อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 319

กู้ชูหน่วนพลางพูด พลางตบไปที่ 'น้องชาย’ของเขาเบาๆ

เย่จิ่งหานเจ็บปวด ร่างกายคดงอไปทั้งตัว

เขาก็ไม่รู้ว่าไปเอาพลังมาจากไหน ฟาดฝ่ามือลงไปบนพื้นอย่างแรง จ้องมองกู้ชูหน่วนอย่างดุดัน

แม้จะไม่มีพลังภายในแล้ว แม้จะถูกยาสมุนไพรที่แช่ทำให้ร่างกายอ่อนปวกเปียก ไม่มีแรงแม้แต่น้อย แต่ฝ่ามือนี้ ก็ทำให้พื้นดินสะท้านขึ้นมาได้

กู้ชูหน่วนหดคอของตนเอง

เจ้าคนนี้ ความสามารถมากจริงๆ รับประกันไม่ได้ว่าโทสะที่ปะทุขึ้นมาอย่างกะทันหัน อาจปลิดชีวิตนางได้

กู้ชูหน่วนพูดว่า"พวกเจ้าสองคน เอาผ้าเหล่านี้มัดเย่จิ่งหานเอาไว้ จำเอาไว้ให้ดี ต้องมัดให้แน่นหนา อย่าให้เขาเคลื่อนไหวได้ จะกระทบต่อการฝังเข็ม"

"พระชายา จะทำเช่นนี้ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องสถานะสูงส่ง ข้าก็แค่ลูกน้องตัวเล็กๆเท่านั้น ไหนเลยจะกล้ามัดเจ้านายตนเอง"

"ถ้าเช่นนั้นข้าจะให้พวกเจ้าสองคนเลือก หนึ่ง มัดเย่จิ่งหานเอาไว้ ป้องกันไม่ให้เขาขยับตัว สอง มองดูฤทธิ์ยาสลายไป พิษกำเริบจนตาย พวกเจ้าเลือกเองเถอะ เขาไม่มีเวลา แต่ข้ามีเวลาอีกมาก ถ้าไม่ระวังกลายเป็นแม่หม้าย ข้าก็ยังสามารถหาคนอื่นแต่งงานได้อีก"

"เรื่องนี้……"

องครักษ์ลับทั้งสองคนสบตากัน

การกระทำที่อุกอาจเช่นนี้ พวกเขาทำไม่ได้จริงๆ

มองดูร่างของเย่จิ่งหานที่ค่อยๆก่อตัวเป็นน้ำแข็ง หัวหน้าองครักษ์ก็เอ่ยอย่างกระวนกระวายว่า"เอาอย่างนี้ ทำตามที่พระชายาพูดก่อน ถ้าหากขาของท่านอ๋องหายดีแล้ว แม้จะฟื้นขึ้นมาฆ่าพวกเรา ก็คุ้มค่า "

หลีโล่พยักหน้าอย่างจำใจ เขาเองก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน

เขามั่นใจว่า หลังจากวันนี้ แม้ว่าขาของเจ้านายจะหายดีแล้ว ก็คงไม่ปล่อยพวกเขาเอาไว้แน่

องครักษ์ลับทั้งสองคนต่างก็ก้มหน้าลง ไม่กล้ามองดวงตาที่มีแววกระหายเลือดของเย่จิ่งหานคู่นั้น มือสั่นเทา มัดเขาเอาไว้

เย่จิ่งหานที่น่าสงสารเป็นถึงเทพสงครามของแคว้นเย่ กลับเหมือนนักโทษที่สูญเสียความสามารถ ปล่อยให้คนอื่นทรมาน

ตั้งแต่รู้จักกับกู้ชูหน่วน นี่ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เย่จิ่งหานต้องอับอายขายหน้า

เขามองด้วยสายตาโกรธเคือง ลูกน้องสองคนที่เขาเชื่อใจมากที่สุดเดิมทีเป็นคนไม่แยแสต่ออะไรเลย กลับเชื่อฟังคำพูดของผู้หญิงคนนี้

ในที่สุดมือและเท้าของเย่จิ่งหานก็ถูกมัดไว้เรียบร้อย พวกหลีโล่หัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมาแล้ว สีหน้าขาวซีดไม่มีเลือดฝาดแม้แต่น้อย

"พระชายา ท่านต้องรักษาขาของท่านอ๋องให้หายนะพ่ะย่ะค่ะ"

"วางใจเถอะ ข้ามั่นใจในตัวเองอยู่แล้ว"

กู้ชูหน่วนตบไหล่ของพวกเขา