อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 251

ในจวนอ๋องหาน ชิวเอ๋อร์มีรอยยิ้มกองอยู่เต็มใบหน้า แต่งองค์ทรงเครื่องให้กู้ชูหน่วน ปากก็เจื้อยแจ้วไม่หยุด “คุณหนู กวานหงส์กับแถบคล้องคอของท่านงดงามจริงๆ เจ้าค่ะ คนในจวนอิจฉามากทีเดียว ท่านทราบไหม? ไข่มุกบนกวานหงส์ของท่าน แต่ละเม็ดล้วนเป็นไข่มุกชั้นเลิศที่เก็บมาจากทะเลตงไห่ ขนาดเท่ากันทุกเม็ด เม็ดกลมอวบอิ่ม มีค่าควรเมือง ที่กวานหงส์ยังประดับด้วยหินตาแมวกับโมราอีกหนึ่งร้อยแปดเม็ด แต่ละเม็ดมีค่าควรเมืองเช่นกันนะเจ้าคะ”

“ที่สะดุดตาที่สุดก็คือไข่มุกราตรีเม็ดตรงกลางนี้ เห็นว่าเป็นไข่มุกราตรีที่ใหญ่และดีที่สุดในโลกเชียวนะเจ้าคะ ในตอนนั้นฮ่องเต้แคว้นฉู่พยายามทุกวิถีทาง อยากได้ไข่มุกราตรีเม็ดนี้มอบให้ฮองเฮาแคว้นฉู่ แต่จนใจที่ค้นหาอย่างยากลำบากก็มิได้มา แต่ท่านอ๋องกลับให้คนนำมันฝังติดกวานหงส์มอบให้ท่าน เพียงพอประจักษ์ได้ว่าท่านอ๋องรักท่านมากจริงๆ นะเจ้าคะ”

กู้ชูหน่วนไม่ได้หลับทั้งคืน ง่วงจนมึนงงไปหมด ปล่อยให้ชิงเอ๋อร์แต่งตัว

กวานหงส์มีค่า นางสนใจ แต่เมื่อสวมบนศีรษะ นางก็ไม่สนใจแล้ว

หนักเหลือเกิน คอนางจะถูกทับหักแล้ว!

“คุณหนู ชิวเอ๋อร์รู้ว่าท่านบาดเจ็บที่ศีรษะ ความทรงจำมากมายไม่สมบูรณ์ แต่ในเมื่อท่านออกเรือนกับท่านอ๋อง ต่อไปจะหลายใจอีกไม่ได้นะเจ้าคะ ท่านอ๋องจะได้ไม่โกรธ ถึงตอนนั้นจะไม่เข้าห้องของท่าน”

กู้ชูหน่วนเอ่ยอย่างขี้เกียจ “ผู้หญิงไม่หลายใจ ไหนเลยจะมีโฉมงามดั่งบุปผา (*คำพ้องเสียงกับคำว่าหลายใจ) ผู้ชายไม่เลว ไหนเลยจะมีลูกหลานชนรุ่นหลัง?”

“คุณหนู...”

ชิวเอ๋อร์ทั้งขุ่นเคืองทั้งจนใจ

นี่เวลาใดแล้ว ยังจะกล่าวคำเหลวไหลเหล่านี้อีก?

หากถูกคนอื่นได้ยิน แล้วไปบอกท่านอ๋องทางนั้น เช่นนั้นจะทำเช่นไรดี?

“เอาล่ะๆ ได้เวลาเข้าพิธีไหว้ฟ้าดินแล้ว รีบไหว้ๆ ให้จบ ข้ายังต้องนอนอีก ไม่ได้นอนติดกันหลายคืน ข้าง่วงจะตายชัก”

“คุณหนู แม่เฒ่าโชคดี (*หญิงมีอายุที่ครอบครัวสมบูรณ์พูนสุข)รออยู่ด้านนอก ประเดี๋ยวจะหวีผมให้ท่าน คุ้มครองท่าน...”

“หวีอะไรอีก? เจ้าหวีมาตั้งกี่รอบแล้ว?”

“ดวงชะตาข้าน้อยดีไม่พอ จะ...เฮ้อ คุณหนู เหตุใดท่านจึงคลุมผ้าแดงแล้วเล่า? ผ้าแดงคลุมแล้วจะเปิดออกไม่ได้อีก เครื่องประทินโฉมยังมิได้ลงเลย”

“เจ้ารู้อะไร?”

“คุณหนู ท่านมักกล่าวว่าชิวเอ๋อร์ไม่รู้ความ เช่นนั้นท่านบอกชิวเอ๋อร์หน่อย ว่าท่านทราบอะไร?”

