อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 296

ณ สนามฝึกซ้อมของราชวิทยาลัย พวกนักเรียนที่มาเข้าร่วมงานชุมนุมสวินหลงแบ่งออกเป็นห้าแถวและยืนอย่างเป็นระเบียบ อาจารย์สิบกว่าท่านยืนอยู่บนแท่นสูง กำลังอธิบายกฎกติกาของงานชุมนุมสวินหลงในครั้งนี้

“นักเรียนที่สามารถมายืนอยู่ที่นี่ได้ ล้วนแต่เป็นคนที่ราชวิทยาลัยคัดเลือกมาแล้ว ปีก่อนมีแค่นักเรียนในรุ่นเท่านั้นถึงจะเข้าร่วมงานชุมนุมสวินหลงได้ แต่ฝ่าบาททรงพระกรุณา เพื่อค้นหาบุคคลมากความสามารถ อนุญาตให้นักเรียนยอดเยี่ยมจากปีก่อนๆเข้าร่วมงานนี้ได้”

“ภูเขาสืบมังกรเป็นภูเขาล้ำค่าของแคว้นเย่ ทุกคนต่างก็รู้กันดี ในยุคสมัยโบราณ ที่นั่นเคยมีสงครามครั้งใหญ่เกิดขึ้น ถือเป็นสมรภูมิรบโบราณที่เหลือทิ้งไว้ ที่นั่นไม่เพียงแต่มีสัตว์ร้าย สมุนไพรอาบพิษเท่านั้น ยังมีสมบัติล้ำค่ามากมายที่นั่น ในนั้นส่วนใหญ่จะมีสมบัติล้ำค่าระดับสองขึ้นไป หากโชคดี อาจจะหาสมบัติล้ำค่าระดับสี่ได้”

“ไม่ว่าพวกเจ้าจะได้ของอะไรจากภูเขาสืบมังกร ก็จะเป็นของพวกเจ้าทั้งหมด หากพวกเจ้าโชคร้าย ไม่ได้อะไรกลับมาเลย งั้นก็จะไม่ได้อะไรเลย เวลาที่เข้าไปภูเขาสืบมังกรคือสามวัน สามวันหลังจากนั้น งานชุมนุมสวินหลงครั้งนี้จะจบลง ทุกคนออกจากภูเขาสืบมังกร หากมีคนไม่ออกมา จะประหารทุกคนไม่เว้นหน้า”

“ราชวิทยาลัยจะระฆังให้พวกเจ้าทุกคน ถ้าหากมีอันตราย สั่นระฆังแค่สามครั้ง ก็ดึงเส้นจากข้างล่างระฆังออกมา คนในราชวิทยาลัยจะไปรับพวกเจ้าออกมาเอง แต่พวกเจ้าก็จะเสียสิทธิ์ในการเข้าร่วมงานชุมนุมสวินหลง ไม่สามารถค้นหาสมบัติล้ำค่าต่อไปได้”

กู้ชูหน่วนฟังที่พวกเข้าพูดก็อดไม่ได้หาว

ตาแก่พวกนี้พูดจบหรือยังเนี่ย! หากลีลาต่อไป เวลาหนึ่งวันก็จะผ่านไปแล้ว ยังจะเข้าร่วมอะไรอีก

นัยน์ตาที่ใสเป็นประกายของนางกวาดตามองเล็กน้อย ภายในราชวิทยาลัยอันกว้างใหญ่นี้ ไม่เห็นองค์หญิงตังตังเลย ไม่รู้ว่าเงินที่นางติดค้างงานประมูลเฟิงเซียง องค์หญิงตังตังจะจัดการยังไง?

อ๋องเจ๋อกับกู้ชูหยุนก็มาเข้าร่วมงานชุมนุมสวินหลง

พอกวาดตามองไปรอบๆ สายตาของกู้ชูหน่วนก็หยุดอยู่ที่ซ่างกวนฉู่ที่อ่อนโยนเรียบร้อยมีมารยาท

ซ่างกวนฉู่ทำตัวสบายๆ ต่างจากอาจารย์คนอื่นที่พูดไม่หยุด เขาแค่นั่งอยู่ตรงนั้นเงียบๆ ลูบกู่ฉินของเขา

นักเรียนที่เข้าร่วมงานชุมนุมสวินหลง น่าจะมีประมาณสามร้อยกว่าคน กู้ชูหน่วนสังเกตเห็นว่ามีสายตามุ่งร้ายมองมาที่นางเป็นระยะ แรงอาฆาตที่ไม่ว่าจะเก็บซ่อนยังไง ก็เก็บซ่อนเอาไว้ไม่อยู่

นางพูดเสียงเบาว่า “เดี๋ยวพอเข้าไปภูเขาสืบมังกรแล้ว พวกเจ้าสามคนติดตามข้าไว้นะ”

“ทำไมเหรอ?” เซียวอวี่เซวียนถาม

“ไม่มีอะไร สองหัวดีกว่าหัวเดียว” กู้ชูหน่วนเอียงหัวแล้วยิ้ม ไม่ได้ตอบตรงๆ

อาจารย์สวีพูดว่า “เอาล่ะ สิ่งที่ควรพูดก็พูดหมดแล้ว ตอนนี้พวกเราจะเปิดเส้นเขตของภูเขาสืบมังกรแล้ว หากพวกเจ้าทนไม่ไหว อย่าลืมสั่นระฆังแล้วดึงเส้นจากใต้ระฆังล่ะ อย่าให้ตัวเองต้องเสียชีวิตไปเปล่าๆ”