อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 215

หัวหน้ากองธงกล้วยไม้เอ่ยเสียงเย็น “เจ้าแน่ใจหรือ?”

“แน่ขอรับ” เสวียซากวาดตามองกู้ชูหน่วนแวบหนึ่ง น้ำเสียงมั่นใจ

เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมจอมมารถึงดีกับกู้ชูหน่วนขนาดนั้น ถึงกับส่งเขามาเตือนหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ด้วยตัวเอง ให้หัวหน้ากองธงกล้วยไม้อย่างได้แตะต้องนางแม้แต่ปอยผม

หัวหน้ากองธงกล้วยไม้เจ็บใจ มองกู้ชูหน่วนด้วยโทสะ จากนั้นก็มองเย่เฟิงที่เย็นชาผอมบางด้วยความหมายไม่ชัด ยิ้มเย็นเอ่ย

“เสี่ยวเฟิงเอ๋อโตแล้ว ปีกกล้าขาแข็ง แม้แต่คำสั่งข้าก็กล้าขัด”

เย่เฟิงรู้สึกเย็นวาบตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า เขาได้แต่ก้มหน้า ไม่กล้ามองหัวหน้ากองธงกล้วยไม้

หัวหน้ากองธงกล้วยไม้ขยับเข้าใกล้เย่เฟิง ยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม “เจ้าเชื่อไหม อีกไม่นานเจ้าก็จะกลับเขาสูบวิญญาณแต่โดยดี ขอร้องให้ข้ารับเจ้าไว้”

ร่างกายเย่เฟิงสั่นกระตุก สีหน้าขาวซีดเซียว

ไม่รอให้เขาคิดทัน หัวหน้ากองธงกล้วยไม้กับพวกสี่ผู้พิทักษ์วชิระก็จากไปแล้ว ทิ้งคนที่เหลือที่กำลังระส่ำระสายตาโตอ้าปากค้างอยู่

ผ่านไปนานเย่เฟิงก็ยังไม่ได้สติ สมองคิดคำพูดนั้นของหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ไม่หยุด

อีกไม่นานเขาก็จะกลับเขาสูบวิญญาณแต่โดยดี ขอร้องให้เขารับเขาไว้...

เขาคิดจะทำอะไร?

เย่เฟิงตื่นตระหนก สัญชาตญาณบอกว่าเรื่องร้าย

กู้ชูหน่วนเอ่ยขึ้นดาดๆ “ไปแล้วหรือ? ยังไม่ทันเริ่มสู้เลยมิใช่หรือ? หนีไปเร็วไปหน่อยกระมัง?”

เย่จิ่งหานคำรามต่ำ อารมณ์โกรธพลุ่งพล่าน “กู้ชูหน่วน!”

“เออ...ท่านอ๋องมีเรื่องอันใดหรือ?” กู้ชูหน่วนมองเขาอย่างงุนงง

เมื่อเห็นท่าทางนางเช่นนี้แล้ว โทสะของเย่จิ่งหานก็เพิ่มขึ้นอีกหลายขั้น

นังผู้หญิงคนนี้ เมื่อครู่ถึงกับว่าเขาว่าขาที่สามทั้งเล็กทั้งไร้ประโยชน์

สารเลว!

“ชิงเฟิง เจี่ยงเสวีย เอาตัวนางไป!”

ฝูกวงขวางอยู่เบื้องหน้า มองชิงเฟิงกับเจี่ยงเสวียด้วยสายตาเย็นชา คงความรับผิดชอบขององครักษ์คนหนึ่ง