“หากงามจนให้คนตะลึงไม่ได้ เช่นนั้นก็อัปลักษณ์ลวงวิญญาณเถอะ!”

ชิวเอ๋อร์ยังไม่ทันรู้ว่าที่นางกล่าวหมายถึงอะไร คนด้านนอกเร่งเร้าแล้ว กู้ชูหน่วนเปิดเผยเป็นตัวของตัวเอง ผลักประตูออก แล้วไปกับพวกเขาทันที

นางตัดสัมพันธ์พ่อลูกกับกู้เฉิงเซี่ยงเด็ดขาดแล้ว ไม่สะดวกออกเรือนจากจวนเฉิงเซี่ยง

เย่จิ่งหานเกรงว่าพิธีแต่งงานจะยุ่งยาก กู้ชูหน่วนและลูกในท้องนางจะเหน็ดเหนื่อย ด้วยเหตุนี้จึงละพิธีรับตัวเจ้าสาวนี้เสีย แล้วเข้าพิธีไหว้ฟ้าดินเลย

ชิวเอ๋อร์ย่ำเท้าแล้วตามไปทันที

คุณหนูของนาง เดิมก็ไม่สะสวย ยากนักที่ท่านอ๋องจะไม่รังเกียจ แต่วันนี้เป็นวันมงคลของนาง หน้าตาจะไม่แต่งสักนิดได้อย่างไร

ห้องโถงหลักในจวนอ๋องหานมีคนมากมายเป็นภูเขาเลากา ขุนนางชื่อดัง ลูกหลานราชนิกุล

กู้ชูหน่วนปล่อยให้แม่พิธีการประคอง เดินเข้าปะรำพิธีทีละก้าว ตลอดทางที่ผ่านล้วนเป็นเสียงวิจารณ์กระซิบกระซาบ

“ได้ยินว่าคุณหนูสามกู้เป็นนางอัปลักษณ์ น่าเกลียดเสียไม่มี ใบหน้าด้านหนึ่งบวม สยองเสียยิ่งกว่าผีร้าย ใต้หล้ามิมีชายใดยินดีแต่งกับนาง คิดไม่ถึงท่านอ๋องเทพสงครามกลับใช้ชุดแดงสิบลี้ แต่งนางมาด้วยพิธียิ่งใหญ่ ช่างน่าอิจฉาเสียยิ่งกระไร”

“ก็นั่นนะสิ แค่ชุดแต่งงานของนาง แทบไม่มีชนรุ่นก่อน หรือชนรุ่งหลัง แม้แต่ฮองเฮาก็ไม่มีกวานหงส์กับแถบคล้องคอดีเช่นนี้ กวานหงส์ของนาง ไม่ว่าเพชรพลอยที่ติดอยู่เม็ดใด ล้วนมีค่ามหาศาล แล้วยังชุดแต่งงานของนางอีก ได้ยินว่าทำมาจากไหมทอง หนาวอุ่นร้อนเย็น บางดุจปีกจักจั่น ไหมทองนั้นแพงนัก ใต้หล้าหาได้ไม่มาก มีค่ากว่าทองคำพันเท่าหมื่นเท่า”

“ระเบียบชุดแต่งงานของนาง เหนือกว่าฮองเฮาอยู่มากกระมัง หรือเทพสงครามไม่กลัวจะนำมาซึ่งการวิพากษ์วิจารณ์?”

“กองกำลังแคว้นเย่ล้วนอยู่ในมือเทพสงคราม ฝ่าบาทยังมิว่าอย่างไร ใครหรือจะกล้า?”

กู้ชูหน่วนฟังการวิจารณ์ของพวกเขาอย่างไม่สุ้มเสียง กลับไม่รู้ว่าชุดแต่งงานนี้จะมีค่ามาก ดูท่าการแต่งงานครั้งนี้นางก็ไม่ขาดทุน

ผ้าแดงคลุมศีรษะก็ไม่รู้ว่าเย่จิ่งหานสั่งให้คนออกแบบเป็นพิเศษหรืออย่างไร คลับคล้ายคลับคลาว่าสามารถมองเห็นทุกคนได้อย่างชัดเจนมองจากด้านใน แต่หากดูจากด้านนอกกลับไม่เห็นโฉมหน้าของนาง

“นี่นับอะไร ได้ยินว่ากู้ชูหน่วนต้องการของขวัญอย่างโจ่งแจ้ง แล้วยังให้คนประกาศทั้งหมดอย่างชัดเจนอีก ถุยๆๆ เคยได้ยินว่าอาศัยงานแต่งงานรับทรัพย์รับของขวัญ ยังมิเคยเห็นโจ่งแจ้งเช่นนี้มาก่อน”

