รีบไปจากที่นี่กัน” หยินต้ากุ่ยออกคำสั่งเด็ดขาด

สวีซานเหนียงกับสวีเจิ้นไม่คาดคิดเลย พี่ใหญ่ที่มีแค้นต้องชำระ เข้าข้างพวกเดียวกัน กลับ……กลับให้พวกเขารีบไป

ทั้งสองต่างก็คิดว่าตัวเองหูฝาดไปแล้วหรือเปล่า จึงเอ่ยถามใหม่ว่า “พี่ใหญ่ ผู้หญิงคนนี้ฆ่าเหล่าเจี่ยนนะ”

“ข้าบอกให้พวกเจ้ารีบไปไงล่ะ ได้ยินหรือไม่”

น้ำเสียงของเขาร้อนรน เหมือนกำลังกลัวอะไรอยู่ แล้วอยากออกจากที่นี่โดยเร็ว

เห็นสถานการณ์แบบนี้ สวีซานเหนียงกับสวีเจิ้นก็ยิ่งสับสน

บนโลกใบนี้ นอกจากยอดฝีมือเก่งกาจจนฝืนกฎธรรมชาติไม่กี่คน ก็ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของพี่ใหญ่ได้อีก แต่พี่ใหญ่กลับกลัวเจ้าเด็กขี้แยกับยัยขี้เหร่สองคนนี้เหรอ

ลูกไก่อยู่ในกำมือให้ปล่อยไปง่ายๆแบบนี้ พวกเขาจะพอใจได้ยังไง