อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 251

ในจวนอ๋องหาน ชิวเอ๋อร์มีรอยยิ้มกองอยู่เต็มใบหน้า แต่งองค์ทรงเครื่องให้กู้ชูหน่วน ปากก็เจื้อยแจ้วไม่หยุด “คุณหนู กวานหงส์กับแถบคล้องคอของท่านงดงามจริงๆ เจ้าค่ะ คนในจวนอิจฉามากทีเดียว ท่านทราบไหม? ไข่มุกบนกวานหงส์ของท่าน แต่ละเม็ดล้วนเป็นไข่มุกชั้นเลิศที่เก็บมาจากทะเลตงไห่ ขนาดเท่ากันทุกเม็ด เม็ดกลมอวบอิ่ม มีค่าควรเมือง ที่กวานหงส์ยังประดับด้วยหินตาแมวกับโมราอีกหนึ่งร้อยแปดเม็ด แต่ละเม็ดมีค่าควรเมืองเช่นกันนะเจ้าคะ”

“ที่สะดุดตาที่สุดก็คือไข่มุกราตรีเม็ดตรงกลางนี้ เห็นว่าเป็นไข่มุกราตรีที่ใหญ่และดีที่สุดในโลกเชียวนะเจ้าคะ ในตอนนั้นฮ่องเต้แคว้นฉู่พยายามทุกวิถีทาง อยากได้ไข่มุกราตรีเม็ดนี้มอบให้ฮองเฮาแคว้นฉู่ แต่จนใจที่ค้นหาอย่างยากลำบากก็มิได้มา แต่ท่านอ๋องกลับให้คนนำมันฝังติดกวานหงส์มอบให้ท่าน เพียงพอประจักษ์ได้ว่าท่านอ๋องรักท่านมากจริงๆ นะเจ้าคะ”

กู้ชูหน่วนไม่ได้หลับทั้งคืน ง่วงจนมึนงงไปหมด ปล่อยให้ชิงเอ๋อร์แต่งตัว

กวานหงส์มีค่า นางสนใจ แต่เมื่อสวมบนศีรษะ นางก็ไม่สนใจแล้ว

หนักเหลือเกิน คอนางจะถูกทับหักแล้ว!

“คุณหนู ชิวเอ๋อร์รู้ว่าท่านบาดเจ็บที่ศีรษะ ความทรงจำมากมายไม่สมบูรณ์ แต่ในเมื่อท่านออกเรือนกับท่านอ๋อง ต่อไปจะหลายใจอีกไม่ได้นะเจ้าคะ ท่านอ๋องจะได้ไม่โกรธ ถึงตอนนั้นจะไม่เข้าห้องของท่าน”

กู้ชูหน่วนเอ่ยอย่างขี้เกียจ “ผู้หญิงไม่หลายใจ ไหนเลยจะมีโฉมงามดั่งบุปผา (*คำพ้องเสียงกับคำว่าหลายใจ) ผู้ชายไม่เลว ไหนเลยจะมีลูกหลานชนรุ่นหลัง?”

“คุณหนู...”

ชิวเอ๋อร์ทั้งขุ่นเคืองทั้งจนใจ

นี่เวลาใดแล้ว ยังจะกล่าวคำเหลวไหลเหล่านี้อีก?

หากถูกคนอื่นได้ยิน แล้วไปบอกท่านอ๋องทางนั้น เช่นนั้นจะทำเช่นไรดี?

“เอาล่ะๆ ได้เวลาเข้าพิธีไหว้ฟ้าดินแล้ว รีบไหว้ๆ ให้จบ ข้ายังต้องนอนอีก ไม่ได้นอนติดกันหลายคืน ข้าง่วงจะตายชัก”

“คุณหนู แม่เฒ่าโชคดี (*หญิงมีอายุที่ครอบครัวสมบูรณ์พูนสุข)รออยู่ด้านนอก ประเดี๋ยวจะหวีผมให้ท่าน คุ้มครองท่าน...”

