อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 246

ปลายจมูกได้กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ จอมมารยังคงอิงแอบอยู่ในอ้อมอกของนาง สูดจมูกครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงเล็กนุ่มนิ่มค่อยๆดังขึ้น "พี่สาว อาโม่เกือบจะคิดว่าไม่ได้เจอท่านอีกแล้ว"

กู้ชูหน่วนประคองร่างเขาให้ตรง

เจ้าคนนี้ แต๊ะอั๋งจนเคยชินแล้วกระมัง มีโอกาสก็จะโผเข้าหานางตลอด

อย่าคิดว่านางโง่นะ

เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นที่เขาทิ้งวิญญาณ ก็มีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นมากมาย เขาทิ้งวิญญาณอยู่ห่างจากเขาสูบวิญญาณตั้งไกล ถ้าหากเขาไม่มีความสามารถอยู่บ้างละก็ จะมาถึงเขาสูบวิญญาณได้อย่างไร

สถานะของเขา ช่างน่าแปลกใจจริงๆ

กู้ชูหน่วนกะพริบตาที่ดูเจ้าเล่ห์ ในดวงตาที่สดใสเป็นประกายมีความคิดหนึ่งวาบผ่าน

"อาโม่ ทำไมเจ้าจึงมาอยู่ที่นี่"

"ถูกจับตัวมา "

"ออ ใครกันช่างเลวจริงๆ ถึงกับกล้าจับอาโม่ของข้า"

จอมมารยิ้ม เผยให้เห็นความรักที่เอ่อล้นออกมา แม้แต่ดอกไม้ยังอาย "พี่สาว ท่านจะออกหน้าแทนข้าหรือ"

"แน่นอนอยู่แล้ว ใครใช้ให้เจ้าเป็นน้องชายข้าเล่า"

ประโยคนี้พูดออกไป อารมณ์ที่หดหู่ของจอมมารก็ดีขึ้นมาไม่น้อย แม้แต่รอยยิ้มบนใบหน้าก็เพิ่มขึ้นอีกหลายส่วน

น้ำเสียงของกู้ชูหน่วนเปลี่ยนไป ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "อาโม่น้อย ถ้าหากพี่สาวถูกรังแก เจ้าจะช่วยพี่สาวหรือไม่"

จอมมารกวาดตามองมุมปากที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าบางมีรอยเลือดที่มองเห็นได้ไม่ค่อยชัดนัก แล้วก็รับรู้ถึงอาการบาดเจ็บภายในที่นางได้รับ รอยยิ้มขรึมลงไปหลายส่วน "ใครกล้ารังแกพี่สาว อาโม่จะทำให้มันเสียใจที่มาอยู่บนโลกใบนี้"

"พูดเช่นนี้ เจ้าจะช่วยออกหน้าแทนพี่สาวใช่หรือไม่"

"แน่นอน"

"ตกลง เป็นเขาไง"กู้ชูหน่วนชี้ไปยังชายชุดขาวเวินเส้าหยีที่กำลังสู้อยู่กับเย่จิ่งหาน "ที่รังแกข้า"

ถ้าหากเขาไม่สร้างความวุ่นวาย เย่จิ่งหานคงฆ่าหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ไปตั้งนานแล้ว และทำลายเขาสูบวิญญาณไปแล้วด้วย