อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 318

ยืมผลึกเกล็ดหิมะให้พวกเขาใช้ นางไม่กลัว

น้ำของทะเลโลหิตในถังไม้มีสีทองปนสีแดงเลือด ค่อยๆกลายเป็นสีดำ มีกลิ่นคาวเลือดลอยออกมา

กู้ชูหน่วนปาดเหงื่อออก มุมปากเผยให้เห็นรอยยิ้มดีใจ

นางเดาไม่ผิด ถ้าอยากจะควบคุมพิษร้ายในร่างกายของเขา ก็ต้องหาวิธีที่ร้ายกาจกว่าสิ่งที่อยู่ในร่างกายของเขา

ตั้งแต่สมัยโบราณน้ำกับไฟก็ไม่ถูกกันแล้ว พิษเย็นใช้หินหลอมเหลวควบคุมดีที่สุด

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ยังคงนำน้ำจากทะเลโลหิตเข้ามาในถังไม่หยุด

หัวที่มีขนาดใหญ่ของมันก็โคลงไปมาไม่หยุด ราวกับไม่ค่อยเข้าใจ น้ำในทะเลโลหิตร้อนขนาดนี้ ทำไมพอเข้าไปในถังไม้แล้วจึงได้ลดอุณหภูมิลงอย่างรวดเร็ว

"ตอนนี้ข้าจะฝังเข็มให้เขา เข็มนี้ถ้าฝังลงไปแล้ว ภายในเจ็ดวัน เขาจะสูญเสียพลังภายในทั้งหมด เจ้าเตรียมตัวพร้อมหรือยัง"

ดวงตาดุดันของเย่จิ่งหานกวาดมองไปยังหลีโล่

หลีโล่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง "ท่านอ๋องโปรดวางใจ ข้าน้อยได้เตรียมการทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว รับรองว่าไม่มีใครรู้ว่าท่านและพระชายามาที่เมืองอู๋ซวงแน่นอน ยิ่งไม่มีใครรู้ว่า ท่านกับพระชายามาที่นี่"

สองมือของเย่จิ่งหานกำแน่น พยายามสะกดกลั้นความเจ็บปวดในร่างกาย เขาเอ่ยด้วยเสียลอดไรฟันว่า"ฝังเข็มเถอะ"

ประโยคที่ว่าฝังเข็มเถอะ เท่ากับการมอบชีวิตทั้งหมดของบตนเองไว้ในมือของกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนไม่กล้าประมาท หยิบเข็มเงินออกมา ฝังลงไปที่จุดฝังเข็มที่สำคัญเช่นจุดเทียนฉือ จุดไป่หุ้ยเป็นต้น

"อืม……"

เย่จิ่งหานครางอย่างอย่างเจ็บปวดเสียงหนึ่ง

กู้ชูหน่วนพูดว่า "เจ็บนิดหน่อย แต่ท่านต้องอดทน ขอเพียงสามารถแบกรับความเจ็บปวดให้ผ่านห้าวันนี้ไป สองขาของท่านก็สามารถยืนขึ้นได้แล้ว"

"ได้"

หลีโล่ไม่รู้ว่าเจ้านายของตนเองถูกฝังเข็มไปมากเท่าไหร่ ได้รู้เพียงแต่ว่าสำหรับคนฝึกวิทยายุทธอย่างเขา จุดฝังเข็มมากมายเขานั้นไม่รู้จักเลย และไม่รู้ว่าพระชายาใช้วิธีการอะไรด้วย

แต่ว่าเลือดพิษในถังไม้ยิ่งอยู่ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น ถ้าหากไม่ใช่เพราะเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ที่คอยนำน้ำจากทะเลโลหิตเข้ามาอยู่เรื่อย ๆเกรงว่าน้ำสมุนไพรในถังไม้คงจะไหม้ไปนานแล้ว

"ฟู่ ในที่สุดก็เสร็จซะที"

หลังจากที่ฝังเข็มเงินเล่มสุดท้ายเสร็จแล้ว กู้ชูหน่วนก็ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆเฮือกหนึ่ง

"พวกเจ้าเทน้ำในถังไม้ออกให้หมด จากนั้นก็เติมน้ำสะอาดเข้าไปใหม่ ใส่ยาสมุนไพรเข้าไปตามสัดส่วนนี้"

"พ่ะย่ะค่ะ"

"ใช่แล้ว ทุกสองชั่วยาม ให้ทำตามวิธีการเช่นนี้อีกรอบ น้ำสมุนไพรใหม่ๆจะยิ่งขับพิษของเขาออกมาได้เร็วขึ้น และทำให้เลือดของเขาไหลเวียนได้"

"พ่ะย่ะค่ะ"

หลังจากทำทั้งหมดเสร็จแล้ว หลีโล่ก็ถามอย่างหยั่งเชิงว่า "พระชายา การแช่ยาสมุนไพรด้วยวิธีการนี้ หลังจากนี้ห้าวัน ขาทั้งสองข้างของท่านอ๋องจะหายดีใช่หรือไม่"

"ไม่เร็วขนาดนั้น ถอดเสื้อผ้าของเจ้านายเจ้าออกให้หมด ให้เขานอนลงบนหินก้อนนั้น"

เย่จิ่งหานที่กำลังอดทนต่อความเจ็บปวดลืมตาขึ้นมาทันที "ถอดเสื้อผ้าหรือ ให้นอนที่ไหน นี่มันที่โล่งนะ"

"ท่านแช่อยู่ในน้ำ ข้าจะฝังเข็มบนขาของท่านได้อย่างไร ท่านไม่นอนบนก้อนหิน แล้วจะต้านทานพิษเย็นได้อย่างไร"กู้ชูหน่วนกลอกตาให้เขาทีหนึ่ง

คิดว่านางเป็นคนยังไง

หญิงบ้ากามหรือ

เห็นผู้ชายแล้วต้องโผเข้าไปหา

ไม่ดูตัวเองซะบ้างเลยว่าตอนนี้ในร่างกายของตัวเองมีพิษตกค้างอยู่ตั้งเท่าไหร่

นางยังกลัวถูกพิษเลย

"เปลี่ยนเป็นวิธีอื่น"

"นี่เป็นเพียงวิธีการเดียว ถ้าหากไม่ใช่วิธีการนี้ ไม่เพียงแต่ขาของท่านทั้งสองข้างจะลุกขึ้นยืนไม่ได้ แม้แต่ชีวิตของท่านก็คงต้องทิ้งไว้ที่นี่"

"……"

"พวกเจ้าสองคน ยังไม่รีบประคองเขาขึ้นมาอีก"

"แต่ว่า …… "แต่ว่าเจ้านายยังไม่มีคำสั่ง

"พวกเจ้าอยากจะมองดูเจ้านายของพวกเจ้าตายโดยไม่ทำอะไรใช่หรือไม่"

"แน่นอนว่าไม่ใช่"

"แล้วทำไมยังไม่รีบประคองเขาขึ้นมานอนเล่า"

"รอก่อน นอนบนก้อนหินก็ได้ แต่จุดสำคัญของร่างกาย จำเป็นต้องปกปิดเอาไว้"เย่จิ่งหานพูด

"ทำเหมือนข้าไม่เคยเห็นทุกส่วนของร่างกายท่าน"

"กู้ชูหน่วน"เย่จิ่งหานกัดฟันกรอด

นี่ถือเป็นการถอยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว

"ได้ได้ได้ นอกจากบริเวณที่ต้องฝังเข็มแล้ว ส่วนอื่นๆท่านปกปิดได้หมด พอใจหรือยัง"