“ก็นั่นนะสิ เราสามีภรรยาเป็นหนึ่งเดียว คิดจะมอบหยกสมปรารถนาชั้นดี แต่ผู้ดูแลบันทึกของขวัญกลับบอกว่าพระชายามีคำสั่ง ของขวัญต้องให้แยก เจ้าดูสิ อย่างไรเราก็ไม่อาจแยกหยกสมปรารถนาคู่นี้กระมัง? แยกแล้วอัปมงคลยิ่งนัก หากแพร่ไปถึงหูเทพสงคราม เรายังมีชีวิตรอดหรือ? จึงได้แต่มอบของอีกชิ้น แต่พอคนอื่นประกาศของขวัญออกมา ทุกคนต่างให้กันเยอะ ทำจนเราจำต้องนำของที่มีค่าที่สุดในบ้านออกมามอบให้”

“เราก็เหมือนกัน ทุกคนต่างให้กันมาก หากให้น้อยก็จะขายหน้าเกินไป อีกอย่าง ชะตาขุนนางของสามีข้ายังต้องพึ่งเทพสงครามอีก”

“เจ้าว่านางกำเริบเสิบสานเช่นนี้ เทพสงครามจะไม่จัดการสักหน่อยหรือ? ไยจึงปล่อยให้นางทำเรื่องเหลวไหลได้?”

“ใครจะรู้เล่า แต่ข้าได้ยินว่านี่เป็นประสงค์ของเทพสงคราม มิเช่นนั้นนางเป็นเพียงพระชายาที่เพิ่งออกเรือนมาจะกล้าโอหังเช่นนี้ได้อย่างไร”

“มิน่าเล่า ทุกคนถึงมือเติบส่งของขวัญ เพื่อให้เข้ากับความประสงค์ของเทพสงคราม”

“บางทีที่เทพสงครามแต่งกับกู้ชูหน่วนก็เพื่อรับทรัพย์ ข้าว่าอยู่แล้วเชียว เทพสงครามจะแต่งกับหญิงอัปลักษณ์หน้าตาน่าเกลียดมาเป็นพระชายาได้อย่างไร ข้าว่านะ อีกไม่กี่วันกู้ชูหน่วนก็ต้องถูกทิ้งเป็นแน่”

“ข้ากล้าพนัน อย่างมากเจ็ดวัน เจ็ดวันให้หลัง แม้นางไม่ถูกเทพสงครามทรมานจนตาย ก็ต้องถูกตะเพิดออกจวนอ๋องหาน”

“บุรุษที่ไหนจะไม่พิสมัยหญิงงาม หญิงอัปลักษณ์เช่นนี้ แม้จะมีความรู้อย่างไร ก็น่าเบื่อ”

“...”

กู้ชูหน่วนฟังถึงตอนท้ายแล้วก็อดเบ้ปากไม่ได้

เป็นผู้หญิงสมองพิการกลุ่มหนึ่งโดยแท้ นึกว่ากดเสียงเบาแล้วนางจะไม่ได้ยินหรือ?

“เจ้าสาวมาถึงแล้ว...”

เสียงขานดังกังวานหนึ่ง เสียงวิพากษ์วิจารณ์หยุดพลัน

กู้ชูหน่วนเงยหน้าเล็กน้อย

นางเห็นใบหน้าคุ้นเคยมากมาย

มีพวกชูหยุน กู้เฉิงเซี่ยง ฮูหยินใหญ่ ซ่างกวนฉู่ หลิวเยว่ อวี่ฮุย แล้วยังมีองค์หญิงตังตัง ไม่เห็นเพียงเซียวหยู่เซวียน

วันมงคลของนาง เซียวหยู่เซวียนกลับไม่ปรากฏตัว?

อะไรกันเนี่ย?

ตามการมาถึงอย่างช้าๆ ความริษยาในดวงตากู้ชูหยุนแวบแล้วผ่านไป ในจุดที่ผู้อื่นมองไม่เห็น สองมือกำแน่น

ถือดีอะไร? ถือดีอะไรนางได้แต่งอย่างเอิกเกริกเช่นนี้?

กวานหงส์ แถบคล้องคอ ชุดแดงสิบลี้ งานแต่งอลังการ แล้วที่แต่งด้วยยังเป็นเทพสงครามที่มือกุมอำนาจอยู่ในมือ ใต้หนึ่งเดียว เหนือคนใต้หล้า

และที่น่าโมโหก็คือ ได้ยินว่าเทพสงครามป่วยจนระโหยโรยแรง อีกไม่นานก็จะลาลับจากโลกนี้

แล้วดูเทพสงครามตรงหน้านี้สิ ดวงตาเข้ม มีชีวิตชีวา ไหนแล้วจะมีท่าทางป่วยเกินเยียวยาสักนิด?