“หวีอะไรอีก? เจ้าหวีมาตั้งกี่รอบแล้ว?”

“ดวงชะตาข้าน้อยดีไม่พอ จะ...เฮ้อ คุณหนู เหตุใดท่านจึงคลุมผ้าแดงแล้วเล่า? ผ้าแดงคลุมแล้วจะเปิดออกไม่ได้อีก เครื่องประทินโฉมยังมิได้ลงเลย”

“เจ้ารู้อะไร?”

“คุณหนู ท่านมักกล่าวว่าชิวเอ๋อร์ไม่รู้ความ เช่นนั้นท่านบอกชิวเอ๋อร์หน่อย ว่าท่านทราบอะไร?”

“หากงามจนให้คนตะลึงไม่ได้ เช่นนั้นก็อัปลักษณ์ลวงวิญญาณเถอะ!”

ชิวเอ๋อร์ยังไม่ทันรู้ว่าที่นางกล่าวหมายถึงอะไร คนด้านนอกเร่งเร้าแล้ว กู้ชูหน่วนเปิดเผยเป็นตัวของตัวเอง ผลักประตูออก แล้วไปกับพวกเขาทันที

นางตัดสัมพันธ์พ่อลูกกับกู้เฉิงเซี่ยงเด็ดขาดแล้ว ไม่สะดวกออกเรือนจากจวนเฉิงเซี่ยง

เย่จิ่งหานเกรงว่าพิธีแต่งงานจะยุ่งยาก กู้ชูหน่วนและลูกในท้องนางจะเหน็ดเหนื่อย ด้วยเหตุนี้จึงละพิธีรับตัวเจ้าสาวนี้เสีย แล้วเข้าพิธีไหว้ฟ้าดินเลย

ชิวเอ๋อร์ย่ำเท้าแล้วตามไปทันที

คุณหนูของนาง เดิมก็ไม่สะสวย ยากนักที่ท่านอ๋องจะไม่รังเกียจ แต่วันนี้เป็นวันมงคลของนาง หน้าตาจะไม่แต่งสักนิดได้อย่างไร

ห้องโถงหลักในจวนอ๋องหานมีคนมากมายเป็นภูเขาเลากา ขุนนางชื่อดัง ลูกหลานราชนิกุล

กู้ชูหน่วนปล่อยให้แม่พิธีการประคอง เดินเข้าปะรำพิธีทีละก้าว ตลอดทางที่ผ่านล้วนเป็นเสียงวิจารณ์กระซิบกระซาบ

“ได้ยินว่าคุณหนูสามกู้เป็นนางอัปลักษณ์ น่าเกลียดเสียไม่มี ใบหน้าด้านหนึ่งบวม สยองเสียยิ่งกว่าผีร้าย ใต้หล้ามิมีชายใดยินดีแต่งกับนาง คิดไม่ถึงท่านอ๋องเทพสงครามกลับใช้ชุดแดงสิบลี้ แต่งนางมาด้วยพิธียิ่งใหญ่ ช่างน่าอิจฉาเสียยิ่งกระไร”

“ก็นั่นนะสิ แค่ชุดแต่งงานของนาง แทบไม่มีชนรุ่นก่อน หรือชนรุ่งหลัง แม้แต่ฮองเฮาก็ไม่มีกวานหงส์กับแถบคล้องคอดีเช่นนี้ กวานหงส์ของนาง ไม่ว่าเพชรพลอยที่ติดอยู่เม็ดใด ล้วนมีค่ามหาศาล แล้วยังชุดแต่งงานของนางอีก ได้ยินว่าทำมาจากไหมทอง หนาวอุ่นร้อนเย็น บางดุจปีกจักจั่น ไหมทองนั้นแพงนัก ใต้หล้าหาได้ไม่มาก มีค่ากว่าทองคำพันเท่าหมื่นเท่า”