อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 212

ฝูกวงพลิกฝ่ามือ กระบอกพลุโปร่งแสงหนึ่งก็แตกออกกลางอากาศเป็นประกายไฟกลางอากาศ

กระบอกพลุไร้สีไร้กลิ่น แม้แต่ขณะที่แตกออกก็ไม่เป็นที่สังเกตสักนิด นี่เป็นสัญญาณขอความช่วยเหลือขั้นสูงสุดของสำนักอสุราของพวกเขา

ฝูกวงหัวเราะเย็นชาเสียงหนึ่ง

อยากฆ่าเจ้าสำนักของพวกเขา ก็ต้องเหยียบศพทุกคนในสำนักอสุราไปก่อน!

“โอหัง! วันนี้ข้าจะเอาชีวิตเจ้าก่อน!”

โครม...

รังสีไร้ขอบเขตแผ่ซ่าน บรรดาหลวงจีนที่อยู่ใกล้พากันถูกกดลงกับพื้น แล้วยังมีบางส่วนที่ถูกลมแรงซัดปลิวออกไป

จิตสังหารมหึมาพัดไปทางกู้ชูหน่วน

ฝูกวงชักกระบี่คู่ออกมาแช้งเสียงหนึ่ง รวมกำลังภายในไว้กับกระบี่คู่นั้น เตรียมใช้กำลังภายในของตัวเองแปลงเป็นกระบวนท่าสังหารตลอดเวลา

มุมปากกู้ชูหน่วนเฮอะเบาๆ แค่นหัวเราะ แม้เผชิญหน้ากับท่าพิฆาต นางก็ไม่ถอยสักก้าว ทั้งเมื่อขยับเท้า สองมือที่มีหมอกพิษก็ฉวยโอกาสฝ่าย้อนกลับไป

“โครม...”

จิตสังหารประหนึ่งความตายยังไม่ถึงตรงหน้ากู้ชูหน่วนก็ถูกสลายไปอย่างง่ายดาย

มีเสียงทุ้มต่ำที่เอื่อยเฉื่อยและไม่อาจล่วงเกินได้ค่อยๆ ดังขึ้นจากที่ไม่ไกล

“ใครกล้าฆ่าว่าที่ชายาของข้า?”

เมื่อทุกคนเงยหน้าขึ้น ก็เห็นชิงเฟิงกับเจี่ยงเสวียเข็นรถเข็นคันหนึ่งเข้ามาช้าๆ

บุรุษบนรถเข็นสวมหน้ากากผี มองหน้าตาโดยละเอียดไม่ออก เผยแต่ริมฝีปากบางที่ปิดเบาๆ ริมฝีปากบางนั้นเหน็บความเย็นชา เฉกเช่นเดียวกับดวงเนตรที่โผล่ให้เห็น แหลมคม อำมหิต ดุจหลุมไร้ก้น ให้คนคาดเดาไม่ออกว่าเป็นบุรุษเช่นไร

รูปร่างเขาดีมาก สวมชุดหรูหราผ้าไหมสีม่วงอ่อน เข็มขัดหยกที่ระหว่างเอวก็ทำให้รูปร่างสมบูรณ์แบบของเขาเด่นออกมาแค่นั่งอยู่ตรงนั้น กลิ่นอายเหยียดก็แผ่ซ่านออกมาจากตัวแล้ว ทำให้คนไม่อาจมองข้าม

ราวกับเดิมเขาก็ยืนอยู่จุดสูงสุดของโลกา สูงส่งจนทำให้คนมิอาจเอื้อมถึง

“เทพสงครามเย่จิ่งหาน” หัวหน้ากองธงกล้วยไม้เอ่ยคำนี้ออกมาช้าๆ รู้สึกคาดไม่ถึงกับการมาของเขาเล็กน้อย

เย่เฟิงถอนหายใจยาว แล้วถึงตกใจเมื่อรู้สึกว่าเสื้อผ้าที่หลังของตัวเองชื้นหมดแล้ว

เทพสงครามมาแล้ว

กู้ชูหน่วนกับฮองเฮาฉู่ก็ปลอดภัยแล้ว

ดีจริง...