อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 213

เย่จิ่งหานโยนคำพูดอีกประโยคไป และไม่สนใจว่าหัวหน้ากองธงกล้วยไม้จะรับปากหรือไม่

“ข้าจะเอาตัวว่าที่ชายาข้ากลับ หัวหน้ากองธงกล้วยไม้คงไม่ขัดขวางกระมัง?”

กู้ชูหน่วนเดินไปอยู่ข้างตัวเย่จิ่งหาน กะพริบตาเป็นประกายปริบๆ เสริมอีกประโยค “ท่านอ๋องของข้ากล่าวได้ถูกต้อง จะพาตัวข้ากับเย่เฟิง แล้วยังมีองค์ฮองเฮาแคว้นฉู่ไป หัวหน้ากองธงกล้วยไม้คงไม่ขัดขวางหรอกกระมัง?”

ชิงเฟิงกับเจี่ยงเสวียพากันพูดไม่ออก

หัวหน้ากองธงกล้วยไม้ก็ใช่ว่าจะเป็นพวกแส่หาเรื่อง หากมิใช่มีความแค้นดั่งขุนเขา เขาจะสังหารฮองเฮาแคว้นฉู่ได้อย่างไร

เป็นที่รู้กันทั่วว่าฮองเต้ฉู่โปรดปรานฮองเฮาของเขาองค์นี้มากที่สุด เพื่อนางแล้ว ฮ่องเต้ฉู่สามารถทำได้ทุกอย่าง

สำหรับเย่เฟิง

เดิมเขาเป็นทาสบำเรอของหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ ตามเขากลับเผ่าปีศาจก็เป็นเรื่องที่สมควร หากนายท่านคิดจะพาตัวเย่เฟิงไป เช่นนั้นก็ต้องฉีกหน้ากับหัวหน้ากองธงกล้วยไม้และเผ่าปีศาจ

ถึงพวกเขาจะไม่กลัวเผ่าปีศาจ แต่ก็ไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว

ทว่าว่าที่พระชายาของพวกเขาก็ชอบแหย่รังแตนเสียจริง

ชิงเฟิงกับเจี่ยงเสวียนึกว่านายของพวกเขาต้องคัดค้านแน่ แต่มุมปากนายพวกเขากลับยกขึ้น แล้วยังเผยรอยยิ้มเล็กน้อยอีก

นี่...นี่มันอะไรกันเนี่ย?

“หัวหน้ากองธงกล้วยไม้ เจ้ามีทาสบำเรออยู่ในมือมากมาย เขาก็แค่เป็นหนึ่งในนั้นเท่านั้น ไยไม่ตัดรักทนความเจ็บปวด มอบเขาให้อาหน่วนของข้าเล่า?” เย่จิ่งหานเลียนแบบวาจาพจน์ของนาง แล้วใช้ ‘ของข้า’ คำนี้

เมื่อนั้นผู้พิทักษ์วชิระที่อยู่ข้างหลังหัวหน้ากองธงกล้วยไม้นามหนึ่งก็เอ่ยด้วยโทสะ “เย่จิ่งหาน! เจ้าอย่ารังแกกันให้มากนักนะ!”

“ท่านหัวหน้ากองธง เย่จิ่งหานโอหังนัก ให้ข้าน้อยไปจัดการมันเถอะขอรับ!”

เย่จิ่งหานยิ้มเยอะ “แม้จอมมารพวกเจ้าจะอยู่ที่นี่ ก็มิกล้าเอ่ยวาจาใหญ่โตเช่นนี้ แล้วเจ้าเป็นแค่ตัวอะไร?”

“ข้าไม่ใช้ตัว!”

กู้ชูหน่วนศอกสะกิดแขนของเย่จิ่งหาน หัวเราะเอ่ยอย่างเข้าขา “ได้ยินหรือยัง? ยังมีคนพูดว่าตัวเขามิใช่ ‘ตัว’ อีกแน่ะ ถุยๆๆ แต่เขาก็ช่างรู้ตัวเองดีนะ ยังรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ ‘ตัว’ ”

“สารเลว! ข้าเป็นตัว!”